Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας 
Στο αγιάζι της Ενημέρωσης 
Δευτέρα 03 Αυγούστου  2020 
~

~
~** Όσιοι Δαλμάτιος, Φαύστος, και Ισαάκιος – Γιορτή σήμερα 3 Αυγούστου
~ Τη μνήμη των Αγίων Δαλματίου, Φαύστου και Ισαακίου τιμά σήμερα, 3 Αυγούστου, η Εκκλησία μας. Ο Όσιος Δαλμάτιος ήταν στρατιώτης, γρήγορα όμως τη θεοσεβή ψυχή του κυρίευσε η επιθυμία να αφοσιωθεί στον Κύριο και Δημιουργό του.   Ξεκίνησε, λοιπόν μαζί με το γιο του Φαύστο να συναντήσει τον μοναχό Ισαάκιο, η φήμη του οποίου είχε φέρει κοντά του πολλούς άνδρες. Ο Δαλμάτιος διακρίθηκε ανάμεσα στους υπόλοιπους μοναχούς για την αρετή του τόσο ώστε εξελέγη ηγούμενος μετά το θάνατο του ευσεβούς Ισαακίου. Μάλιστα για τον ενάρετο βίο του ο Δαλμάτιος τιμήθηκε και από τη Γ’ Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, στην οποία οι Πατέρες ανέδειξαν τον όσιο αρχιμανδρίτη. Τον δρόμο του Δαλμάτιου, ο οποίος τελείωσε τη ζωή του εν ειρήνη, ακολούθησε ο γιος του Φαύστος, αναδεικνύοντας εαυτόν άξιο διάδοχο του πατέρα του.  Όσον αφορά στον όσιο Ισαάκιο, έμεινε ξακουστός για τη στάση, την οποία υπέδειξε απέναντι στον αιρετικό αυτοκράτορα Ούλη, όταν αυτός κατά την εκστρατεία του ενάντια στους Σκύθες συνάντησε τον όσιο. Ο Ισαάκιος πέθανε σε βαθιά γεράματα. Εορτολόγιο: Ολύμπιος. Σαλώμη, Σαλώμα. Απολυτίκιο: Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης. Την τρίστιχον χορείαν των Όσιων τιμήσωμεν, Φαύστον Ισαάκιον άμα, και Δαλμάτιον τον ένδοξον ως τρίφωτος λαμπάς γαρ αρετών, σκεδάζουσι την νύκτα των παθών, και ταίς θείαις καταυγάζουσι δωρεαίς, τους πόθω ανακράζοντας, δόξα τω θαυμαστώσαντι υμάς, δόξα τω μεγαλύναντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών, πάσιν ιάματα.    https://youtu.be/YWZLe9JWtP0  .-

~**  Άγιος Θεόδωρος ο Νεομάρτυρας: Αποκεφαλίστηκε στα Δαρδανέλια στις 2 Αυγούστου 1690
~ ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ:
Ο νεομάρτυρας Θεόδωρος γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της επαρχίας Ελλησπόντου και Τρωάδος, που στα τουρκικά ονομαζόταν Ερένκιοι.    Σε νεαρή ηλικία πήγε στην πόλη Τανάκ  Καλέ (Δαρδανέλια), όπου έμαθε και εξασκούσε την τέχνη επεξεργασίας σουσαμιού. Αν και ήταν μόλις 20 χρονών, ο Θεός τον είχε προικίσει με πλούσια αρετή. Αυτό όμως το πρόσεξε και κάποιος πλούσιος Τούρκος της πόλης, που θέλησε να τον εξισλαμίσει και να τον κάνει γαμπρό του και κληρονόμο του. Γι’ αυτό και χρησιμοποίησε πολλά δόλια μέσα. Αλλά ο Θεόδωρος απέρριψε όλες τις προτάσεις του. Τότε ο Τούρκος τον συκοφάντησε στον κριτή της πόλης, ότι δήθεν ο Θεόδωρος – μετά από μια αρρώστια του – είπε ότι θα γίνει μωαμεθανός, αν γίνει υγιής. Ο Κριτής ρώτησε τον Θεόδωρο αν αληθεύουν όλα αυτά. Τότε ο μάρτυρας απάντησε: «Εγώ είμαι χριστιανός απ’ τους γονείς μου και χριστιανός θέλω να πεθάνω. Τον Ιησού μου δεν αρνούμαι και τη μιαρή θρησκεία σας απεχθάνομαι». Αμέσως τότε τον άρπαξαν και υπέστη πολλά και φρικτά βασανιστήρια. Τελικά στις 2 Αυγούστου 1690 μ.Χ., στις 3.00 μ.μ. τον αποκεφάλισαν.    Το 1922 μ.Χ., φεύγοντας από τις πατρικές εστίες ο αείμνηστος ιερέας Πατήρ Κωνσταντίνος Οικονόμου με μερικούς πατριώτες μετέφεραν την Αγία Κάρα στη Νίκαια και φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Οσίας Ξένης. Μεγαλυνάριον  Χαίροις Ὀφρυνίου θεῖος βλαστός, καὶ Δαρδανελλίων ἐγκαλλώπισμα ἱερόν, ἐν αὐτῇ γὰρ χαίρων, Θεόδωρε ἀθλήσας, πλουσίων δωρημάτων, θεόθεν ἔτυχες. Ἕτερον Μεγαλυνάριον Ἄνθος τῆς νεότητος παριδών, καὶ τῶν παρανόμων χορηγίας καὶ ἀπειλῆς, Θεόδωρε μάκαρ, μηδόλως δειλιάσας, ὑπῆλθες μαρτυρίου χαίρων τὸ στάδιον. Ἕτερον Μεγαλυνάριον Χαίροις Νεομάρτυς τοῦ Ἰησοῦ, Θεόδωρε μάκαρ, ὁ ἀθλήσας γνώμῃ στεῤῥᾷ, ἔνθεν ὥσπερ θῦμα, προσενεχθεὶς Κυρίῳ, ἀξίως ἐδοξάσθης, δόξῃ τῇ κρείττονι. Ἕτερον Μεγαλυνάριον Ἔχων παῤῥησίαν πρὸς τὸν Χριστόν, Θεόδωρε Μάρτυς, καθικέτευε ἐκτενῶς, ὑπὲρ τῶν τιμώντων, τὴν πάνσεπτόν σου μνήμην, καὶ πίστει προσκυνούντων, τὴν θείαν κάραν σου. Ἕτερον Μεγαλυνάριον Χαίρων ἀπετμήθης τὴν κεφαλήν, ἣν ὁ Ἀθλοθέτης ἐστεφάνωσεν Ἀθλητά, ἡμεῖς ὡς θεῖον δῶρον, αὐτὴν πλουτοῦντες θεῖον, Θεόδωρε τιμῶμεν, τὴν θείαν μνήμην σου. Ἕτερον Μεγαλυνάριον  Ἤνεγκας ῥαβδίσματα καὶ πληγάς, καὶ πικρὰς ὀδύνας ὡς ἀσώματος Ἀθλητά, καὶ τῆς ἀνομίας, τὸ κράτος κατασχύνας, Θεόδωρε ἐδέξω, νίκης τὸν στέφανον.
~** Άγιος Παΐσιος: “Θα θελήσουν να καταστρέψουν την Ελλάδα, όμως δεν θα προλάβουν”
~ Άγιος Παΐσιος: Τα προφητικά λόγια του Αγίου Παϊσίου ηχούν στα αυτιά μας σαν να τα είπε μόλις σήμερα. Η διορατικότητα του Αγίου Παϊσίου προέβλεψε πολλά από τα σημερινά γεγονότα.  Η γκάμα των θεμάτων για τα οποία μίλησε ο γέροντας στους κατά καιρούς επισκέπτες του, μοιάζει ανεξάντλητη. Όμως, ανεξάντλητη είναι και η θεματολογία των προφητειών που έκανε ο γέροντας Παΐσιος, ο οποίος με το πέρασμα του χρόνου ολοένα και περισσότερο δικαιώνεται. O Άγιος Παΐσιος είχε πει: «Ο Θεός επιτρέπει να γίνει τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλόν όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν… Τώρα δεν πάμε να υπερασπισθούμε την Πατρίδα ή να αγωνισθούμε, για να μη μας κάψουν οι βάρβαροι τα σπίτια μας… ούτε πάμε για ένα έθνος ή για μια ιδεολογία. Τώρα πάμε ή για τον Χριστό ή για τον διάβολο. Είναι καθαρό μέτωπο… Πάντως, θα δούμε φοβερά πράγματα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρότεροι (Αποκ. ΚΒ΄ 11). Νοιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπόρα είναι, και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή-Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι, αλλά τον διάβολο. Γι’ αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό». «Θα συμβούν γεγονότα πολλά. Ίσως προλάβετε να ζήσετε και εσείς πολλά από τα σημεία, που γράφει η Αποκάλυψη. Σιγά-σιγά, αρκετά αρχίζουν και βγαίνουν. Φωνάζω ο ταλαίπωρος πριν από τόσα χρόνια. Είναι φοβερή, εξωφρενική η κατάσταση.  Η παλαβωμάρα έχει ξεπεράσει τα όρια. Ήρθε η αποστασία και μένει τώρα να έρθη ο ‘’υιός της απωλείας’’ (Β΄ Θεσσ. Β΄ 3). Θα γίνη τρελλοκομείο […]. Κάθε λίγο θα ακούμε κάτι καινούριο. Θα βλέπουμε να γίνονται τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα πράγματα. Μόνον, που τα γεγονότα θα περνάνε τάκα-τάκα (γρήγορα). Οικουμενισμός,κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων […]. Θα γίνη μεγάλη σύγχυση. Μέσα στην σύγχυση αυτή όλοι θα ζητούν έναν Μεσσία, για να τους σώση. Και τότε θα παρουσιάσουν κάποιον που θα πη: ‘’Εγώ είμαι ο Ιμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδδας, εγώ είμαι ο Χριστός, που περιμένουν οι Χριστιανοί, εγώ είμαι αυτός, που περιμένουν οι Ιεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων’’. Πέντε ‘’εγώ’’ θα έχει… Ο Αντίχριστος θα είναι ο αναμενόμενος, κατά κάποιον τρόπον, ενσαρκωμένος διάβολος, που θα παρουσιασθή στον ισραηλιτικό λαό ως Μεσσίας και θα πλανήση τον κόσμον. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες. Θα έχουν μεγάλο διωγμό οι Χριστιανοί. Και βλέπεις, οι άνθρωποι ούτε καν καταλαβαίνουν ότι ζούμε στα σημεία των καιρών, ότι προχωρεί το σφράγισμα. Είναι σαν να μη συμβαίνη τίποτε. Γι’ αυτό λέγει η Γραφή ότι θα πλανηθούν και οι εκλεκτοί (Ματθ. ΚΔ΄ 24 και Μάρκ. ΙΓ΄ 22)»… «Εμείς σαν Έλληνες δεν κάνουμε τίποτα. Ευτυχώς που θα κάνει ο Θεός τώρα κάτι, γιατί αλλιώς με μας χωριό δεν γίνεται. Θα τα βολέψει ο Θεός τα πράγματα. Μετά από ένα διάστημα δεν θα βρίσκεται άπιστος άνθρωπος. Τώρα πρέπει να εργασθεί κανείς. Περνάμε τα χειρότερα χρόνια. Πολλοί Άγιοι θα ήθελαν να ζούσαν στην εποχή μας, γιατί θα τους δίνονταν η ευκαιρία να αγωνιστούν πολύ. Και πολλοί ευλαβείς χριστιανοί θα ήθελαν να ζούσαν στην εποχή μας για να αγωνιστούν κι αυτοί. Εμείς δυστυχώς μένουμε έτσι».

***  Εορτολόγιο Αυγούστου – Καλή Παναγιά
~ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Ο Αύγουστος είναι ο όγδοος μήνας του έτους. Ανήκει στην εποχή του Καλοκαιριού κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες.  Την πρωταυγουστιά αλλά και όλες τις μέρες, μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο, λέμε «Καλή Παναγιά».  Με την ευχή, υποτιμημένοι λυγμοί ανέβαιναν, φυλαγμένα λιβάνια άναβαν με καρβουνάκια τους καημούς, Μαρίες έβγαιναν από εικονάκια κατηχητικών και ανάπιαναν προζύμια για τα πρόσφορα, Μαρίες στις σκοτεινές γωνιές του σαλονιού ψιθύριζαν «ιδού η δούλη», οι μανάδες μας στιγμές – στιγμές έφερναν σε Μαρίες, οι εικόνες Της ασήμιζαν και χρύσιζαν τα απ’ αιώνων δάκρυα και τα απογεύματα γέμιζαν κεριά, ψιθύρους, ικεσίες, υψωμένα χέρια, βεβαιωμένες ελπίδες, λουλούδια – τα καλύτερα – των κήπων. Ο Αύγουστος στην αρχαιότητα Στο αττικό ημερολόγιο ο Αύγουστος ήταν ο δεύτερος μήνας του έτους. Ονομάζονταν Μεταγειτνιών διάρκειας 29 ημερών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα από 24 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου. Ο Αύγουστος, κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο έκτος μήνας. Αρχικά στα Λατινικά ονομάζονταν Sextilis και είχε 31 ημέρες, ευθύς εξ αρχής από την εγκαθίδρυση του Ιουλιανού ημερολογίου το 45 π.Χ. (έτος 709 από κτίσεως Ρώμης). Το έτος 8 π.Χ. ο Αύγουστος Καίσαρας του έδωσε το όνομά του χωρίς την προσθήκη μίας ημέρας από τον Φεβρουάριο (όπως λανθασμένα αναγράφεται σε ορισμένες αναφορές). Λέγεται ότι ο Αύγουστος έβαλε τον μήνα σε αυτή την θέση, για να τιμήσει τον θάνατο της Κλεοπάτρας. Όπως λέγεται, έθεσε τέλος στη ζωή της στις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ. αν και ο ακριβής λόγος του θανάτου της καλύπτεται από μυστήριο. Κατά το Βυζαντινό ημερολόγιο που ακολουθεί ακόμη και σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, και το οποίο αρχίζει τον Σεπτέμβριο, ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου. Έτσι η 31 Αυγούστου γιορτάζονταν ως παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αστρονομικά, ο ήλιος βρίσκεται στην αρχή του μήνα στον αστερισμό του Καρκίνου (21 Ιουλίου έως 9 Αυγούστου) και στο τέλος στον αστερισμό του Λέοντα (10 Αυγούστου έως 15 Σεπτεμβρίου). Η ανατολή του Σείριου Σε μερικές περιοχές θεωρούνταν ότι οι μέρες του Αυγούστου συμπίπτουν με την «εώα επιτολή» του Σείριου, την ανατολή δηλαδή του λαμπρότερου άστρου της νύχτας λίγο πριν από την ανατολή του Ήλιου. Όπως αναφέρουν οι Μάνος Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου (επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αναπληρωτής καθηγητής αντίστοιχα): «Ο Σείριος είναι το λαμπρότερο άστρο του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός και η εώα επιτολή του σ’ αυτή τη χρονική περίοδο είχε συνδεθεί στην αρχαιότητα με τα κυνικά καύματα (τα dies caniculariae των Λατίνων), δηλαδή με τις θερμότερες ημέρες του έτους, τα οποία καύματα οι αρχαίοι απέδιδαν στην επί πλέον αύξηση της θερμοκρασίας από την υποτιθέμενη προσθήκη της ακτινοβολίας του Σείριου στην ακτινοβολία του Ήλιου». Εορτές τον Αύγουστο  Στον ανατολικό ορθόδοξο χριστιανισμό ο Αύγουστος είναι γνωστότερος για τον «δεκαπενταύγουστό» του, το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου. Η Παναγία, είναι το ιερό εκείνο πρόσωπο που ο Χριστιανισμός τιμά και σέβεται περισσότερο μετά τον Θεό. Αμέτρητες φαίνεται να είναι οι προσωνυμίες που αποδίδονται στο πρόσωπό της: Ελεούσα, Μεγαλόχαρη και Φανερωμένη, Χρυσοσπηλιώτισσα, Παντάνασσα και Κεχαριτωμένη, είναι μερικές μόνο από τις χαρακτηριστικές δοξασιολογίες που αποδίδει στην Παναγία ο λαός μας που τιμά την μνήμη της Κοίμησής της με νηστεία και παρακλήσεις δύο εβδομάδων. Ανήμερα, όμως, στη γιορτή της, καθώς και στα εννιάμερά της στις 23 Αυγούστου, «γιορτές και πανηγύρια» παντού. Σύμφωνα με την λαογράφο Ελένη Ψυχογιού: «Τα πανηγύρια της Παναγίας τελούνται παραδοσιακά στο απόγειο του καλοκαιριού, όταν έχει ολοκληρωθεί ο παραγωγικός κύκλος, αφήνοντας στους ανθρώπους χρόνο σχόλης και προσόδους για να καταναλώσουν σε μια ‘τελετουργική σπατάλη’… Πέρα από εκδηλώσεις πίστης, τα πανηγύρια αποτελούν συλλογικά πολυσύνθετα και ύψιστης σημασίας επικοινωνιακά γεγονότα, που λειτουργούν ως θεμέλια πολιτισμού για τις ανθρώπινες κοινότητες ακόμα και στις μέρες μας, με όποια μορφή επιτελούνται κατά τόπους». Οι εορτές της Παναγίας δεν είναι, οι μοναδικές του μήνα, αφού σπουδαία θέση στο χριστιανικό εορτολόγιο κατέχει και η 6 Αυγούστου όταν η Εκκλησία εορτάζει τη Μεταμόρφωση του Χριστού, μία από τις δώδεκα δεσποτικές εορτές της Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό, άλλωστε, παρ’ όλη την νηστεία του δεκαπενταύγουστου, αυτή την ημέρα επιτρέπεται να φάμε ψάρι. Επίσης την ημέρα αυτή, όπως αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης, «…έθιμο από τα πιο διαδεδομένα, με μορφή θρησκευτικού νομίμου, είναι η προσκομιδή στις εκκλησίες και ευλόγηση με ειδική ευχή των πρώτων σταφυλιών της χρονιάς… Σ’ αυτό το έθιμο επιζεί η αρχαία συνήθεια των απαρχών, της προσφοράς δηλαδή των πρώτων καρπών στους θεούς, όπως εκφραζόταν στην ιστορική αρχαιότητα ως συγκροτημένη λατρευτική εκδήλωση με τις εορτές των Θαργηλίων, των Θαλυσίων και των Πυανοψίων». Στις 27 του μήνα γιορτάζεται επίσης και η ανακάλυψη μιας πανάρχαιας εκκλησίας στη Ρόδο, στα μέσα του 14ου αιώνα, με αρκετές φθαρμένες από την πολυκαιρία εικόνες. Μία απ’ αυτές εικόνιζε τον Άγιο Φανούριο, έναν άγνωστο μέχρι τότε άγιο στου οποίου το όνομα ο μητροπολίτης του νησιού Νείλος αποφάσισε να αφιερώσει την ανακαινισμένη εκκλησία και του οποίου η μνήμη εορτάζεται έκτοτε την ημέρα ανακάλυψης της εικόνας του. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε και την εορτή της Αποτομής Της Τιμίας Κεφαλης του Τιμίου Προδρόμου στις 29 του μήνα Γενικότερα, πάντως, τα των διαφόρων εορτών της Ορθόδοξης Εκκλησίας κανονίζονται ετησίως με βάση το Τυπικό της Εκκλησίας. Ο Αύγουστος στην Ελληνική λαογραφία Οι λαϊκές ονομασίες του μήνα (όπως Συκολόγος, Τραπεζοφόρος και Διπλοχέστης) αναφέρονται κυρίως στην αφθονία των καρπών του: «Αύγουστε καλέ μου μήνα να ‘σουν δυο φορές το χρόνο». Ενώ οι δώδεκα πρώτες ημέρες του Αυγούστου ονομάζονταν και «μερομήνια» γιατί έλεγαν ότι προλέγουν τον καιρό: «κάθε ημέρα κι ένας μήνας». Οι μέρες αυτές ήσαν επίσης γνωστές και ως «δρίμες». Τις μέρες αυτές δεν έπρεπε να πάει κάποιος στη θάλασσα για μπάνιο, ούτε να πλύνεις, ούτε να κόψεις σταφύλια και σύκα. Παρ’ όλα αυτά, όσο κι αν τον Ιούλιο «ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα», ο ερχομός του Αυγούστου δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε ότι «από Μάρτη καλοκαίρι, κι από Αυγουστή χειμώνας»! Αναλυτικά, το πλήρες εορτολόγιο του Αυγούστου:

1 Σάββατο
Ελέσα, Ελέσσα
Εύκλεος, Ευκλεή, Ευκλέα
Μάρκελος *
Σολομονή

2 Κυριακή
Ιουστινιανός

3 Δευτέρα
Ολύμπιος
Σαλώμη, Σαλώμα

4 Τρίτη
Μαξιμιλιανός

5 Τετάρτη
Νόννα, Νόνα

6 Πέμπτη
Σωτήριος, Σωτήρης, Σώτος, Σώτης, Σωτηρία, Σωτήρω, Σωτία
Ευμορφία, Μορφούλα

7 Παρασκευή
Αστέριος, Αστέρης, Αστρινός, Αστερινός, Αστρινή, Αστέρω, Αστερία, Αστρούλα, Αστερινή *
Νικάνωρ, Νικάνορας

8 Σάββατο
Μύρων, Μύρα, Μίρκα *
Τριαντάφυλλος, Τριανταφύλλης, Φύλλης, Φύλλιος, Τριανταφυλλένιος, Τριανταφυλλιά, Φύλλη, Φύλλια, Φυλλιώ, Φυλλίτσα, Τριανταφυλλένια, Ρόζα

10 Δευτέρα
Ήρων, Ηρωνία, Ηρώ
Λαυρέντιος, Λαυρέντης, Λαυρεντία, Λώρα, Λωραίνη, Λάουρα, Λαυρεντίνα
Ιππόλυτος, Ιππολύτη, Ιππολύτα

11 Τρίτη
Εύπλους, Εύπλος, Εύπλοος

15 Σάββατο
Παναγιώτης, Πάνος, Πανούσος, Παναγής, Πανάγος, Γιώτης, Τάκης, Πανίκος, Παναγιώτα, Γιώτα, Παναγιούλα, Γιούλα, Παναγούλα, Νάγια
Δέσποινα, Δέσπω, Ντέπη, Πέπη, Ζέπω *
Μαρία, Μαργέτα, Μαριέττα, Μαργετίνα, Μάρω, Μαριώ, Μαριωρή, Μαρίκα, Μαριγώ, Μαριγούλα, Μαρούλα, Μαρίτσα, Μανιώ, Μαίρη, Μαρινίκη, Μιρέλλα, Μυρέλλα, Μάνια, Μάρα, Μαράκι, Μάριος *
Γεσθημανή, Ιεσθημανή
Θεοτόκης, Θεοτοκία
Μαριάντζελα
Μαρινέλα
Ελώνα, Ελλώνα, Ελόνα
Ηλιοστάλακτη
Καθολική
Κρυστάλλω, Κρουστάλλω, Κρουστάλω, Κρυσταλία, Κρυσταλλία, Κρουσταλένια
Πρέσβεια, Πρεσβεία
Συμέλα, Σιμέλα, Σουμελά

16 Κυριακή
Αλκιβιάδης, Άλκης, Άλτσος
Γεράσιμος, Μάκης, Μικές, Μίκης, Γερασιμούλα *
Διομήδης
Σεραφείμ, Σεραφειμία, Σεραφείμα, Σεραφίνα, Σεραφειμή, Σεραφειμούλα, Σεραφειμίτσα *
Σαράντης, Σαράντος, Σαραντούλα *
Απόστολος, Τόλης, Αποστόλης, Αποστολία, Λία, Αποστολίνα, Πολίνα *
Σταμάτης, Σταμάτιος, Στάμος, Σταμούλης, Σταμέλος, Σταμέλης, Σταμελάς, Σταματία, Μάτα, Ματούλα, Ματίνα, Σταματίνα, Σταμάτα, Σταμέλα, Σταμούλα, Σταματή, Μάτω, Σταματέλλα *

17 Δευτέρα
Λευκοθέα, Λευκοθέη
Μύρων, Μύρα, Μίρκα *
Στράτος, Στράτων, Στράτης, Στράτα, Στρατία, Στρατίνα, Στρατούλα

18 Τρίτη
Αρσένιος, Αρσένης, Αρσενία, Αρσίνα, Αρσινόη *
Λαύρος, Λαύρης, Λάουρος, Λαύρα, Λάουρα
Φλώρος, Φλώρης, Φλώρα, Φλωρή, Φλωρίτσα *

20 Πέμπτη
Ηλιόδωρος, Ηλιοδώρα, Ελεοδώρα, Έλντα
Θεοχάρης, Θεοχαρούλα, Χαρούλα *
Σαμουήλ, Σαμουήλος, Σαμουήλης, Σαμουέλος, Σαμουηλία, Σαμουήλα, Σαμουέλα
Ορέστης, Ορεστιάς, Ορεστία, Ορεστιάδα *

21 Παρασκευή
Αποστόλου Θαδδαίου, Μαρτύρων Βάσσης και των τέκνων αυτής, Αλεξάνδρου του εν Ικονίω

22 Σάββατο
Αγαθόνικος
Θεοπρέπιος, Θεοπρεπής, Θεοπρεπία, Θεοπρεπή

24 Δευτέρα
Αιτωλία
Ευτύχιος, Ευτύχης, Ευτυχία, Ευτυχούλα, Ευτυχίτσα, Έφη *

25 Τρίτη
Βαρθολομαίος *
Τίτος, Τίτης, Τίτα, Τίτη *

26 Τετάρτη
Αδριανός, Αδριανή, Αδριάνα, Αντριάνα, Ανδριάννα, Ανδριαννή, Ανδριάνα
Ναταλία, Ναταλίνα, Ναταλή, Νάταλι

27 Πέμπτη
Αρκάδιος, Αρκάδης, Αρκαδία, Αρκάδα
Λιβέριος, Λυμπέρης, Λιμπέρης, Λιμπέριος, Λιβέρης
Όσιος, Οσία
Φανούριος, Φανούρης, Φάνης, Νούρης, Φανουρία, Φανή

28 Παρασκευή
Δάμων, Δάμωνας

29 Σάββατο
Αποτομή κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου

30 Κυριακή
Αλέξανδρος, Αλέξαντρος, Αλέκος, Αλέξης, Άλεξ, Αλεξάνδρα, Αλεξία, Αλέξα, Αλεξάντρα, Αλεξανδρα
Ευλάλιος, Ευλαλία
Φύλακας

***  ΑΡΓΟΛΙΔΑ: Με μάσκες οι πιστοί στις εκκλησίες
~ ΑΡΓΟΛΙΔΑ: Οι πιστοί στις περισσότερες εκκλησίες της Αργολίδας φαίνεται πως συμμορφώνονται στην απόφαση που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ Β 3162/31.7.2020) για την εφαρμογή του μέτρου της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας σε κλειστούς χώρους και στις εκκλησίες στο σύνολο της επικράτειας για τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19. Το μέτρο ισχύει από το Σάββατο 1 Αυγούστου μέχρι και τις 31 Αυγούστου 2020.   Στους χώρους θρησκευτικής λατρείας (κάθε είδους και κάθε νομικού, κανονικού και εν γένει θρησκευτικού καθεστώτος ναών και παρεκκλησιών, ευκτηρίων οίκων, τεμενών και συναγωγών), κάθε δόγματος και θρησκείας, ανεξαρτήτως μεγέθους και χωρητικότητάς τους, στο σύνολο της επικράτειας, επιβάλλεται η υποχρέωση χρήσης μη ιατρικής μάσκας στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων αντιμετώπισης του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού COVID-19, τόσο κατά την τέλεση λειτουργιών, λατρευτικών συνάξεων, ιεροπραξιών, μυστηρίων, κηδειών (και των σχετικών με αυτές θρησκευτικών λειτουργιών και λοιπών ιεροπραξιών και ταφικών εκδηλώσεων) και κάθε είδους θρησκευτικών τελετών, όσο και κατά την προσέλευση προσώπων για ατομική ή κατ’ ιδίαν προσευχή. Από την υποχρέωση εξαιρούνται οι θρησκευτικοί λειτουργοί κατά την τέλεση λειτουργιών, λατρευτικών συνάξεων, ιεροπραξιών, μυστηρίων, κηδειών (και σχετικών με αυτές θρησκευτικών λειτουργιών και λοιπών ιεροπραξιών και ταφικών εκδηλώσεων) και κάθε είδους θρησκευτικών τελετών, καθώς και το αναγκαίο βοηθητικό προσωπικό που συμμετέχει σε αυτές, όπως ιεροψάλτες. Τα προσωρινά μέτρα στους θρησκευτικούς χώρους λατρείας για την προστασία της δημόσιας υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19 κατ’ εφαρμογή της υπ’ αρ. Δ1α/ΓΠ.οικ.43195 κοινής απόφασης των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας (Β’ 2775), όπως εκάστοτε ισχύει, δεν θίγονται από την εφαρμογή της παρούσας.  Να σημειωθεί πως πρόθεση της εκκλησίας να συμμορφωθεί με το μέτρο της υποχρεωτικής μάσκας, εφόσον ζητούνταν από την Πολιτεία, εξέφρασε την Πέμπτη ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος. «Αν οι ειδικοί μάς το συνιστούν, πρέπει να κάνουμε υπακοή. Χρειάζεται όμως μια εξήγηση, η οποία έχει κοινωνικό αντίκτυπο. Αυτό θα γίνει μόνο στην εκκλησία; Αυτό θα γίνει στα γήπεδα; Αυτό θα γίνει όπου υπάρχουν συνάξεις; Διότι η μέχρι τώρα εμπειρία απέδειξε ότι δεν είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι σε αυτό το θέμα» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά. STUDIO B&G ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ – Γ.ΡΑΣΣΙΑΣ

*** Από τα Wendy’s έως την Pizza Hut, οι εμβληματικές αλυσίδες εστίασης που ήρθαν στην Ελλάδα και τελικά έβαλαν λουκέτο….
Από τα Wendy’s έως την Pizza Hut, οι εμβληματικές αλυσίδες εστίασης που ήρθαν στην Ελλάδα και τελικά έβαλαν λουκέτο. 

Μεγάλες αλυσίδες εστίασης με εκατοντάδες καταστήματα σε ολόκληρο κόσμο που ήρθαν και στη χώρα μας ως επιτυχημένες, μερικά χρόνια αργότερα έκλεισαν είτε επειδή δεν «επιβίωσαν» στον ανταγωνισμό είτε λόγω οικονομικών προβλημάτων και άλλων παραγόντων. Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι εκείνο της Pizza Hut η οποία ανακοίνωσε την Πέμπτη το κλείσιμο των 16 καταστημάτων της στην Ελλάδα. Η πανδημία του κορονοϊού έδωσε τη «χαριστική βολή» στην εταιρεία που ήδη αντιμετώπιζε προβλήματα και οδήγησε στην «επιδείνωση των υφιστάμενων δυσχερειών και στην αδυναμία αναστροφής του αρνητικού κλίματος». Υπενθυμίζεται ότι το πρώτο κατάστημα Pizza Hut στη χώρα μας, άνοιξε στο Κεφαλάρι το 1989. «Τα τελευταία 12 χρόνια και παρά τις συνεχείς οικονομικές ζημιές, επένδυσε 23 εκατ. ευρώ για την ανάπτυξη της αλυσίδας στην Ελλάδα» τόνιζαν στο Αθηναϊκό Πρακτορείο πηγές της εταιρείας, εξηγώντας τους λόγους για το «λουκέτο» τονίζοντας παράλληλα πως «δυστυχώς, όμως, η πανδημία του κορωνοϊού, η οποία δημιούργησε μια κρίση πρωτοφανή στη χώρα μας και διεθνώς, έπληξε βαριά τον κλάδο της εστίασης και οδήγησε στην επιδείνωση των υφιστάμενων δυσχερειών και στην αδυναμία αναστροφής του αρνητικού κλίματος». Οι ίδιες πηγές πρόσθεταν ότι «η εταιρεία έκανε ό,τι ήταν δυνατό για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και τελικά σε αυτό το πολύ δυσμενές πλαίσιο, αναγκάστηκε να λάβει την επώδυνη απόφαση διακοπής της λειτουργίας των καταστημάτων και την αποχώρηση της αλυσίδας από την Ελλάδα, με συνέπεια την αποχώρηση 180 περίπου εργαζομένων». Την ίδια ώρα η Food Plus η εταιρεία η οποία έχει τα δικαιώματα για το σήμα της αλυσίδας στην Ελλάδα εμφανίζεται να έχει συσσωρευμένες ζημιές που ξεπερνούν τα 35 εκατ. ευρώ. Στελέχη της αγοράς αναφέρουν παράλληλα ότι η διαχειρίστρια εταιρεία δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει πέραν της 31ης Ιουλίου το συγκεκριμένο σήμα, καθώς έληξε η σύμβαση franchise που διέθετε. Το φαινόμενο πάντως της κατάρρευσης της Pizza Hut δεν είναι μόνο «ελληνικό», καθώς στις αρχές του μήνα, η NPC International Inc, ο μεγαλύτερος franchisee των εστιατορίων Pizza Hut στις ΗΠΑ, υπέβαλε αίτηση πτώχευσης. Wendy’s Ανάμεσα στις επιτυχημένες διεθνώς αλυσίδες που δεν «άντεξαν» στη χώρα μας ήταν και τα Wendy’s. Tην αμερικανική αλυσίδα γρήγορου φαγητού,  έφερε στην Ελλάδα το 1989 ο Γιώργος Νίκας, γιος του Παναγιώτη Νίκα. Εμβληματικό ήταν το κατάστημα του Συντάγματος  ενώ μέχρι το 1997 η αλυσίδα διέθετε διψήφιο αριθμό εστιατορίων. Καταστήματα λειτουργούσαν μεταξύ άλλων στην Ομόνοια, σε πολλούς δήμους της Αθήνας (Κηφισιά, Γλυφάδα, Χαλάνδρι κ.α.), στη Θεσσαλονίκη καθώς και σε άλλες μεγάλες επαρχιακές πόλεις. Παρά το γεγονός ότι τα Wendy’s είχαν αποκτήσει φανατικό κοινό στην Ελλάδα και αρκετοί μνημονεύουν ακόμη και σήμερα τη συγκεκριμένη αλυσίδα, το λουκέτο ήρθε στις αρχές της νέας χιλιετίας. Οι αιτίες που φαίνεται ότι οδήγησαν στο κλείσιμο των καταστημάτων ήταν αφενός προβλήματα που προέκυψαν στην ανανέωση του συμβολαίου και αφετέρου το γεγονός ότι ο κύριος ανταγωνιστής της, τα Goody’s βρίσκονταν στο απόγειο τους εκείνη την εποχή και η αλλαντοβιομηχανία Νίκας ήταν ένας από τους βασικούς της προμηθευτές. Applebee΄s Στην περίπτωση της αλυσίδας εστιατορίων Applebee΄s, η αναστολή της λειτουργίας ήρθε το 2011 εν μέσω οικονομικής κρίσης και έπειτα από 15 χρόνια παρουσίας τους στην Ελλάδα. Τα Applebee΄s θεωρούνταν διεθνώς ως η μεγαλύτερη αλυσίδα εστιατορίων στο λεγόμενο casual dining, διαθέτοντας πάνω από 1.600 καταστήματα. Στη χώρα μας λειτουργούσαν συνολικά έξι καταστήματα Αpplebee΄s, δύο στη Θεσσαλονίκη, τέσσερα στην Αττική. Τον ∆εκέµβριο του 2008 κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στην Αθήνα καταστράφηκαν ολοσχερώς τα καταστήματα σε Κυψέλη και στο Μοναστηράκι ενώ στη συνέχεια επαναλειτούργησε μόνο το κατάστημα της Κυψέλης. Το 2009 ήταν η τελευταία χρήση για την οποία η εταιρεία δημοσίευσε ισολογισμό εμφανίζοντας μείωση τζίρου στα 9,53 εκατ. ευρώ από 11,74 εκατ. ευρώ, ενώ σε επίπεδο καθαρών αποτελεσμάτων παρουσίασε ζημιές 924 χιλ. ευρώ έναντι κερδών της τάξης των 17,8 χιλ.ευρώ το 2008. Πέρα από τα παραπάνω «ηχηρά» λουκέτα ωστόσο  υπάρχουν και μικρότερες αλυσίδες που δεν κατόρθωσαν  να «επιβιώσουν» στη χώρα μας παρά τη διεθνή τους επιτυχία. Αρκετοί για παράδειγμα θυμούνται ακόμα τα την αλυσίδα Kenny Rogers Roasters που προσπάθησε να καθιερωθεί στη χώρα μας χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κερδίσει το ελληνικό κοινό. κείμενο Ρομίνα Νικηφόρου πηγή

*** ΣΟΚ: Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ…

* Από άρθρο του Σ. Π. Ψυχάρη στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ 25-7-1999  

Την πρώτη φορά η κρίση ξέσπασε σε μια συνάντηση του Καραμανλή με τον Κ. Τσάτσο (προτού γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν υπουργός Πολιτισμού) και τον αείμνηστο Ευάγγελο Παπανούτσο. Τους είχε καλέσει ο τότε πρωθυπουργός στο γραφείο του για να συζητήσουν θέματα της Παιδείας. Σε μια στιγμή ο Καραμανλής τους είπε ότι θα έπρεπε κάποια στιγμή να σκεφθούν το ενδεχόμενο να συνδυασθεί το ελληνικό αλφάβητο με το λατινικό, να εξετασθεί ακόμη και το θέμα της φωνητικής γραφής. Σαν ελατήρια πετάχτηκαν επάνω οι δύο συνομιλητές του Καραμανλή. «Δεν πίστευα στα αφτιά μου!» θα αφηγηθεί αρκετά χρόνια αργότερα ο Κ. Τσάτσος… Οπωσδήποτε οι δύο συνομιλητές του τότε πρωθυπουργού δήλωσαν ότι παραιτούνται κλπ., κλπ. και ο Καραμανλής απέσυρε το θέμα. Λίγα χρόνια αργότερα ο Καραμανλής έδωσε το πράσινο φως για την κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων (κάτι που τελικώς υλοποίησε αρκετά αργότερα η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου). Ο τότε αρμόδιος υπουργός Παιδείας, συντηρητικός και κατά τινας άτομο οπισθοδρομικό, δεν τολμούσε να διαφωνήσει ανοιχτά με τον Καραμανλή, φοβούμενος την απόλυσή του από την κυβέρνηση. Για τον λόγο αυτό, όπως ο ίδιος ο Καραμανλής έχει αφηγηθεί, ο οπισθοδρομικός αυτός υπουργός ειδοποίησε τον Κ. Τσάτσο, που είχε ήδη γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Κ. Τσάτσος έσπευσε να τηλεφωνήσει στον Π. Μολυβιάτη, ζητώντας του να πει στον πρωθυπουργό ότι ήταν έτοιμος να υποβάλει την… παραίτησή του αν η Κυβέρνηση Καραμανλή προχωρούσε στην κατάργηση των τόνων… ΣΗΜ. Να σημειωθεί για τον κ. Ψυχάρη, οι κινήσεις αυτές θεωρήθηκαν “προοδευτικές εκλάμψεις”, οι οποίες σκόνταψαν “στις απηρχαιωμένες απόψεις ακροδεξιών”. tovima.gr/2008/11/24/politics/kwnstantinos-karamanlis-3/

***  ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ- Ιδού όλη η αλήθεια για το «φάγωμα» των 420 εκατ.ευρώ κομματικών θαλασσοδανείων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ χωρίς καμία τιμωρία…
* Σκάνδαλο με φάγωμα πάνω από 450 εκατ ευρώ για θαλασσοδάνεια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ 

Χάρισαν χρέη κομμάτων οι τράπεζες Εθνική ,Eurobank, Πειραιώς και κάνουν όλοι ότι δεν ξέρουν τίποτα  ενώ τον Έλληνα ακόμα και για ένα μικρό ποσό τον κυνηγάνε. Ως πότε θα γίνεται αυτή η διάκριση ,και πάντα οι πολιτικοί θα την γλυτώνουν και θα κυνηγούν τους Έλληνες  

Voice News

@apokalyptikodel

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ- Ιδού όλη η αλήθεια για το «φάγωμα» των  420 εκατ.ευρώ κομματικών θαλασσοδανείων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ χωρίς καμία τιμωρία...@velopky

1:40

26 προβολές

1:48 μ.μ. · 2 Αυγ 2020

***  Αποστολάκης: Ο Ερντογάν θέλει τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου…

* Ο Ευάγγελος Αποστολάκης, πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας, αναφέρθηκε στις τουρκικές ενέργειες και την ελληνική αντίδραση σχετικά με την τεταμένη κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο.

«Έχουμε φτάσει στα όρια της σύγκρουσης και προσπαθούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα, είναι επικίνδυνος ή δεν είναι;», τόνισε αρχικά αναφερόμενος στις προθέσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και πρόσθεσε πως: «προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του απειλώντας», μιλώντας στο Mega.

Σχετικά με τους στόχους της γειτονικής χώρας, ο πρώην ΥΠΕΘΑ τόνισε πως ο κ. Ερντογάν θέλει να είναι ο επικυρίαρχος της περιοχής: «να ελέγχει τα πάντα στην Ανατ. Μεσόγειο. Η Τουρκία έχει δει τον εαυτό της σαν μια σοβαρή περιφερειακή δύναμη και θέλει τα πάντα να γίνονται μετά τον έλεγχό της». «Δεν υπάρχουν σοβαρές συναντήσεις που να μην βρίσκεται ο Ερντογάν. Δεν υπάρχει σοβαρό κράτος που να μην θέλει να έχει καλές σχέσεις με την Τουρκία. Η Αμερική κάνει τεράστια προσπάθεια να κρατήσει τις σχέσεις της με την Τουρκία και να την τραβήξει προς τη Δύση. Η Ευρώπη ανέχεται, προσπαθεί να μην συγκρουστεί μαζί του. Θεωρούν ότι ο τρόπος να διαχειριστείς την Τουρκία δεν είναι να την τιμωρήσεις αλλά να της δώσεις κάτι ακόμα. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι ο Ερντογάν είναι στριμωγμένος και αδύναμος. Παίζει σε όλα τα γεωπολιτικά παιχνίδια, όλοι τον θεωρούν σοβαρό παίχτη, και τώρα όταν ξεκινήσουν οι συζητήσεις» διεμήνυσε χαρακτηριστικά ο κ. Αποστολάκης. Για το αν η χώρα μας θα πρέπει να μπει σε διάλογο με την γείτονα χώρα, ο κ. Αποστολάκης, υπογράμμισε πως όταν είσαι κυρίαρχο κράτος και όταν μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, αν συζητήσεις είναι δικό σου θέμα και τι θα συζητήσεις είναι επίσης δικό σου θέμα. «Τώρα βρισκόμαστε σε μία πίεση που μας φέρνει στο τραπέζι της κουβέντας, και τα θέματα που θα συζητηθούν δεν είναι καθαρά και μόνο δικιά μας επιλογή. Υπάρχουν πράγματα που είναι κατοχυρωμένα από διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο και θεωρούμε ότι δεν θα έπρεπε να συζητηθούν» σημείωσε. Στη συνέχεια πρόσθεσε ότι θέλει πάρα πολύ προσοχή, καθώς η κατάσταση είναι δύσκολη: «δεν ξέρουμε κατά πόσο μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στον Ερντογάν σε αυτά που λέει. Μας απειλούν ότι αν δεν συζητήσουμε θα δημιουργήσουν θέμα. Αυτά που έχουμε να συζητήσουμε είναι μόνο οι θαλάσσιες ζώνες, υφαλοκρηπίδα και οι ΑΟΖ, η Τουρκία εκτιμώ δύσκολα θα κάτσει να συζητήσει μόνο γι αυτό το θέμα». Αν βάλουμε τα πράγματα στη ζυγαριά με γεωπολιτικούς και οικονομικούς όρους, οι Ευρωπαίοι προτιμούν τους Τούρκους, σύμφωνα με τον κ. Αποστολάκη τονίζοντας παράλληλα πως: «οι συμφωνίες έχουν να κάνουν με συμφέροντα». Τέλος, σχετικά με τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας, υπογράμμισε: «Η Ελλάδα δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Οι ένοπλες δυνάμεις είναι αρκετά ισχυρές. Όπως και στο τελευταίο συμβάν με τον ελληνικό στόλο να απλώνεται στο Αιγαίο και να δείχνει έτοιμη να συγκρουστεί. Έχω πει ότι δεν πρέπει να δείξεις ότι δεν θες να συγκρουστείς έναντι οποιοδήποτε κόστους και τιμήματος. Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές, σημεία που αν ξεπεραστούν δεν έχεις περιθώρια». sputnik.gr

*** Η Κυβέρνηση βαφτίζει τις ‘διακοπές’ … ‘συναντήσεις με υπηρεσιακούς παράγοντες’;..
*  Η Λίνα Μενδώνη θα κάνει ”διακοπές” με την Άννα Παναγιωταρέα σε όλη την Ελλάδα έναν μήνα. Το κόστος ΜΟΝΟ για την εκπρόσωπο τάφου είναι 11.500 ευρώ 

Στις αποφάσεις έγραψαν ότι θα δουν κάποιους “παράγοντες” (όποιους βρουν) και αρχαιολογικούς χώρους.

***  Ο Δήμος Αθηναίων «ξηλώνει» σταδιακά τον «Μεγάλο Περίπατο» – Θα επιστρέψει και τα εκατομμύρια ευρώ που στοίχισε;

*  Το «φιάσκο» του «Μεγάλου Περιπάτου» του δήμαρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη δεν έχει τελειωμό, καθώς μετά την καθολική αποδοκιμασία των πολιτών για το έργο που μετέτρεψε την Αθήνα σε «νεκρή ζώνη», ξεκίνησε το σταδιακό «ξήλωμά» του.

Συγκεκριμένα ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε την απόδοση μιας επιπλέον λωρίδας κυκλοφορίας στα αυτοκίνητα στην Πανεπιστημίου.
Οι εργασίες «ξηλώματος» ξεκίνησαν σήμερα και θα ολοκληρωθούν 21 Αυγούστου, ενώ οι περισσότεροι θεωρούν πως αυτό είναι το πρώτο βήμα για το οριστικό ξήλωμα του έργου από τον Κώστα Μπακογιάννη, καθώς ο ίδιος βλέπει την δημοτικότητα του να εξανεμίζεται.

«Εν όψει της αξιολόγησης της πρώτης φάσης κυκλοφοριακών ρυθμίσεων για την εφαρμογή του «Μεγάλου Περιπάτου», προχωράμε στη διατήρηση των λωρίδων κυκλοφορίας για τα Ι.Χ. σε τρεις και στην προσθήκη μίας επιπλέον λωρίδας για τη διέλευση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, αυστηρά οριοθετημένης.   Με αυτόν τον τρόπο, δίνουμε μία ακόμα λωρίδα της Πανεπιστημίου για την κυκλοφορία των οχημάτων, ώστε να έχουμε εκτίμηση των κυκλοφοριακών επιπτώσεων, και να προχωρήσουμε στις αποφάσεις για τη διαμόρφωση του τελικού έργου» ανέφερε ο δήμαρχος Αθηναίων. Ο δήμαρχος προχώρησε σε αυτή την άτακτη υποχώρηση καθώς έχουν ξεσηκωθεί τόσο οι καταστηματάρχες του κέντρου όσο και οι άνθρωποι που πηγαίνουν στις δουλειές τους, αφού πλέον από το κέντρο της Αθήνας δεν μπορεί να περάσει ούτε «κουνούπι» με τα μποτιλιαρίσματα να φτάνουν στην… Πανόρμου. Άραγε ο δήμαρχος θα επιστρέψει και τα 2 εκατομμύρια ευρώ που έχουν δαπανηθεί μέχρι στιγμής για την κατασκευή ίσως του μεγαλύτερου έργου-φιάσκου των τελευταίων δεκαετιών στην Αθήνα. Το έργο έχει υπολογιστεί πως για να ολοκληρωθεί θα κοστίσει 50 εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα σε αυτά τα εκατομμύρια συμπεριλαμβάνονται τα παγκάκια των 5.700 ευρώ, οι ζαρντινιέρες των 500 ευρώ, οι φοίνικες των 5000 ευρώ κτλπ.  dinatielladanews.gr

***  Κυριάκος Βελόπουλος: «Η μυστική διπλωματία είναι έγκλημα. Συγχωροχάρτι δεν θα πάρουν ποτέ»..
* «Η μυστική διπλωματία της Κυβέρνησης ερήμην των υπολοίπων κομμάτων είναι έγκλημα.Συγχωροχάρτι δεν θα πάρουν ποτέ» τόνισε μιλώντας στον Focus FM ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης Κυριάκος Βελόπουλος.

Αναφέρθηκε επίσης στην επιτυχημένη προσπάθεια της τουρκίας να σπάσει το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας – Κύπρου ενώ καυτηρίασε παράλληλα την απόφαση της κυβέρνησης να προσληφθούν 120 ιεροδιδάσκαλοι σε μουφτίες  της Θράκης. Ακούστε όλη την εκπομπή του Κυριάκου Βελόπουλου στο βίντεο που ακολουθεί :    https://youtu.be/9e6U1cnM4YE .-

***  Τέσσερις στρατιώτες θετικοί στον κορωνοϊό στο Στεφανοβίκειο Βόλου…

* Τέσσερις συνολικά στρατιώτες βρέθηκαν θετικοί στον κορωνοϊό στο Στεφανοβίκειο Βόλου. 

Όπως μεταδίδει ο ιστότοπος http://diktiospartakos.blogspot.com, οι γονείς εκφράζουν την ικανοποίηση τους για τις συνθήκες που επικρατούν στη μονάδα και την κινητοποίηση που υπήρξε όταν εντοπίστηκε ότι ένας στρατιώτης νοσεί. Όπως λένε χαρακτηριστικά εφαρμόστηκαν όλα τα προβλεπόμενα πρωτόκολλα, ενώ τώρα περιμένουν με αγωνία τη διεξαγωγή του δεύτερου Τεστ. Υπενθυμίζεται ότι την Πέμπτη βρέθηκε θετικός ο πρώτος στρατιώτης, ο οποίος έκανε τεστ μετά από έντονο βήχα και μεταφέρθηκε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λάρισας και στη συνέχεια στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. zougla.gr

*** Αρματολοί και Κλέφτες: Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ιστορία των μαχητών της ελευθερίας…

Τι ήταν οι κλέφτες και πώς μετατράπηκαν σε θρυλικούς αγωνιστές της ελευθερίας – Οι αρματολοί και τα αρματολίκια – Η δράση τους στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Η τουρκική κατάκτηση δημιούργησε τις συνθήκες για την ανάπτυξη ενός ρεύματος που οδηγούσε τους κατοίκους από τις πεδινές περιοχές προς τους ορεινούς όγκους. Μπροστά στην απειλή της σφαγής και της αιχμαλωσίας πολλοί ήταν αυτοί που διάλεγαν τον δρόμο της φυγής.  Μετακινούμενοι σε ορεινές περιοχές, οι φυγάδες αυτοί γνώριζαν ότι οι συνθήκες διαβίωσης θα ήταν πολύ δύσκολες. Για να επιβιώσουν χρειαζόταν σκληρός αγώνας, που είχε σαν συνέπεια τόσο την ανάπτυξη σωματικών και πνευματικών ικανοτήτων όσο και τη δημιουργία διαφορετικής ψυχοσύνθεσης και νοοτροπίας. Κατά την πρώτη, σκοτεινή περίοδο, της τουρκοκρατίας σε όσους κατέφευγαν στους ορεινούς όγκους, δημιουργήθηκε η ψυχοσύνθεση του αντάρτη, του ανυπότακτου που δεν δέχεται να συμβιβασθεί με την εξουσία, είτε πρόκειται για την οθωμανική διοίκηση είτε για τους κοτζαμπάσηδες και καταφεύγει πολύ συχνά για την επιβίωσή του σε αρπαγές. Οι κλέφτες, έτσι έμειναν στην ιστορία, εμφανίστηκαν από την αρχή της τουρκικής κατάκτησης. «Για να φθάσει όμως ο κλέφτης να γίνει ο θρυλικός αγωνιστής της ελευθερίας, όπως μας τον παρουσιάζουν τα δημοτικά μας τραγούδια και η παράδοση, χρειάστηκε να περάσουν τρεις περίπου αιώνες μετά την άλωση. Τα ελάχιστα στοιχεία που έχουμε για κλέφτες στον 18ο αιώνα αναφέρονται σε πράξεις που μόνο σαν ληστεία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Είναι άλλωστε γενικά παραδεκτό ότι οι κλέφτες στους πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας δεν είχαν συνείδηση ότι αγωνίζονται για την ελευθερία του συνόλου» («ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ).

Λημέρι Κλεφτών  Η ζωή των κλεφτών  Οι κλέφτες έμεναν σε ορεινά, άγονα κατά κανόνα μέρη, και ήταν πάντοτε έτοιμοι ν΄ αλλάξουν λημέρια όταν κινδύνευαν. Ήταν πάντα ένοπλοι και ζούσαν από ληστείες. Έκλεβαν τα κοπάδια διαφόρων Οθωμανών αξιωματούχων, ενώ αρκετές φορές άρπαζαν τους αγάδες και τους μπέηδες και στη συνέχεια ζητούσαν λύτρα για την απελευθέρωσή τους. Μερικές φορές, λήστευαν ακόμα και Έλληνες Χριστιανούς. Όταν δεν πολεμούσαν, οι κλέφτες εξασκούνταν στη σκοποβολή, τη δισκοβολία, τα άλματα και το τρέξιμο. Ο Νικοτσάρας, λέγεται ότι έτρεχε πιο γρήγορα από ένα άλογο και ότι με ένα άλμα του μπορούσε να περάσει εφτά άλογα στη σειρά! Για τον Ζαχαριά, ότι έτρεχε τόσο γρήγορα, που οι φτέρνες έφταναν στ’ αφτιά του! Οι κλέφτες είχαν φοβερή αντοχή στην πείνα, τη δίψα και την αγρύπνια. Υπήρχαν περιπτώσεις που έμεναν άγρυπνοι, νηστικοί και χωρίς να πιουν νερό, τρία ολόκληρα μερόνυχτα. Οι εχθροί τους νόμιζαν ότι είχαν εξαντληθεί, ωστόσο εκείνοι έβρισκαν δυνάμεις, έκαναν επίθεση και νικούσαν. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, οι κλέφτες φέρονταν πάντα με μεγάλο σεβασμό στις γυναίκες που έπιαναν αιχμάλωτες, είτε αυτές ήταν χριστιανές είτε μουσουλμάνες, νέες ή ηλικιωμένες, όμορφες ή άσχημες. Αναφέρεται το παράδειγμα ενός αρχηγού κλέφτικου σώματος, που τον σκότωσαν οι ίδιοι οι σύντροφοί του, γιατί δεν σεβάστηκε την τιμή μιας Τουρκάλας αιχμάλωτου μέχρι να πάρει τα λύτρα. Οι κλέφτες όμως δεν συμπαθούσαν ιδιαίτερα τους καλόγερους, από τους οποίους έπαιρναν συχνά χρήματα και τους ιερείς, όταν αυτοί, τύχαινε να είναι και προεστοί στα χωριά και επομένως καταδίωκαν τους κλέφτες.

Η κοιλάδα των Τεμπών  Στη συνείδηση του λαού, οι κλέφτες «περνούσαν» περίπου ως ήρωες. Ο απλός κόσμος τους θαύμαζε, καθώς πολλές φορές λήστευαν (ή ακόμα και σκότωναν), μισητά στον λαό πρόσωπα.  Ο Τζορτζ Φίλνεϊ στην «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως», γράφει: «Όπου η κυβέρνηση δεν δείχνει σεβασμό στη δικαιοσύνη, οι εκτός νόμου συχνά βρίσκουν υποστήριξη στις κατώτερες τάξεις του λαού, σα μέσον που διασφαλίζει την εκδίκηση ή επανορθώνει τα αφόρητα κοινωνικά κακά. Μια ζωή ανεξάρτητη, κι όταν ακόμα λεκιάζεται από το έγκλημα, πάντοτε διαχύνει κάποια γοητεία στα πνεύματα των καταπιεζομένων…». Η οθωμανική εξουσία, προσπάθησε να βρει τρόπους για να αντιμετωπίσει τους κλέφτες. Οργάνωσε στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον τους ή προσπάθησε με διάφορα μέσα να τους δελεάσει ή να τους εξουδετερώσει. Μια προσπάθεια περιστολής της δράσης των κλεφτών, αναφέρεται σε «βραχύ χρονικό» του 1534, όπου η λέξη χρησιμοποιείται με την έννοια που απέκτησε αργότερα. «… εν έτει αφλδ’ (1534) άφησαν οι Φράγκοι την Κορώνη ατοί τους και ήλθε τότες ένας φλαμπουριάρης (σημαιοφόρος < φλάμπουρο = σημαία) και εστάθη εις τον Μορέα και εμπιτάρισε (εποίκησε < ιταλ. abitare) την Κορώνη και έπιασε τους κλέπτες του Μορέως». Όπως γράφει ο Εβλιγιά Τσελεμπή, το 1652 ο Κεμαλί Χαλίλ αγάς με δύναμη 10.000 ανδρών, καταδίωξε του κλέφτες που δρούσαν στη Βόρεια Μακεδονία και συγκεκριμένα στο Πετρίτσι και τα γύρω βουνά. Τα αποτελέσματα της επιχείρησης αυτής ήταν πενιχρά, καθώς λίγα χρόνια αργότερα η δράση των κλεφτών στην περιοχή, συνεχιζόταν. Λίγα χρόνια νωρίτερα, συγκεκριμένα το 1627, πάλι ο Εβλιγιά Τσελεμπή αναφέρεται στον κλέφτη Πρόδρομο (της περιοχής της Εορδαίας), που αποτελούσε φόβο και τρόμο για όλους. Τρεις άλλοι κλέφτες στην περιοχή της Βέροιας, αναφέρονται σαν αρχηγοί ομάδας. Ένας από αυτούς φόνευσε «εις τον δρόμον της πανηγύρεως Ντόλιανης του Χαλίλ σούμπασην (τοπικός άρχοντας με διοικητική και αστυνομική εξουσία)» και θεωρήθηκε «τιμωρητέος δια θανάτου», μετά τη σύλληψή του. Επίσης, σε έγγραφο του 1667 αναφέρεται οργανωμένη επιδρομή 70 κλεφτών στη θέση Άη – Γιάννης της Βέροιας εναντίον εμπόρων που κατευθύνονταν στην εμποροπανήγυρη της Ελασσόνας. Οι κλέφτες αυτοί «εισβάλοντας εις το χωρίον με τας σημαίας των, αφού αφήρεσαν πάντα τα τρόφιμα των (των εμπόρων), εφόνευσαν τινάς εξ αυτών». («ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ)

Λάρισα 1819   Περιηγητές της Ρούμελης, της Θεσσαλίας και της Ηπείρου, όπου ο M. Leake, στο «Travels in Northern Greece” και ο E. Dodwell, στο “A Classical and Topographical Tour Through Greece”, απ’ όπου και οι εντυπωσιακές εικόνες της Λάρισας και των Τεμπών (στις αρχές του 19ου) του άρθρου, γράφουν ότι οι κλέφτες όχι μόνο λήστευαν τους πλούσιους αλλά και σκότωναν ακόμα και φτωχούς όταν δεν γίνονταν όργανά τους. Οι κλέφτες της Πελοποννήσου είχαν σαν πρόχειρο καταφύγιο τις ενετοκρατούμενες περιοχές, ενώ οι κλέφτες της Ρούμελης και κυρίως εκείνοι των ανατολικών επαρχιών, αναγκάστηκαν με το πέρασμα του χρόνου να φτιάξουν δικά τους ορμητήρια στα βουνά, κυρίως στον Όλυμπο, στο Πήλιο, την Όσσα και τα Άγραφα. Εκεί σχημάτισαν στρατόπεδα, είτε με πρόθυμη στήριξη των κατοίκων, είτε με εξαναγκασμό. Όπως γράφει και ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: «Απ’ αυτά τα στρατόπεδα εξορμούσαν στις πεδιάδες και στις πόλεις και λήστευαν τους Τούρκους, μερικές φορές δε και τους ίδιους χριστιανούς, γι’ αυτό και ονομάστηκαν και κλέφτες». Οι αρματολοί Παράλληλος προς τον θεσμό των κλεφτών, δημιούργημα όμως άλλων συνθηκών, ήταν ο θεσμός των αρματολών. Η λέξη αρματολός, δεν απαντά σε ελληνικά κείμενα ως τον 17ο αιώνα. Σε πολύ παλιά τουρκικά κείμενα υπάρχει ο όρος martolos, martoloz, ενώ σε βενετικά κείμενα του 16ου αιώνα αναφέρονται οι martolozi, δηλαδή οι αρματολοί. Στα τουρκικά κείμενα, η λέξη αναφέρεται στον ένοπλο, τον φρουρό του κάστρου, όπως επίσης και τον πειρατή, όχι μόνο των θαλασσών αλλά και των ποταμών, κυρίως του Δούναβη. Η πιο πιθανή ετυμολογία της λέξης είναι αυτή του Μ. Φιλήντα. Ότι προέρχεται από τη λέξη αρματολόγος, για την οποία όμως δεν υπάρχει συγκεκριμένη μαρτυρία, είναι όπως λένε οι φιλόλογοι – γλωσσολόγοι αμάρτυρη και αυτό σημειώνεται με ένα αστεράκι,*. Έχουμε λοιπόν: αρματολός < αρματολόος < * αρματολόγος (το σύμβολο < γνωστό κι από τα μαθηματικά όπου σημαίνει το «μικρότερο από», δηλώνει στην ετυμολογία ότι η λέξη «παράγεται», «προέρχεται»). Την ίδια εκδοχή, ενστερνίζεται και ο Γ. Μπαμπινιώτης στο «Ετυμολογικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας». Τούρκοι ιστορικοί αναφέρουν ότι ο θεσμός των αρματολών έχει τις ρίζες του στα χρόνια του ιδρυτή του οθωμανικού κράτους Οσμάν Γαζή (1300 – 1326) και του διαδόχου του Ορχάν Μπέη (1326 – 1362). Η συστηματική όμως οργάνωση του θεσμού και η εφαρμογή του στην Ελλάδα, τοποθετείται στα χρόνια του σουλτάνου Μουράτ Β’ (1421 – 1451), οπότε και πιστεύεται ότι ιδρύθηκε το πρώτο αρματολίκι στην Ελλάδα, αυτό των Θεσσαλικών Αγράφων, λίγες μόνο δεκαετίες μετά την κατάκτηση της Θεσσαλίας από τους Οθωμανούς.

Αρματολός  Για τη φύλαξη των στενών διαβάσεων (κλεισουρών) και των περασμάτων των Αγράφων, πιθανότατα δεν χρησιμοποιήθηκαν Έλληνες, αλλά παλαίμαχοι Τούρκοι πολεμιστές, οι οποίοι είχαν καταπονηθεί από τις μακροχρόνιες πολεμικές συγκρούσεις, αλλά μπορούσαν να αναλάβουν αυτό το έργο.   Και στη Βαλκανική όμως αναφέρονται από τον 15ο αιώνα αρματολοί, αρχικά ως επικουρικά στρατεύματα των Τούρκων, τα οποία σχηματίζονταν από ντόπιους στις χώρες που κατακτούσαν και τους χρησιμοποιούσαν στις εκστρατείες τους. Τα μέλη των σωμάτων αυτών απαλλάσσονταν από τους φόρους που πλήρωναν οι υπόδουλοι και λάμβαναν και μισθό για τις υπηρεσίες που προσέφεραν. Το 1492, αναφέρονται πάνω από 500 αρματολοί, ως φρουροί στα σύνορα με το Βελιγράδι. Την ίδια περίοδο, αναφέρονται αρματολοί να υπηρετούν σε φρούρια των δαλματικών συνόρων και να αψιμαχούν με τους Βενετούς. Τον Σεπτέμβριο του 1503 αρματολοί χρησιμοποιήθηκαν στην επίθεση εναντίον του Σπλιτ. Επί Σουλεϊμάν Α’ (1520-1566) αρματολοί εκτελούσαν υπηρεσία και στη μεθόριο και στο εσωτερικό της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στα χρόνια του Σουλεϊμάν Α’ επίσης, ιδρύθηκαν μια σειρά από αρματολίκια. Δεκαπέντε από αυτά αναφέρει ο Π. Αραβαντινός ο οποίος επιβεβαιώνεται σε μεγάλο βαθμό από τουρκικά έγγραφα του β’ μισού του 16ου αιώνα.  Πρόκειται για τα αρματολίκια των Ιωαννίνων, της Άρτας, των Αγράφων, των Σερβίων, των Γρεβενών, της Ελασσόνας, του Δομενίκου, των Τρικάλων, της Ανασελίτσας, του Κάρλελι και του Πατρατζικίου (Υπάτης). Στην υπόλοιπη Βαλκανική, μνημονεύονται αρματολίκια, στο Βελιγράδι, τα Σκόπια, το Δέλβινο, την Κορυτσά, την Αυλώνα, το Ελμπασάν και το Σμενδέροβο. Στην Πελοπόννησο, δεν αναφέρεται ούτε ένα αρματολίκι αν και η μορφολογία του εδάφους ευνοούσε την ίδρυσή τους. Τα κάστρα που ήταν διάσπαρτα στον Μοριά, η παρουσία ισχυρών στρατιωτικών φρουρών καθώς και γεωγραφικοί παράγοντες υπήρξαν η αιτία για την μη εφαρμογή του θεσμού αυτού. Ο Τ. Κανδηλώρος στη μελέτη του «Ο Αρματωλισμός της Πελοποννήσου» (1924) προσπάθησε ν’ αποδείξει ότι στον Μοριά όχι μόνο υπήρξαν αρματολίκια αλλά και ότι εκεί εμφανίστηκαν οι πρώτοι αρματολοί. Ωστόσο, κανείς άλλος δεν δέχεται κάτι τέτοιο. Αρματολοί και κλέφτες- Ο αγώνας για την ελευθερία Ως το τέλος του 17ου αιώνα, οι αρματολοί όχι μόνο δεν αντιμάχονταν την τουρκική εξουσία αλλά εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, τη βοηθούσαν για τη δίωξη των κλεφτών και την επικράτηση ηρεμίας στις περιοχές που φρουρούσαν. Κάτι τέτοιο έγινε όμως προσωρινά. Οι αναφορές καταδίωξης κλεφτών από αρματολούς ειδικά στη Μακεδονία στα τέλη του 17ου αιώνα είναι πολλές. Από τις αρχές του 18ου αιώνα έχουμε τις πρώτες μαρτυρίες για σαφή αλλαγή της στάσης των αρματολών και μετατόπισής τους προς τους κλέφτες. Το πρώτο περιστατικό έλαβε χώρα στη Νάουσα το 1705 όταν Τούρκος αξιωματικός (σιλιχτάρης) πήγε στην περιοχή για να στρατολογήσει νέους για τα τάγματα των γενίτσαρων. Οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν και με επικεφαλής τον αρματολό Ζήση Καραδήμο και τους δύο γιους του, σχημάτισαν σώμα («συμμορία» κατά τα τουρκικά έγγραφα) από 100 και πλέον άνδρες, που έδρασε στην περιοχή της Βέροιας και της Νάουσας. Καταδιωκτικό απόσπασμα από 800 Τούρκους με επικεφαλής τον βοεβόδα της Βέροιας μετά από σκληρή μάχη σκότωσε τον Καραδήμο και αιχμαλώτισε τους δυο γιους του οι οποίοι στη συνέχεια θανατώθηκαν. Σε οθωμανικό φιρμάνι του 1714 γίνεται λόγος για συνεργασία αρματολών και κλεφτών στους καζάδες των Γιαννιτσών και της Έδεσσας. Μετά από αυτά και, πιθανότατα, αλλά συμβάντα που δεν γνωρίζουμε, τα αρματολίκια αφαιρέθηκαν από τους Έλληνες και δόθηκαν σε εξισλαμισμένους Αλβανούς ή καταργήθηκαν. Βαθμιαία, οι αρματολοί συνεργάζονται με τους κλέφτες εναντίον της οθωμανικής εξουσίας. Ήδη το 1765, πολλοί καπεταναίοι, παλιοί αρματολοί προσπαθούν να ξεσηκώσουν τους Λαρισαίους. Μετά τα Ορλοφικά (1770), οι αρματολοί της Ρούμελης, της Θεσσαλίας και της Ηπείρου, πρωτοστάτησαν στο κίνημα του Κατσαντώνη. Ο Ρήγας Φεραίος στον “Ύμνο Πατριωτικό της Ελλάδος και όλης της Γραικίας” μνημονεύει περίπου 30 κλεφταρματολούς στους οποίους στηρίζει τις ελπίδες του για εξέγερση και ως παραδείγματα που πρέπει να μιμηθούν όλοι οι Έλληνες.

Καραϊσκάκης – Κατσαντώνης

Φημισμένοι αρματολοί, κατά τον Χ. Περραιβό, ήταν ο καπετάν Ζήτρος (στην Ελασσόνα), ο καπετάν Τόσκας (Γρεβενά), ο καπετάν Καραλής (χωριά του Ολύμπου), ο καπετάν Μπλαχάβας (Χάσια), ο καπετάν Μακρυθανάσης και ο καπετάν Μακροπούλιος (Κίσσαβος), ο καπετάν Καρακίτσος (Καρπενήσι) και ακόμα, ο Νικόλαος Τζιοβάρας που έγινε φόβος και τρόμος των Τούρκων στην Ήπειρο (β’ μισό του 17ου αιώνα). Μπορεί όλοι αυτοί να μην είχαν συνείδηση της εθνικής και πολιτικής ανεξαρτησίας και να πολεμούσαν μόνο για την ατομική τους ελευθερία και τη χριστιανική πίστη. Αφού βοήθησαν στα επαναστατικά κινήματα στα χρόνια της τουρκοκρατίας, ήταν οι πρωταγωνιστές του αγώνα για την ελευθερία το 1821. Κι αν ο τακτικός ελληνικός στρατός, γνώρισε βαριές ήττες στη διάρκεια του Αγώνα, οι κλεφταρματολοί έχουν να παρουσιάσουν μονάχα λαμπρά και ηρωικά κατορθώματα.

Κλεφταρματολοί   Όπως γράφει, πολύ εύστοχα, ο Δημήτριος Καμπούρογλου, στο βιβλίο του «Αρματωλοί και Κλέφτες»: «Οι τελευταίοι ούτοι κλέφτες της Ρούμελης, όπως και οι περισωθέντες κλέφτες του Μοριά και οι κουρσάροι των νήσων, τα πρωτοπαλίκαρα και αυτά τα μικρά κλεφτόπουλα και ναυτόπουλα ακόμη, γίνονται τώρα οι Στρατηγοί και οι οπλαρχηγοί, γίνονται οι ναυμάχοι και οι πυρποληταί του Αγώνος. Η αντίδρασις γίνεται τώρα δράσις και οι αλυσίδες των σκλάβων αρχίζουν να σπάζουν μία, μία… Εις τα σχολεία αυτά λοιπόν των βουνών και των κυμάτων εδιδάχθη από των πρώτων της αλώσεως χρόνων η Ελληνική ψυχή πώς να μάχεται και πώς να νικά. Εις τα σχολεία αυτά των βουνών και των κυμάτων εδιδάχθησαν της Πατρίδας οι πρόμαχοι πώς ν’ αποθνήσκουν «πειθόμενοι τοις ρήμασι εκείνων».  Πηγές: «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, τ. ΙΑ’ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ Κ. ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ, «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», τ.15  Γ. ΚΟΡΔΑΤΟΣ, «ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»  DAVID BREWER , «ΕΛΛΑΔΑ 1453-1821-ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΙΩΝΕΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ.  protothema.gr  

***  Οι θρυλικές ομιλίες του Ξενοφώντος Ζολώτα στα Αγγλικά, χρησιμοποιώντας μόνο ελληνικές λέξεις…
*  Χρειάζεται βαθιά και ουσιαστική κατανόηση τόσο της ελληνικής όσο και της αγγλικής γλώσσας για να μπορέσει κανείς να γράψει και να εκφωνήσει όχι έναν, αλλά δυο τέτοιους λόγους. 

Χρειάζεται και ένα δυνατό κίνητρο, ένας λόγος. Ποιος ήταν αυτός; Σύμφωνα με τον Ν. Σαραντάκο, δεν ήταν κάποια ιδεολογική εμμονή εθνικο-πατριωτικού χαρακτήρα στην ελληνική γλώσσα. Ήταν μια σαφής πολιτική κίνηση: να στρέψει το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινής γνώμης στη βαθιά λαβωμένη από τον εμφύλιο πόλεμο, Ελλάδα. Οι λόγοι εκφωνήθηκαν στο πλαίσιο των ετήσιων συναντήσεων της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Η πρώτη ομιλία έγινε το 1957 και προκάλεσε τόσο ενθουσιασμό που μετά από απαίτηση του επικεφαλής της διεθνούς Τράπεζας, επαναλήφθηκε παρόμοια ομιλία το 1959.
Ο Ζολώτας ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Το κείμενο της πρώτης ομιλίας του Ξενοφώντος Ζολώτα, αφού ενημέρωσε το κοινό για το εγχείρημα του, προκείμενου να τραβήξει την προσοχή τους, είναι το εξής:  «Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Oecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is charateristic of our epoch. But, to my thesis we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to your Kyrie to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Ampitctyony and the gastronomic symposia». Αν και μίλησε στα «ελληνικά» τον αντελήφθησαν οι πάντες. Ίσως επειδή και το ακροατήριο είχε υψηλή γνώση της αγγλικής και πολλοί είχαν διδαχθεί αρχαία στο σχολείο τους. Το τέλος της ομιλίας προκάλεσε παρατεταμένο χειροκρότημα και ανυπόκριτο θαυμασμό, ενώ πολλές εφημερίδες των ΗΠΑ, του αφιέρωσαν τίτλους στην πρώτη σελίδα. Το κείμενο της δεύτερης ομιλίας του Ξενοφώντος Ζολώτα είναι το ακόλουθο: Kyrie, It is Zeus’ anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonize the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic, but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, they energize it through their tactics and practices.  Our policies have to be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monophonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.  Numismatic symmetry should not hyper-antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didymus organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies.  The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, I sympathize, although not without criticism on one or two themes, with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them. I apologize for having tyrannized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers. Διαβάστε εδώ την ανάλυση του Νίκου Σαραντάκου για τις δυο ομιλίες του Ξενοφώντος Ζολώτα, αλλά και για τα γλωσσικά αντιδάνεια από και προς την ελληνική γλώσσα: http://www.sarantakos.com/language/zolotas.html. Με δεδομένο το υψηλό επίπεδο του κοινού στο οποίο απευθυνόταν ο Ξενοφών Ζολώτας, το εγχείρημα ήταν εξαιρετικά εύστοχο και αντάξιο της διάνοιας για την οποία φημιζόταν ο ίδιος. Οι λόγοι του είναι κάθε άλλο παρά κενοί περιεχομένου, ενώ ταυτόχρονα έχουν ύφος εύστοχο και πνευματώδες, καθώς θίγει σημαντικά οικονομικά ζητήματα. Στην πρώτη ομιλία ζητεί διεθνή εναρμόνιση και συνέργειες για την καταπολέμηση του πληθωρισμού, ενώ στη δεύτερη περιγράφει γλαφυρά τα προβλήματα που αναδύονται από την ταυτόχρονη συνύπαρξη «της Σκύλλας του πληθωρισμού και της Χάρυβδης της οικονομικής ύφεσης» . Δείτε στο τέλος της δεύτερης ομιλίας ότι δεν παραλείπει να μνημονεύσει ακόμη και τους στενογράφους που θα βασανίζονταν ατελείωτα να καταγράψουν τον λόγο του! Η λέξη «stenographer» εξ άλλου είναι κι αυτή ελληνική!

Δραχμαί Χίλιαι, με την υπογραφή του Ζολώτα.1958  Ποιος ήταν ο Ξενοφών Ζολώτας;

Ήταν ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε την υποτίμηση της δραχμής το 1953 και το ακόμη πιο ριζοσπαστικό μέτρο της… αφαίρεσης τριών μηδενικών από τα χαρτονομίσματα το 1954. Αυτά τα δυο μέτρα βοήθησαν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας ακόμη περισσότερο από τις ομιλίες του. Ο Ξενοφών Ζολώτας έζησε έναν ολόκληρο, ταραχώδη αιώνα, από το 1904 έως το 2004. Ήταν τακτικός καθηγητής στα οικονομικά ήδη από το 24 του χρόνια και το αντικείμενο της διατριβής του ήταν η εκβιομηχάνιση της Ελλάδας στα τέλη του 19^ου αιώνα. Δίδαξε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ’ όπου τον απομάκρυνε το καθεστώς των Συνταγματαρχών έναν χρόνο μετά την επιβολή της χούντας. Κατά την επαγγελματική του πορεία συμμετείχε στο Ανώτατο Συμβούλιο Οικονομικών της κυβέρνησης Βενιζέλου, εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και κατέλαβε καίριες θέσεις στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τη Νομισματική Επιτροπή, τον ΟΗΕ και στην Οικονομική Επιτροπή της Ευρώπης. Ο Ξενοφώντος Ζολώτα διετέλεσε επίσης Υπουργός Συντονισμού το 1974 και Πρωθυπουργός για λίγους μήνες στην οικουμενική κυβέρνηση της περιόδου 1989-1990. ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

***  Στήριξη ή ρουτίνα; Κοινή ναυτική άσκηση Τουρκίας-Ισπανίας στο βόρειο Αιγαίο…
* Η Ελλάδα πληρώνει και θα πληρώνει επί μακρόν το τίμημα της δειλίας της, να μην επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια 

Το υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας ανακοίνωσε ότι η φρεγάτα του Ισπανικού Πολεμικού Ναυτικού, ESPS Alvaro de Bazan, που ανήκει στην νατοϊκή ναυτική δύναμη SNMG-2, και η τουρκική φρεγάτα TCG Yıldırım, εκτέλεσαν εκπαιδευτική άσκηση στο βόρειο Αιγαίο. Το τουρκικό υπουργείο Άμυνας ανάφερε σε ανάρτηση στον επίσημο λογαριασμό του στο Twitter ότι στην εκπαίδευση συμμετείχαν και οι πυραυλάκατοι TCG Doğan και TCG Martı. Η εκπαίδευση διεξήχθη τις 30 Ιουλίου.

T.C. Millî Savunma Bakanlığı

@tcsavunma

Standing NATO Maritime Group-2 (SNMG-2) units consisting of Spanish ESPS ALVARO DE BAZAN and TCG YILDIRIM conducted maritime trainings with TCG DOĞAN and TCG MARTI  on 30 July 2020 in the Northern Aegean Sea.

T.C. Millî Savunma Bakanlığı

@tcsavunma

NATO Daimi Deniz Görev Grubu-2 (SNMG-2) emrinde görevli İspanyol ESPS ALVARO DE BAZAN ve TCG YILDIRIM fırkateynleri ile TCG DOĞAN ve TCG MARTI hücumbotları arasında 30 Temmuz 2020 tarihinde Kuzey Ege’de deniz eğitimleri icra edildi.#MSB #TSK

12:02 μ.μ. · 2 Αυγ 2020

***  Γιατί συκοφαντούν την Εκκλησία; Η ΑΛΗΘΕΙΑ για τον Διαφωτισμό…

*

Έχουν γρα­φει πολ­λα για την κα­ταρ­χήν αρ­νη­τι­κή στά­ση που τή­ρη­σε η Εκ­κλη­σί­α α­πέ­να­ντι στο κί­νη­μα του Δια­φω­τι­σμού, γε­νι­κό­τε­ρα α­πέ­να­ντι στο ά­νοιγ­μα προς τα φώ­τα της Ευ­ρώ­πης. Έ­χουν γρα­φεί τό­σα πολ­λά, ώ­στε έ­χει μάλ­λον δια­μορ­φω­θεί μια πε­ποί­θη­ση, ό­τι η αρ­νη­τι­κή αυ­τή στά­ση υ­πήρ­ξε α­πό­λυ­τη. του Μιχάλη Μερακλή, ομοτίμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, λαογράφου και φιλόλογου Α­ντι­στι­κτι­κά ε­πι­χει­ρώ ε­δώ τον με­τρια­σμό της ε­ντύ­πω­σης αυ­τής, με την πα­ρά­θε­ση τεκ­μη­ρί­ων που συ­νη­γο­ρούν, ό­πως νο­μί­ζω, υ­πέρ μιας δια­φο­ρε­τι­κής (ας μην πω α­ντί­θε­της) εκ­δο­χής. Έ­χω και σε άλ­λα ση­μεί­α υ­πεν­θυ­μί­σει, ό­τι οι κλη­ρι­κοί υ­πήρ­ξαν ο­πα­δοί ή, κα­λύ­τε­ρα, α­πό τους πρω­τα­γω­νι­στές του νε­ο­ελ­λη­νι­κού δια­φω­τι­σμού. Ο εκ­δό­της του Λό­γιου Ερ­μή (Λ.Ε.), ο Άν­θι­μος Γα­ζής, δεν ή­ταν η μο­να­δι­κή πε­ρί­πτω­ση – κά­θε άλ­λο. Ο έ­νας α­πό τους δύ­ο δια­δό­χους του στην έκ­δο­ση του πε­ριο­δι­κού, ο Θε­ό­κλη­τος Φαρ­μα­κί­δης, ή­ταν ε­πί­σης κλη­ρι­κός (ο άλ­λος, ο Κων­στα­ντί­νος Κοκ­κι­νά­κης, ή­ταν έ­μπο­ρος). Α­νά­με­σά τους συ­γκα­τα­λέ­γο­νται και μο­να­χοί. Ο Γα­ζής π.χ. πλη­ρο­φο­ρεί (Λ.Ε., 1814-1815, σ. 93), ό­τι τα μο­να­στή­ρια στην Α­θή­να “ε­σύ­στη­σαν έ­τι και φι­λο­σο­φι­κόν σχο­λεί­ον, των ο­ποί­ων οι η­γού­με­νοι και οι πε­ρί αυ­τούς μο­να­χοί, αι­σθαν­θέ­ντες τα α­πό της φι­λο­σο­φί­ας κα­λά, οι­κεί­α προ­αι­ρέ­σει, πλη­ρώ­νου­σι τον ε­τή­σιον μι­σθόν του φι­λο­σό­φου δι­δά­σκα­λου”. Και κα­τα­λή­γει: “Εί­θε να ε­μι­μού­ντο το κα­λόν τού­το πα­ρά­δειγ­μα και ό­λοι οι η­μέ­τε­ροι Εκ­κλη­σια­στι­κοί! Και τη α­λη­θεί­α τό­τε ευ­δο­κι­μή­σει το γέ­νος, ό­ταν οι Ιε­ρείς φι­λο­σο­φή­σω­σιν ή οι φι­λό­σο­φοι ιε­ρα­τεύ­σω­σιν.” (ό.π., σ. 132) Η “Εκ­κλη­σί­α της ορ­θο­δό­ξου πί­στε­ως των Γραι­κών”, στο Λι­βόρ­νο, α­πό πα­λιά συ­ντη­ρού­σε “δι’ ι­δί­ων αυ­τής ε­ξό­δων” τρεις νέ­ους ο­μο­γε­νείς για να σπου­δά­ζουν “εις τας κυ­ριω­τέ­ρας και κα­λυ­τέ­ρας της Ι­τα­λί­ας Α­κα­δη­μί­ας”. Αυ­τό κά­νει και το 1816 με τους “εν Λι­βόρ­νω Γραι­κούς της Α­να­το­λι­κής Εκ­κλη­σί­ας” κα­λώ­ντας, σε συ­νε­ννό­η­ση με τις “σχο­λές” της Α­θή­νας, των Ιω­αν­νί­νων και της Χί­ου, α­πό έ­να για κα­θε­μιά, βε­βαιω­μέ­να ορ­θό­δο­ξο χρι­στια­νό νέ­ο, για τε­τρα­ε­τείς σπου­δές, “ό­που θέ­λουν κα­τα­γί­νου­νται για να τε­λειο­ποι­η­θώ­σιν εις τα μα­θή­μα­τα της Γε­ω­γρα­φί­ας, Λο­γι­κής, Με­τα­φυ­σι­κής, Φυ­σι­κής Ι­στο­ρί­ας, Μα­θη­μα­τι­κών, Α­στρο­νο­μί­ας, Βο­τα­νι­κής, Χη­μεί­ας, Α­να­το­μί­ας και Φυ­σιο­λο­γί­ας, εις τους ο­ποί­ους διό­λου δεν α­πα­γο­ρεύ­ο­νται τα της Ια­τρι­κής και Χει­ρουρ­γί­ας μα­θή­μα­τα”. Μπο­ρούν α­κό­μα, αν υ­πάρ­χει η κλί­ση, “να σπου­δά­σω­σιν οι νέ­οι, α­ντί των ει­ρη­μέ­νων ε­πι­στη­μών, την Αρ­χι­τε­κτο­νι­κήν, Γλυ­πτι­κήν και Ζω­γρα­φι­κήν” (Λ.Ε., 1816, σελ. 200-201). Στη σχε­τι­κή α­να­κοί­νω­ση των ε­πι­τρό­πων της Εκ­κλη­σί­ας δια­βά­ζου­με στην τε­λευ­ταί­α πα­ρά­γρα­φο: “Αύτη, φίλ­τα­τοι ο­μο­γε­νείς, η μι­κρά συ­νει­σφο­ρά γί­νε­ται υ­πέρ την δύ­να­μίν μας δια τα υ­περ­βο­λι­κά της Εκ­κλη­σί­ας μας έ­ξο­δα και α­δια­κό­πους βο­η­θεί­ας και ε­λε­η­μο­σύ­νας, προς τους καθ’ η­μέ­ραν ε­δώ ερ­χο­μέ­νους πτω­χούς και δυ­στυ­χού­ντας ο­μο­γε­νείς μας, ό­μως να βο­η­θή­σω­μεν και εκ του υ­στε­ρή­μα­τός μας α­πε­φα­σί­σα­μεν, ό­χι μό­νον δια να κά­μω­μεν το α­παι­τού­με­νον χρέ­ος μας, αλ­λά και να σας εν­θαρ­ρύ­νω­μεν προς την έν­δο­ξον των κοι­νω­φε­λών α­γώ­νων σας ε­ξα­κο­λού­θη­σιν.” (ό.π., σελ. 103). “Ο έ­ρως της παι­δεί­ας” δια­βά­ζου­με στο Λ.Ε. (1818, σελ. 463), “α­νά­πτει ε­πί μάλ­λον και δια­δί­δε­ται εις την Ελ­λά­δα, και ο α­ριθ­μός των εις την διά­δο­σιν αυ­τήν συ­ντε­λού­ντων μέ­σων αυ­ξά­νει κα­θη­με­ρι­νώς. τα σχο­λεί­α πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται, οι σο­φοί δι­δά­σκα­λοι πλη­θύ­νο­νται, βι­βλιο­θή­και συ­στή­νο­νται και οι πλού­σιοι έ­μπο­ροι, πα­τριω­τι­κώ κι­νού­με­νοι ζή­λω, α­νοί­γου­σι προ­θύ­μως τους θη­σαυ­ρούς των (…) το ιε­ρα­τεί­ον συ­ντρέ­χει και συμ­βου­λεύ­ει και η κοι­νή Μή­τηρ, η με­γά­λη Εκ­κλη­σί­α, ευ­λο­γεί, ε­φο­ρεύ­ει και διοι­κεί σο­φώς των τέ­κνων της τα έρ­γα”. Το πε­ριο­δι­κό κη­ρύσ­σει “τα ευαγ­γέ­λια”, πλη­ρο­φο­ρεί ευ­φό­συ­να για τον εν­θρο­νι­σμό, για τρί­τη φο­ρά, στον “οι­κου­με­νι­κόν πα­τριαρ­χι­κόν θρό­νον της Κων­στα­ντι­νου­πό­λε­ως” του Γρη­γο­ρί­ου, ο ο­ποί­ος γνώ­ρι­ζε “εκ πεί­ρας” ό­τι “μό­νη η παι­δεί­α στε­ρε­ώ­νει την θρη­σκεί­αν εις τα έ­θνη”, γι’ αυ­τό “ε­φρό­ντι­σε κα­τά τας προ­λα­βού­σας ε­πο­χάς δια την διά­δο­σιν της ελ­λη­νι­κής παι­δεί­ας”. Στην πρώ­τη πα­τριαρ­χί­α του “ε­σύ­στη­σε το ελ­λη­νι­κόν τυ­πο­γρα­φεί­ον της Κων­στα­ντι­νου­πό­λε­ως”, στη δεύ­τε­ρη “ε­φρό­ντι­σε πε­ρί συ­στά­σε­ως και α­νε­γέρ­σε­ως σχο­λεί­ων ελ­λη­νι­κών καθ’ ό­λον το γέ­νος” (Λ.Ε., 1819, σελ. 113 κ.ε.). Σε ε­πό­με­νο τεύ­χος της ί­διας χρο­νιάς (του Μα­ΐ­ου) α­φιε­ρώ­νε­ται και “Ω­δή ο­φει­λο­μέ­νη εις τον Πα­να­γιώ­τα­τον, θειό­τα­τον και Οι­κου­με­νι­κόν πα­τριάρ­χην κύ­ριον κύ­ριον Γρη­γό­ριον”, α­πό τον κρυ­πτώ­νυ­μο Ν.Δ. (σελ. 309-310). α­πο­σπώ τους στί­χους: Η της Εκ­κλη­σί­ας Μού­σα, και η θύ­ρα­θεν (η κο­σμι­κή) αυ­τή, Ή­δη ευ­τυ­χώς σκο­πεύ­ουν,  Την α­μά­θειαν το­ξεύ­ουν.  Πα­ρα­πέ­μπω (σ’ αυ­τήν την α­πλώς εν­δει­κτι­κή πα­ρά­θε­ση πα­ρα­δειγ­μά­των) και σε ε­γκύ­κλιο συ­νο­δι­κό γράμ­μα (1819, 6 & 9), ό­που ε­ξαί­ρε­ται η “κα­θο­μι­λου­μέ­νη διά­λε­κτος” ως “χα­ρα­κτη­ρι­στι­κόν του Ελ­λη­νι­κού και Χρι­στια­νι­κού γέ­νους”, το ο­ποί­ο πρέ­πει να μεί­νει “κα­θα­ρόν και α­κέ­ραιον”, και χαι­ρε­τί­ζε­ται η ί­δρυ­ση “κοι­νής σχο­λής των Ελ­λη­νι­κών μα­θη­μά­των ε­πί κοι­νή ε­πι­δό­σει των ε­κεί ο­μο­γε­νών”, ε­νώ ζη­τεί­ται η συν­δρο­μή α­πό ό­σους “α­δελ­φούς” μπο­ρούν. Με­λέ­τη­μά του παι­δα­γω­γι­κό ο Κων­στα­ντί­νος Κού­μας το τε­λειώ­νει ως ε­ξής: “Υ­μέ­τε­ρον εί­ναι το έρ­γον, ΓΡΗ­ΓΟ­ΡΙΕ ΚΛΕΙ­ΝΕ, εις τον ο­ποί­ον ε­νε­πί­στευ­σεν η θεί­α Πρό­νοια την ευ­τυ­χί­αν και σω­τη­ρί­αν του ορ­θο­δό­ξου πλη­ρώ­μα­τος(…). Ε­κτέ­λε­σον το λα­μπρό­τα­τον τού­το έρ­γον, και αι­νέ­σου­σί σε πά­σαι αι γε­νε­αί” (Λ.Ε., 1819, σελ. 748). Για τον Γρη­γό­ριο εί­ναι βέ­βαιος ο Κού­μας, ό­τι θα συ­στή­σει, μορ­φώ­νο­ντας α­νά­λο­γα, “θε­ο­λο­γι­κά σχο­λεί­α”, απ’ τα ο­ποί­α θα προ­κύ­ψει γε­νι­κό­τε­ρη βο­ή­θεια, για­τί θα πά­ψουν οι παι­δα­γω­γοί “των κοι­νών σχο­λεί­ων” να δι­δά­σκουν στα παι­διά “ν’ α­να­γινώ­σκω­σι μη­χα­νι­κώς την Ο­κτώ­η­χον και το Ψαλ­τή­ριον, τρί­βο­ντες εις αυ­τά ι­κα­νόν μέ­ρος του χρό­νου της η­λι­κί­ας των” (σελ. 740).  Ο για­τρός Πέ­τρος Η­πή­της, σε γράμ­μα του α­πό την Ο­δησ­σό, ό­που τον ε­ντυ­πω­σί­α­σε η δρα­στη­ριό­τη­τα της ελ­λη­νι­κής πα­ροι­κί­ας, γρά­φει στον Κο­πι­τάρ: “Προ­χθές ε­δέ­χθην ε­πι­στο­λήν εκ Κων­στα­ντι­νου­πό­λε­ως δη­λω­τι­κήν, ό­τι εις την Άν­δρον ε­σύ­στη­σε σχο­λεί­ον ο Ιε­ρο­λο­γιώ­τα­τος δι­δά­σκα­λος Σα­μου­ήλ, το ο­ποί­ον ε­προι­κί­σθη πα­ρά του Πα­να­γιω­τά­του μας Πα­τριάρ­χου με το Μο­να­στή­ριον των Τρ(ο)ω­μαρ­χιών ο­νο­μα­ζό­με­νον. Ε­πει­δή δε ε­ξεύ­ρω, ό­τι υ­πε­ρα­γα­πάς τους Γραι­κούς, και ε­πι­θυ­μείς την εις τα κα­λά προ­κο­πήν των, και εις τού­το προ­θυ­μεί­σαι, ό­σον δύ­να­σαι, να τους συν­δρά­μης και με λό­γον και με έρ­γον, διά τού­το σ’ ε­μπε­ρι­κλεί­ω το πε­ρί ταύ­της της α­φιε­ρώ­σε­ως2 ίσον α­πα­ράλ­λα­κτον του συ­νο­δι­κού Σι­γι­λί­ου δια να κη­ρύ­ξης, ό­τι τοιού­τος η­μίν έ­πρε­πεν Αρ­χιε­ρεύς, και διά να α­πο­στο­μώ­σης τους ό­σους φλυα­ρούν, ό­τι οι υ­πη­ρέ­ται του Πα­τρός των φώ­των α­γα­πούν το σκό­τος, διά να μην φαί­νο­νται τά­χα αι ρυ­τί­δες των” (Λ.Ε., 1818, σελ. 588).  Α­πό την άλ­λη με­ριά, κο­σμι­κοί δια­φω­τι­στές κά­νουν φα­νε­ρή τη διά­θε­ση και την πρό­θε­σή τους σύ­μπλευ­σης με την Εκ­κλη­σί­α στο έρ­γο τους. Δί­νω και ε­δώ με­ρι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα. Το 1812 εκ­δί­δο­νται στη Βιέν­νη τρεις Φυ­σι­κές: του Κού­μα, του Βαρ­δα­λά­χου, του Δη­μή­τριου Δάρ­βα­ρη. Και οι τρεις, ο­μο­λο­γεί­ται, “σκο­πού­σιν εν ταυ­τώ να πο­λε­μή­σω­σι την ά­λο­γον δει­σι­δαι­μο­νί­αν του ό­χλου”. Στον Λό­γιον Ερ­μή πα­ρα­τί­θε­ται ο­λό­κλη­ρο α­πό­σπα­σμα α­πό το προ­οί­μιο της Φυ­σι­κής του Δάρ­βα­ρη, ό­που κα­τα­δι­κά­ζο­νται τέ­τοιες δει­σι­δαι­μο­νι­κές προ­λή­ψεις (για βρυκό­λα­κες, κο­μή­τες κ.λπ.). Ω­στό­σο ζη­τεί­ται η συν­δρο­μή των “ιε­ρο­κη­ρύ­κων”, α­φού τέ­τοιες προ­λή­ψεις εί­ναι α­ντί­θε­τες “και στην ιε­ράν η­μών θρη­σκεί­αν” (1817, σελ. 581. σημ. [των εκ­δο­τών] α’3). Οι εκ­δό­τες του πε­ριο­δι­κού δεν πα­ρα­λεί­πουν κά­θε τό­σο να το­νί­ζουν τον θε­τι­κό ρό­λο της Εκ­κλη­σί­ας (και της Θεί­ας Πρό­νοιας) στην κα­τα­πο­λέ­μη­ση της α­μά­θειας, που ε­κτρέ­φει τη δει­σι­δαι­μο­νί­α: “αν και το Γέ­νος πά­σχη πολ­λά και δει­νά, των ο­ποί­ων αρ­χή και ρί­ζα εί­ναι η α­μά­θεια, μ’ όλον τούτο η Θεί­α Πρό­νοια δεν το ε­γκα­τέ­λι­πε πα­ντά­πα­σιν, αλ­λά κι­νεί κα­τά και­ρούς τοιού­τους ευερ­γε­τι­κούς άν­δρας” -ό­πως εί­ναι οι φί­λοι και φο­ρείς των ι­δε­ών του Δια­φω­τι­σμού (Λ.Ε., 1818, σελ. 84). Ε­πι­γραμ­μα­τι­κά το­νί­ζει την α­νά­γκη σύ­μπλευ­σης και συ­ντο­νι­σμού σχο­λεί­ων και Εκ­κλη­σί­ας ο Κων­στα­ντί­νος Α­σώ­πιος, στην Τερ­γέ­στη, τον Α­πρί­λιο του 1817: “εις την ση­με­ρι­νήν η­μών κα­τά­στα­σιν άλ­λο δεν ε­μπο­ρού­μεν να πρά­ξω­μεν, ί­να πο­λι­τι­σθώ­μεν, ό­σον το δυ­να­τόν, πα­ρά τα δύ­ο ταύ­τα να ε­πι­με­λη­θώ­μεν, τον ιε­ρό άμ­βω­να και πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο τα σχο­λεί­α” –α­φού δεν μπο­ρού­με, λέ­ει στη συ­νέ­χεια, να έ­χου­με θέ­α­τρο και δι­κα­στή­ρια (η υ­πο­γράμ­μι­ση δι­κή μου) (Λ.Ε., 1817, σελ. 366). Και ο Πε­τρά­κης Ηπή­της σε ο­μι­λί­α του ε­να­ντί­ον της δει­σι­δαι­μο­νί­ας, –στην ο­ποί­α πα­ρα­θέ­τει πλεί­στες ό­σες, σε λει­τουρ­γί­α τό­τε, πρα­κτι­κές λα­ϊ­κής ια­τρι­κής, συ­να­φείς δο­ξα­σί­ες κ.λπ.– ζη­τά­ει α­πό τον ιε­ρο­κή­ρυ­κα να συ­στρα­τευ­θεί στον α­γώ­να για την κα­τα­πο­λέ­μη­σή της (Λ.Ε., 1816, σελ. 403, κ.ε.) (…). Θέ­λω να κλεί­σω το κε­φά­λαιο για την εκ­κλη­σί­α με τον Πα­να­γιώ­τη Κον­δύ­λη κα­τε­ξο­χήν, με το βι­βλί­ο του για τον Νε­ο­ελ­λη­νι­κό Δια­φω­τι­σμό4, ε­ξε­τα­ζό­με­νου α­πό τη σκο­πιά της φι­λο­σο­φί­ας. Μι­λά­ει για τις φι­λο­σο­φι­κές ι­δέ­ες του νε­ο­ελ­λη­νι­κού δια­φω­τι­σμού, στο βαθ­μό ό­που α­να­γνω­ρί­ζει κά­ποιαν α­ξί­α, με δε­δο­μέ­νη, κα­τά την κρί­ση του συγ­γρα­φέ­α, τη “γε­νι­κή κα­χε­ξί­α” του κι­νή­μα­τος (ο λό­γος εί­ναι πά­ντα για τη νε­ο­ελ­λη­νι­κή πε­ρί­πτω­ση), α­πό την πλευ­ρά της φι­λο­σο­φι­κής προ­ό­δου και προ­σφο­ράς, σε α­ντί­θε­ση με ό­,τι συ­νέ­βη στην Ευ­ρώ­πη, ό­που ση­μειώ­θη­κε “η πλή­ρης α­να­καί­νι­ση της μορ­φής της φι­λο­σο­φί­ας, α­νοί­γο­ντας τον δρό­μο της ά­με­σης ε­πα­φής με τις ευ­ρύ­τε­ρες ε­κεί­νες κοι­νω­νι­κές ο­μά­δες, που προ­βάλ­λουν στο πνευ­μα­τι­κό προ­σκή­νιο με­τά την κα­τάρ­ρευ­ση της ι­δε­ο­λο­γι­κής κυ­ριαρ­χί­ας της Εκ­κλη­σί­ας” (σελ. 11 και 16). Κα­τά τον Κον­δύ­λη, το κύ­ριο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό του Ευ­ρω­πα­ϊ­κού Δια­φω­τι­σμού συ­νί­στα­ται σ’ αυ­τόν τον ε­κτο­πι­σμό της εκ­κλη­σια­στι­κής – θρη­σκευ­τι­κής – δογ­μα­τι­κής σκέ­ψης και ε­πι­βο­λής και με βά­ση αυ­τό το κρι­τή­ριο α­ντι­με­τω­πί­ζει και τον νε­ο­ελ­λη­νι­κό Δια­φω­τι­σμό, δια­πι­στώ­νο­ντας την “κα­χε­ξί­α” και την “ήτ­τα” του, α­φού η Εκ­κλη­σί­α και η ε­ξου­σί­α της πα­ρέ­μει­νε α­λώ­βη­τη. Τη δια­φο­ρά αυ­τή του νε­ο­ελ­λη­νι­κού α­πό τον Ευ­ρω­πα­ϊ­κό Δια­φω­τι­σμό θε­ω­ρεί λοι­πόν ως υ­στέ­ρη­ση, α­πο­τέ­λε­σμα εν­δη­μού­σας υ­πα­νά­πτυ­ξης του ελ­λη­νι­κού χώ­ρου, στον ο­ποί­ον ά­ρα δεν ή­ταν δυ­να­τό να πα­ρα­κο­λου­θη­θεί η συ­ντε­λε­σμέ­νη στη Δύ­ση πρό­ο­δος. Δεν φαί­νε­ται να τον α­πα­σχο­λεί κα­θό­λου το ζή­τη­μα, μή­πως η δια­φο­ρά αυ­τή δεν εί­ναι υ­στέ­ρη­ση, ι­στο­ρι­κή α­δυ­να­μί­α πρό­σλη­ψης ό­σων συ­νέ­βαι­ναν έ­ξω, αλ­λά, α­ντί­θε­τα, μια κρι­τι­κή, ε­πι­λε­κτι­κή, δυ­να­μι­κή α­φο­μοί­ω­σή τους, ευ­συ­νεί­δη­τη στρα­τη­γι­κή προ­σαρ­μο­γή ή και α­νά­πλα­σή τους, σύμ­φω­να με τις ι­στο­ρι­κές-πο­λι­τι­σμι­κές α­νά­γκες και α­παι­τή­σεις του ελ­λη­νι­κού χώ­ρου. Η βά­ση του Νε­ο­ελ­λη­νι­κού Δια­φω­τι­σμού δεν ή­ταν ε­πι­στη­μο­νι­κή και φι­λο­σο­φι­κή (πιο πά­νω έ­δει­ξαν τα πα­ρα­θέ­μα­τα5 πως η φι­λο­σο­φί­α, που ο Κον­δύ­λης με έμ­φα­ση και έ­ντα­ση ε­πι­κα­λεί­ται, έ­χει έ­να ι­διαί­τε­ρο, πρα­κτι­κής σκέ­ψης και ζω­ής πε­ριε­χό­με­νο). Ή­ταν ρο­μα­ντι­κή και δυ­νά­μει ε­πα­να­στα­τι­κή. Ο ελ­λη­νι­κός Δια­φω­τι­σμός έ­πλα­σε με τα υ­λι­κά της Ευ­ρώ­πης κά­τι άλ­λο, δι­κό του. Γι’ αυ­τό και δεν “α­πο­θε­ο­λο­γι­κο­ποι­ή­θη­κε”, συ­νυ­πήρ­ξε με τη “θε­ο­λο­γί­α” την ο­ποί­α χρεια­ζό­ταν. Με τα κρι­τή­ρια που θέ­τει ο Κον­δύ­λης α­πο­φαί­νε­ται, ό­πως εί­πα, ό­τι “ο ελ­λη­νι­κός Δια­φω­τι­σμός δεν βγή­κε νι­κη­τής α­πό τη μά­χη ό­που έ­δω­σε”. Ό­μως ήτ­τα, αν δε­χθού­με –ό­πως και πρέ­πει, νο­μί­ζω– πως ο ρό­λος του ελ­λη­νι­κού Δια­φω­τι­σμού στην προ­ε­τοι­μα­σί­α της Ε­πα­νά­στα­σης δεν υ­πήρ­ξε α­σή­μα­ντος, δεν νο­εί­ται. Ο­πωσ­δή­πο­τε τις ε­ξέ­χου­σες στιγ­μές του ελ­λη­νι­κού Δια­φω­τι­σμού α­να­γνω­ρί­ζει ο Κον­δύ­λης στα πρό­σω­πα ε­κεί­να τα ο­ποί­α, εν­στερ­νι­ζό­με­να στον έ­να ή τον άλ­λο βαθ­μό τις προ­ό­δους της δυ­τι­κής φι­λο­σο­φι­κής σκέ­ψης, –πραγ­μα­το­ποι­η­μέ­νης ε­κεί, πά­ντα, σε πλή­ρη ρή­ξη με την Εκ­κλη­σί­α, την “πα­λιά με­τα­φυ­σι­κή” και την εν γέ­νει “πα­ρα­δο­σια­κή” σκέ­ψη– τις πέ­ρα­σαν στα προ­γράμ­μα­τά τους: Ευ­γέ­νιος Βούλ­γα­ρης, Δη­μή­τριος Κα­ταρ­τζής, Ιώ­ση­πος Μοι­σιό­δαξ, Βε­νια­μίν Λέ­σβιος, Χρι­στό­δου­λος Πα­μπλέ­κης, Α­θα­νά­σιος Ψα­λί­δας, Δα­νι­ήλ Φι­λιπ­πί­δης, Νι­κη­φό­ρος Θε­ο­τό­κης, Νι­κό­λα­ος Ζερ­ζού­λης (πβ. σ. 114), Ρή­γας, Νε­ό­φυ­τος Βάμ­βας, Με­θό­διος Αν­θρα­κί­της και βέ­βαια Κο­ρα­ής. Αλ­λά και στις πε­ρι­πτώ­σεις αυ­τές, ό­που η πρό­σλη­ψη του δυ­τι­κού (γαλ­λι­κού) Δια­φω­τι­σμού υ­πάρ­χει και κα­τά τον Κον­δύ­λη, εί­ναι με­ρι­κή ή δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νη, που ση­μαί­νει κατ’ αυ­τόν α­νε­πάρ­κεια ή α­ντι­φα­τι­κό­τη­τα. Π.χ. “ο ε­κλε­κτι­σμός του Βούλ­γα­ρη, μο­λο­νό­τι α­πό τη μια συμ­βάλ­λει ου­σια­στι­κά στην υ­πέρ­βα­ση του δογ­μα­τι­κού α­ρι­στο­τε­λι­σμού, α­πό την άλ­λη χρη­σι­μεύ­ει στην άμ­βλυν­ση των α­ντι­θέ­σε­ων α­νά­με­σα στο πα­λιό και στο και­νούρ­γιο, ε­πι­βο­η­θώ­ντας έ­τσι την ε­πι­βί­ω­ση του πρώ­του” (σελ. 22). Και βέ­βαια αυ­τή η ε­πι­βί­ω­ση του πα­λιού εί­ναι κα­τά τον Κον­δύ­λη κά­τι κα­κό – δεν πι­στεύ­ει σε μια σκό­πι­μη δη­μιουρ­γι­κή σύν­θε­ση, έ­ναν συ­γκε­ρα­σμό του πα­λιού με το και­νούρ­γιο. Α­νά­λο­γη πα­ρα­τή­ρη­ση κά­νει, για να δώ­σω κι έ­να δεύ­τε­ρο πα­ρά­δειγ­μα, για τον Ιώ­ση­πο Μοι­σιό­δα­κα, μο­λο­νό­τι αυ­τός έ­χει “πλή­ρη συ­νεί­δη­ση της νέ­ας κα­τά­στα­σης, που δη­μιούρ­γη­σε στον χώ­ρο της φι­λο­σο­φί­ας η φυ­σι­κή ε­πι­στή­μη του 17ου αι.” (σελ. 28). Η ί­δια το­πο­θέ­τη­ση, σε ε­λα­φρές πα­ραλ­λα­γές, γί­νε­ται για ό­λους, ό­σους ξε­χώ­ρι­σε: τα έρ­γα τους πε­ριέ­χουν πα­λι­νω­δί­ες και α­ντι­φά­σεις. Ε­πι­μέ­νω ω­στό­σο στην ά­πο­ψη, ό­τι η “α­ντι­φα­τι­κό­τη­τα” αυ­τή του νε­ο­ελ­λη­νι­κού Δια­φω­τι­σμού συ­νι­στά τον δυ­να­μι­σμό του, ο­ρί­ζει έ­να νέ­ο προ­τει­νό­με­νο πρό­τυ­πο για τη δια­μόρ­φω­ση ε­νός νέ­ου πο­λι­τι­σμού στο α­πε­λευ­θε­ρω­μέ­νο, αύ­ριο, απ’ τη μα­κραί­ω­νη δου­λεί­α, έ­θνος, ε­νός σχή­μα­τος και τρό­που ζω­ής στο νέ­ο ξε­κί­νη­μα της ι­στο­ρί­ας του. Θα μπο­ρού­σε κα­νείς α­κό­μα να υ­πο­στη­ρί­ξει ό­τι, α­ντί­θε­τα, μια μεί­ζων α­ντί­φα­ση –ό­πως προ­κύ­πτει α­πό μια ση­μα­ντι­κήν α­πο­σιώ­πη­ση– διέ­πει την ί­δια τη συλ­λο­γι­στι­κή του Κον­δύ­λη: οι πιο πολ­λοί α­πό ε­κεί­νους, που ο ί­διος τους ξε­χω­ρί­ζει ως τα πε­ρισ­σό­τε­ρο προ­ο­δευ­τι­κά πνεύ­μα­τα στον χώ­ρο των δια­φω­τι­στών, εί­ναι ε­νταγ­μέ­νοι ε­πί­ση­μα στην Εκ­κλη­σί­α: εί­ναι κλη­ρι­κοί, ιε­ρω­μέ­νοι (στη ση­μεί­ω­ση 16 της σε­λί­δας 51 α­να­φέ­ρε­ται, πως η πρώ­τη δη­μο­σιευ­μέ­νη ελ­λη­νι­κή με­τά­φρα­ση του Locke έ­γι­νε α­πό έ­ναν ιε­ρο­μό­να­χο, τον Ζα­κυν­θη­νό Ιω­άν­νη Λί­τι­νο). Το δε­δο­μέ­νο αυ­τό ο Κον­δύ­λης ε­πι­χει­ρεί συ­στη­μα­τι­κά να το ε­ξου­δε­τε­ρώ­σει με τον ι­σχυ­ρι­σμό, ό­τι ο­ποιεσ­δή­πο­τε α­να­κο­λου­θί­ες ε­κεί­νων στην ορ­θή κα­τεύ­θυν­ση του δια­φω­τι­σμού ο­φεί­λο­νται σε πιέ­σεις που α­σκή­θη­καν α­πό την Εκ­κλη­σί­α. Π.χ. “Ο Ιώ­ση­πος δεν φτά­νει, βέ­βαια, ί­σα­με τον α­πο­κλει­σμό της με­τα­φυ­σι­κής α­πό την ‘υ­γι­ή’ του φι­λο­σο­φί­α, ό­μως οι ε­πα­νει­λημ­μέ­νες ει­ρω­νι­κές του α­πο­στρο­φές σε σχέ­ση με τους ‘πο­μπώ­δεις’ και ‘με­γα­λο­πρε­πείς’ τί­τλους της (‘θεί­ον τι μά­θη­μα’, ‘φι­λο­σο­φί­α γε­νι­κή’, ‘ε­πι­στή­μη ε­πι­στη­μών’ κ.λπ.) α­φή­νουν να εν­νο­η­θεί ό­τι ο δι­σταγ­μός του αυ­τός ο­φεί­λε­ται σε ευ­νό­η­τες ό­σο και πιε­στι­κές σκο­πι­μό­τη­τες” (σελ. 30)! “Το αί­τη­μα της στε­νής σύν­δε­σης της φι­λο­σο­φί­ας με τις μα­θη­μα­τι­κές και φυ­σι­κές ε­πι­στή­μες έ­μει­νε ζω­ντα­νό ί­σα­με τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια του ελ­λη­νι­κού Δια­φω­τι­σμού”, γρά­φει ο Κον­δύ­λης (σελ. 31), πα­ρα­τη­ρώ­ντας στη συ­νέ­χεια πως το αί­τη­μα αυ­τό “το ξα­να­βρί­σκου­με εμ­φα­τι­κά δια­τυ­πω­μέ­νο” στον Βε­νια­μίν Λέ­σβιο, ιε­ρω­μέ­νο, ως γνω­στόν, που “δεν α­πέ­φυ­γε την κλή­ση του στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη για να α­πο­λο­γη­θεί πά­νω στις ι­δέ­ες του”, ω­στό­σο στη Φυ­σι­κή του πρε­σβεύ­ει και “α­ντι­τεί­νει το αί­τη­μα της ε­λεύ­θε­ρης, δηλ. αυ­τορ­ρυθ­μι­ζό­με­νης και αυ­το­ε­λεγ­χό­με­νης φι­λο­σο­φι­κής έ­ρευ­νας” (σελ. 32). Μπο­ρού­σε λοι­πόν να “α­ντι­τεί­νει”. Και εν πά­ση πε­ρι­πτώ­σει μπο­ρού­σε να φύ­γει, να βγά­λει τον ιε­ρο­μο­να­χι­κό τρί­βω­να. Δεν τον έ­βγα­λε. Για­τί; Δεν εί­ναι εύ­λο­γο έ­να τέ­τοιο ε­ρώ­τη­μα; Την α­πό­φα­σή του να πο­λε­μή­σει ο Πα­μπλέ­κης τη δει­σι­δαι­μο­νί­α, την ο­ποί­α ε­ντού­τοις δεν θέ­λει με τί­πο­τα να ταυ­τί­σει με την α­θε­ΐ­α, ο Κον­δύ­λης θα την ε­ξη­γή­σει με το ί­διο ε­πι­χεί­ρη­μα της α­στυ­νό­μευ­σης: “Νο­μί­ζο­ντας, ό­πως και ο Κα­ταρ­τζής, ό­τι η α­πε­ρί­φρα­στη α­πόρ­ρι­ψη της α­θε­ΐ­ας του ε­ξα­σφα­λί­ζει το ε­πι­θυ­μη­τό άλ­λο­θι α­πέ­να­ντι στην Εκ­κλη­σί­α, ο Πα­μπλέ­κης –με προ­φα­νείς σκο­πούς– α­φιε­ρώ­νει την α­νά­λυ­ση που α­κο­λου­θεί στην κα­τα­πο­λέ­μη­ση της δει­σι­δαι­μο­νί­ας” (σελ. 33, βλ. και σελ. 34-35). Η α­κοί­μη­τη αυ­τή α­στυ­νό­μευ­ση έ­χει γί­νει κοι­νός τό­πος στο βι­βλί­ο του Κον­δύ­λη. Κά­θε πε­ρί­πτω­ση δια­φο­ρο­ποί­η­σης α­πό τη γραμ­μή του ευ­ρω­πα­ϊ­κού Δια­φω­τι­σμού κρί­νε­ται, μο­νό­το­να, ως προ­ϊ­όν τέ­τοιας α­σφυ­κτι­κής πί­ε­σης (πα­ρα­πέ­μπω, ό­χι ε­ξα­ντλη­τι­κά, και στις σε­λί­δες 50, 55, 81, 83, 89, 92, 132, 141, 214). Νο­μί­ζω πά­ντως ό­τι το πρό­βλη­μα δεν λύ­νε­ται τό­σο α­πλά. Ό­χι μό­νο για­τί, α­κό­μα κι αν δε­χθού­με τις πιέ­σεις και τις α­πει­λές, πα­ρα­μέ­νει το γε­γο­νός, ό­τι ο χώ­ρος της Εκ­κλη­σί­ας α­να­δει­κνύ­ε­ται σ’ ό­λη τη διάρ­κεια του Δια­φω­τι­σμού φυ­τώ­ριο και προ­ο­δευ­τι­κών –με το πνεύ­μα που θα ή­θε­λε και ο Κον­δύ­λης– ι­δε­ών και των φο­ρέ­ων τους, αλ­λά και για­τί πα­ρέ­με­ναν στους κόλ­πους της –χω­ρίς προ­φα­νώς να τους α­να­γκά­ζει να πα­ρα­μεί­νουν, το α­ντί­θε­το θα ή­ταν πιο λο­γι­κό– και με­τά την πί­ε­ση που δέ­χο­νταν (κά­πο­τε μά­λι­στα έ­ντο­νη, ό­πως για τον Με­θό­διο Αν­θρα­κί­τη ή τον Χρι­στό­δου­λο Πα­μπλέ­κη). Θέ­τω ξα­νά το ε­ρώ­τη­μα: Για­τί; Μή­πως για­τί αυ­τή η, τρό­πον τι­νά, πα­λι­νω­δί­α δεν ή­ταν πα­ρά μια ει­λι­κρι­νής, α­πό τα βά­θη της συ­νεί­δη­σης, προ­σπά­θεια να συν­δυα­σθούν αυ­τά που ο ευ­ρω­πα­ϊ­κός Δια­φω­τι­σμός έ­κρι­νε αλ­λη­λο­α­ναι­ρού­με­να, να συ­γκε­ρα­σθούν σε μια νέ­α, αλ­λιώς προ­ο­δευ­τι­κή σύν­θε­ση, τα θε­ω­ρού­με­να ό­λως α­ντί­θε­τα – φυ­σι­κές και μα­θη­μα­τι­κές ε­πι­στή­μες και “με­τα­φυ­σι­κή”; Πα­ρα­θέ­τω και μιαν α­να­φο­ρά του Κον­δύ­λη στον Κο­ρα­ή: “ο Κο­ρα­ής α­κο­λου­θεί την τα­κτι­κή, που ή­δη συ­να­ντή­σα­με στους Κα­ταρ­τζή και Πα­μπλέ­κη και που πα­ρα­μέ­νει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή για το κύ­ριο (α­στι­κό) ρεύ­μα του δυ­τι­κού Δια­φω­τι­σμού: η α­θε­ΐ­α α­πορ­ρί­πτε­ται α­πε­ρί­φρα­στα, αλ­λά ως α­ντί­τι­μο ζη­τεί­ται η κα­τα­πο­λέ­μη­ση της ‘δει­σι­δαι­μο­νί­ας’, δηλ. η α­πο­κο­πή του πα­ρα­δο­σια­κού χρι­στια­νι­σμού α­πό τη ‘σχο­λα­στι­κή’ και η προ­σαρ­μο­γή του στο η­θι­κό και κοι­νω­νι­κό πρό­γραμ­μα των δια­φω­τι­στών. Η ‘λο­γι­κή λα­τρεί­α του Θε­ού’ πρέ­πει να α­πο­τε­λέ­σει, κα­τά τον Κο­ρα­ή, τη βά­ση για τη συμ­φω­νί­α φι­λο­σο­φί­ας και (α­να­νε­ω­μέ­νης) θρη­σκεί­ας” (σελ. 38-39). Ξαφ­νι­κά πλη­ρο­φο­ρού­μα­στε, ό­τι και στον δυ­τι­κό (τον α­στι­κό) Δια­φω­τι­σμό η α­θε­ΐ­α α­πορ­ρί­πτε­ται, μά­λι­στα α­πε­ρί­φρα­στα, ε­νώ βέ­βαια κα­τα­πο­λε­μεί­ται η δει­σι­δαι­μο­νί­α, και πως την τα­κτι­κή αυ­τή α­κο­λου­θεί και ο Κο­ρα­ής (αλ­λά και ο Κα­ταρ­τζής και ο Πα­μπλέ­κης –δεν εί­ναι λοι­πόν μό­νο οι πιέ­σεις της Εκ­κλη­σί­ας που ε­νερ­γούν δρα­στι­κά;). Βέ­βαια ή­ταν δύ­σκο­λο να α­πο­δο­θεί η “μέ­ση ο­δός”, ό­σον α­φο­ρά και την φι­λο­σο­φί­α του Κο­ρα­ή, στους ί­διους ε­σω­τε­ρι­κούς λό­γους (πιέ­σεις της Εκ­κλη­σί­ας), για­τί αυ­τός δεν θα εί­χε ε­πι­τέ­λους τί­πο­τα να φο­βη­θεί και το έ­δει­ξε πολ­λές φο­ρές το θάρ­ρος της γνώ­μης του. Ο ί­διος ο Κον­δύ­λης στην πα­ρα­πά­νω σε­λί­δα α­να­φέ­ρει, σε υ­πο­ση­μεί­ω­ση, ό­σα γρά­φει ο Κο­ρα­ής στα προ­λε­γό­με­να των Η­θι­κών Νι­κο­μα­χεί­ων “για τους μο­να­χούς και τους ευ­γε­νείς ως τους δύ­ο στύλους ο­λι­γαρ­χι­κών πο­λι­τευ­μά­των”. Ναι, το πιο ορ­θό εί­ναι να πα­ρα­τη­ρή­σουμε, δί­νο­ντας μά­λι­στα έμ­φα­ση στην πα­ρα­τή­ρη­ση αυ­τή, πως ο Κο­ρα­ής εί­ναι ο κα­τε­ξο­χήν κή­ρυ­κας της –στη­ριγ­μέ­νης στην ί­δια την ι­στο­ρί­α και την πο­λι­τι­σμι­κή πα­ρά­δο­ση των Ελ­λή­νων– μέ­σης ο­δού. Κι αν αυ­τός μι­λού­σε για γλώσ­σα, αυ­τό δεν ση­μαί­νει, ό­τι δεν εν­νο­ού­σε τη μέ­ση ο­δό διευ­ρυ­μέ­νη σ’ ό­λο το πο­λι­τι­σμι­κό φά­σμα: η γλώσ­σα εί­ναι ο βα­σι­κός φο­ρέ­ας του πο­λι­τι­σμού. Τα ί­δια τα πραγ­μα­τι­κά δε­δο­μέ­να υ­πο­χρε­ώ­νουν κά­πο­τε τον Κον­δύ­λη να κλί­νει προς μια τέ­τοιαν α­να­γνώ­ρι­ση. Α­κό­μη και για τον υ­λι­σμό –ως πρό­βλη­μα της φι­λο­σο­φί­ας– γρά­φει: “Το πρό­βλη­μα του υ­λι­σμού στη φι­λο­σο­φί­α του ελ­λη­νι­κού Δια­φω­τι­σμού παίρ­νει (…) δύ­ο ό­ψεις: α­πό τη μια έ­χου­με να κά­νου­με με τη ρη­τή α­πο­κή­ρυ­ξη του υ­λι­σμού (δηλ. της ο­ντο­λο­γι­κής αυ­το­νο­μί­ας της ύ­λης), ό­χι μό­νον α­πό φό­βο μπρο­στά στην υ­λι­κή δύ­να­μη της θε­ο­λο­γι­κής κο­σμο­θε­ώ­ρη­σης, αλ­λά κι α­πό τη συ­νει­δη­τή α­πο­δο­χή της πα­ρα­δο­σια­κής σύν­δε­σης πνεύ­μα­τος και η­θι­κών α­ξιών. κι α­πό την άλ­λη πρέ­πει να δια­πι­στώ­σου­με τη δει­λή, και κά­πο­τε α­συ­νεί­δη­τη, διείσ­δυ­ση θέ­σε­ων, ά­με­σα ή έμ­με­σα, υ­λι­στι­κών σε κεί­με­να που α­πό πρώ­τη ό­ψη δεν δί­νουν κα­μιά τέ­τοια ε­ντύ­πω­ση” (η υ­πο­γράμ­μι­ση εί­ναι δι­κή μου) (σελ. 61-62). Ο­πωσ­δή­πο­τε την α­δυ­να­μί­α του νε­ο­ελ­λη­νι­κού Δια­φω­τι­σμού εν προ­κει­μέ­νω (που εί­ναι και “ήτ­τα” έ­να­ντι του δυ­τι­κού Δια­φω­τι­σμού) ε­ντο­πί­ζει ο Κον­δύ­λης σε τε­λευ­ταί­α α­νά­λυ­ση, στο γε­γο­νός, ό­τι ο πρώ­τος δεν α­πέ­βα­λε τον θε­ό α­πό τη θε­ω­ρί­α της φύ­σης, α­πό την κο­σμο­λο­γι­κή φι­λο­σο­φί­α του. Α­κό­μα και ο στε­νά πιε­σμέ­νος α­πό το εκ­κλη­σια­στι­κό κα­τε­στη­μέ­νο Πα­μπλέ­κης έ­χει μια συ­νει­δη­τή “α­ντι­υ­λι­στι­κή το­πο­θέ­τη­ση”, “με (με­ρι­κή) ε­ξαί­ρε­ση τον Ψα­λί­δα” (σελ. 68-69). Εί­ναι φα­νε­ρό, ό­τι ο Κον­δύ­λης δέ­χε­ται τη φι­λο­σο­φί­α μο­νο­σή­μα­ντα και μο­νο­διά­στα­τα, σε στε­νό ε­να­γκα­λι­σμό (μέ­χρι ταυ­τί­σε­ως) με την ε­πι­στή­μη, δη­λα­δή με τη φυ­σι­κή και τα μα­θη­μα­τι­κά. Ό­μως μό­νο αυ­τή εί­ναι η φι­λο­σο­φί­α; Και εν τοιαύ­τη πε­ρι­πτώ­σει για­τί χρειά­ζε­ται; Αν ή­ταν έ­τσι, ό­λες τις α­πα­ντή­σεις θα τις έ­δι­νε η ε­πι­στή­μη – με α­πο­τέ­λε­σμα πολ­λά ε­ρω­τή­μα­τα να μέ­νουν α­να­πά­ντη­τα (η σχε­δόν βέ­βαι­η α­πά­ντη­ση του Κον­δύ­λη θα ή­ταν πως α­πα­ντή­σεις που δεν δί­νει η ε­πι­στή­μη, πα­ρά “μια πα­ρα­δο­σια­κή με­τα­φυ­σι­κή”, εί­ναι ά­χρη­στες, δεν είναι α­πα­ντή­σεις). Ε­ντού­τοις υ­πάρ­χει και η άλ­λη φι­λο­σο­φί­α. Και στον χώ­ρο του Δια­φω­τι­σμού του νε­ο­ελ­λη­νι­κού. Ό­πως την εκ­φρά­ζει π.χ. ο Κα­ταρ­τζής. Α­ντι­γρά­φω α­πό τον Κον­δύ­λη, α­πό την α­νά­λυ­ση των το­πο­θε­τή­σε­ων και αρ­χών του σχε­τι­κά με το πρό­βλη­μα του υ­λι­σμού: “Ό­ποιος (…) πα­ραι­τεί­ται α­πό την υ­πε­ραι­σθη­τή γνώ­ση του όντος αδιαφορεί και για την εξίσου υπεραισθητή γνώση των η­θι­κών α­ξιών και δεν δέ­χε­ται αρ­χές ρυθ­μι­στι­κές των αν­θρώ­πι­νων πρά­ξε­ων, ‘για τού­το ό­λα εί­ναι θε­μι­τά γι’ αυ­τόν, κι ό­λα τα κά­μνει, αν τον α­φή­σουν’, χω­ρίς να έ­χει συ­νει­δη­σια­κές τύ­ψεις και νιώ­θο­ντας χα­ρά που ε­πι­στρέ­φει σε μια ζω­ώ­δη κα­τά­στα­ση δί­χως έλ­λο­γους πε­ριο­ρι­σμούς” κ.λπ. (σελ. 69). Το “υ­πε­ραι­σθη­τό”, λοι­πόν, το­πο­θε­τη­μέ­νο στο κέ­ντρο της κο­σμο­λο­γί­ας του Κα­ταρ­τζή, έ­στω κι αν ο Έλ­λη­νας στο­χα­στής δεν πα­ραι­τεί­ται α­πό την α­στυ­νο­μι­κή ερ­μη­νεί­α τέ­τοιων δυ­ι­στι­κών, ας πού­με, φαι­νο­μέ­νων: “ο­νο­μα­στι­κά α­πο­δο­κι­μά­ζο­νται ε­δώ ο Rousseau και ο Voltaire, και στ’ α­λή­θεια δυ­σκο­λευό­μα­στε να πού­με τι εί­ναι πι­θα­νό­τε­ρο, αν δη­λα­δή ο Κα­ταρ­τζής α­γνο­ού­σε σε τό­ση έ­κτα­ση το πραγ­μα­τι­κό πε­ριε­χό­με­νο των έρ­γων τους ή αν ή­θε­λε με μια πα­νη­γυ­ρι­κή α­πο­κή­ρυ­ξη δια­βό­η­των –για την Εκ­κλη­σί­α– δια­φω­τι­στών να ε­ξα­σφα­λί­σει τί­τλους χρι­στια­νι­κής ορ­θο­φρο­σύ­νης αρ­κε­τούς για να του δώ­σουν ε­λευ­θε­ρί­α κι­νή­σεων σε το­μείς α­με­σό­τε­ρου πρα­κτι­κού εν­δια­φέ­ρο­ντος (τον εκ­παι­δευ­τι­κό λ.χ.)” (σελ. 69-70). Τε­λι­κά θέ­λει να θε­ω­ρή­σει ό­λους αυ­τούς τους Έλ­λη­νες δια­φω­τι­στές πε­ρί­που κρυ­πτα­θέ­ους, που κα­τα­φεύ­γουν α­πό σκο­πι­μό­τη­τα σε μια δή­λω­ση α­πο­κή­ρυ­ξης της α­θε­ΐ­ας, για να βρουν την η­συ­χί­α τους! Κι αυ­τό για­τί υ­πάρ­χει μια εμ­μο­νή στην ι­δέ­α, ό­τι ο δυ­τι­κός Δια­φω­τι­σμός εί­ναι το α­πο­κλει­στι­κό και δε­σμευ­τι­κά α­πό­λυ­το πρό­τυ­πο και μέ­τρο, σύμ­φω­να προς το ο­ποί­ο πρέ­πει να κρι­θεί και να βαθ­μο­λο­γη­θεί ο νε­ο­ελ­λη­νι­κός, ο ο­ποί­ος “δεν εί­ναι πα­ρά η θα­μπή α­ντα­νά­κλα­ση του δυ­τι­κο­ευ­ρω­πα­ϊ­κού, και ο ε­σω­τε­ρι­κός του δια­φο­ρι­σμός συ­ντε­λεί­ται κι αυ­τός –πα­ρά την ευ­νό­η­τη ι­διο­μορ­φί­α της κοι­νω­νι­κής του αι­τιο­λο­γί­ας– σε α­ντι­στοι­χί­α ή α­να­λο­γί­α με τα ρεύ­μα­τα ι­δε­ών, στα ο­ποί­α δια­κλα­δί­ζε­ται κι ο δυ­τι­κο­ευ­ρω­πα­ϊ­κός” (σελ. 132). Εί­ναι κρί­μα που, ε­νώ ο Κον­δύ­λης α­να­γνω­ρί­ζει –τη θε­ω­ρεί μά­λι­στα “ευνόητη”– την “ι­διο­μορ­φί­α της κοι­νω­νι­κής αι­τιο­λο­γί­ας” και τον ρό­λο της για την πρό­σλη­ψη του δυ­τι­κού Δια­φω­τι­σμού α­πό τους Έλ­λη­νες δια­νο­ού­με­νους, δεν α­πέ­δω­σε τε­λι­κά κα­μιά ση­μα­σί­α στη δυ­να­τό­τη­τα που εύ­λο­γα εί­χε, η κοι­νω­νι­κή αυ­τή ι­διο­μορ­φί­α, να ε­πι­φέ­ρει βα­θύ­τε­ρες με­τα­βο­λές, δο­μι­κές εν πολ­λοίς, στο προ­σλαμ­βα­νό­με­νο ι­δε­ο­λο­γι­κό υ­λι­κό. Ω­στό­σο και μό­νο η με­τα­κί­νη­σή του “α­να­το­λι­κό­τε­ρα” –για να μην α­να­φέ­ρω ξε­ρά τυ­πι­κά το α­ντι­θε­τι­κό αλ­λά και δυ­να­μι­κά συ­νε­νού­με­νο δί­πο­λο Εκ­κλη­σί­ας και Αρ­χαιό­τη­τας– α­να­με­νό­ταν να δια­φο­ρο­ποι­ή­σει κα­θο­ρι­στι­κά το υ­λι­κό αυ­τό, ώ­στε να α­να­δει­χτεί μια ου­σιώ­δης πα­ραλ­λα­γή του αρ­χι­κού υ­πο­δείγ­μα­τος. Προ­σω­πι­κά δεν θα εί­χα α­ντίρ­ρη­ση να συμ­φω­νή­σω μ’ αυ­τό που λέ­ει ο Κον­δύ­λης στα “Ει­σα­γω­γι­κά”, πως “η ‘ελ­λη­νι­κή φι­λο­σο­φί­α’ ως α­διά­σπα­στη συ­νέ­χεια θε­μά­των και τά­σε­ων με ει­δο­ποιά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά α­πο­τε­λεί κε­νό λό­γο, ο ο­ποί­ος ω­στό­σο σή­με­ρα βρί­σκει κι αυ­τός συ­χνά κά­ποιαν α­πή­χη­ση κο­ντά στα άλ­λα α­νι­στό­ρη­τα φλη­να­φή­μα­τα των δια­φό­ρων κα­τευ­θύν­σε­ων του ‘ελ­λη­νο­κε­ντρι­σμού’” (σελ. 10). Αλλά αυ­τή η εκ­δο­χή δεν είναι και η μό­νη που δια­τυ­πώ­νε­ται κα­τά τη θε­ώ­ρη­ση της ελ­λη­νι­κής ι­στο­ρί­ας –συ­νή­θως ό­μως αυ­τή η εκ­δο­χή, την ο­ποί­α ο Κον­δύ­λης γε­νι­κεύ­ει, δια­τυ­πώ­νε­ται α­πό α­σχο­λού­με­νους, πε­ρισ­σό­τε­ρο ή λι­γό­τε­ρο, με τη μια ή την άλ­λη μορ­φή πο­λι­τι­κής ρητορείας, στα κράσπεδα ή και εκτός επιστήμης και ιστορίας. Την ιστορία άλλωστε γενικά, ποιος λίγο, ποιος πολύ, διαχειριζόμαστε οι περισσότεροι όχι με την αναγκαία προσοχή και “βάσανον”, συνειδητά ή και υποσυνείδητα. Άρδην τ. 50, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2004 ardin-rixi.gr

***

~*** Αθλητική Ενημέρωση  :

~** Ακόμα τέσσερα κρούσματα κορωνοϊού στην εθνική ομάδα πόλο ανδρών…

Άλλα τέσσερα μέλη της εθνικής ομάδας πόλο των ανδρών βρέθηκαν θετικά στον κορωνοϊό, όπως ανακοίνωσε σήμερα (2/8) η ΚΟΕ. Υπενθυμίζεται ότι όλα τα μέλη των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων υποβλήθηκαν χθες (1/8) σε έλεγχο, ύστερα από τη γνωστοποίηση ότι βρέθηκε θετικός στον ιό ο διεθνής με την εθνική ανδρών, Μανώλης Πρέκας. Τα μέλη των εθνικών ομάδων ανδρών και γυναικών είχαν ήδη μπει για προληπτικούς λόγους σε καραντίνα πέντε ημερών, ενώ θα υποβληθούν σε νέο έλεγχο την Τρίτη (4/8). Η ΚΟΕ αναφέρει στη σχετική ανακοίνωση ότι τα τέσσερα μέλη της εθνικής ανδρών που βρέθηκαν θετικοί στον κορωνοϊό «είναι ασυμπτωματικοί και πολύ καλά στην υγεία τους και βρίσκονται σε καραντίνα στα σπίτια τους», ενώ όλα τα τεστ της εθνικής γυναικών βγήκαν αρνητικά. Η σχετική ανακοίνωση της ΚΟΕ έχει ως εξής:  «Η ΚΟΕ ανακοινώνει σήμερα (Κυριακή 2/8) τα αποτελέσματα των πρώτων τεστ για covid-19 που έγιναν χθες Σάββατο (1/8), από κλιμάκιο του ΕΟΔΥ, στα μέλη των Εθνικών ομάδων υδατοσφαίρισης, μετά το επιβεβαιωμένο κρούσμα που εμφανίστηκε στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα των Ανδρών. Σύμφωνα με αυτά, λοιπόν, άλλα τέσσερα μέλη της Εθνικής ομάδας Ανδρών βρέθηκαν θετικά στον ιό. Όλοι τους είναι ασυμπτωματικοί και πολύ καλά στην υγεία τους και βρίσκονται σε καραντίνα στα σπίτια τους. Από την αποστολή της Εθνικής ομάδας Γυναικών, εξάλλου, που προετοιμαζόταν στο ίδιο κολυμβητήριο (του Αγίου Κοσμά), όλα τα τεστ για κορωνοϊό βγήκαν αρνητικά. Κανένα θετικό δείγμα, εξάλλου, δεν υπήρχε ούτε ανάμεσα στο προσωπικό του συγκεκριμένου κολυμβητηρίου, που επίσης υποβλήθηκε σε τεστ. Οι έλεγχοι θα επαναληφθούν την προσεχή Τρίτη (4/8) σε όλους, προκειμένου να έχουμε οριστική επιβεβαίωση ή μη των κρουσμάτων. “Όλα γίνονται σύμφωνα με τα πρωτόκολλα” τονίζει ο γιατρός της ΚΟΕ και μέλος της υγειονομικής επιτροπής της ΓΓΑ για την πανδημία του covid-19, ο Γιώργος Μαρίνος. Σημειώνουμε ότι το κολυμβητήριο του Αγίου Κοσμά θα παραμείνει κλειστό για να γίνει απολύμανση. Ακυρώνονται, εξάλλου, τα καμπ προετοιμασίας των προεθνικών ομάδων Νεανίδων και Παίδων που είχαν προγραμματιστεί να γίνουν αυτές τις μέρες στο συγκεκριμένο κολυμβητήριο». zougla.gr

~** Θετικός στον κορονοϊό πολίστας της Εθνικής – Σε καραντίνα όλα τα μέλη των αντιπροσωπεύτικών ομάδων
* Παίκτης της Εθνικής ομάδας πόλο των ανδρών βρέθηκε θετικός μετά από σχετικό τεστ στον κορονοϊό. Προληπτικά σε καραντίνα όλα τα μέλη των αντιπροσωπεύτικών ομάδων. 

Σύμφωνα με όσα αναφέρει η ενημέρωση της ΚΟΕ (Ελληνική Κολυμβητική Ομοσπονδία) ο διεθνής πολίστας Μανώλης Πρέκας διαγνώσθηκε με κορονοϊό. Ο Έλληνας πολίστας ανέβασε πυρετό την Πέμπτη (30.08.2020), υποβλήθηκε σε τεστ για COVID 19 το οποίο βγήκε θετικό και πλέον αναρρώνει σπίτι του.

Τόσο η εθνική ομάδα πόλο των ανδρών, όσο και αυτή των γυναικών που προπονείται στο ίδιο κολυμβητήριο υποβάλλονται σε εξέταση και μπαίνουν σε καραντίνα, ενώ κλείνει το κολυμβητήριο του Αγίου Κοσμά για να γίνει απολύμανση. Η σχετική ενημέρωση… “Μετά από ύποπτο κρούσμα κορονοϊoύ (covid-19), σε αθλητή της Εθνικής μας ομάδας υδατοσφαίρισης των Ανδρών, που επιβεβαιώθηκε σήμερα Σάββατο (1/8) το πρωί, καθώς βρέθηκε θετικό στον σχετικό έλεγχο που έγινε από χθες Παρασκευή (31/7), όλα τα μέλη των αντιπροσωπευτικών μας συγκροτημάτων Ανδρών και Γυναικών -που έχουν τεθεί σε προληπτική καραντίνα πέντε ημερών, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ και του γιατρού της ΚΟΕ Γιώργου Μαρίνου (και μέλους της Υγειονομικής Επιτροπής της ΓΓΑ)- θα υποβληθούν τόσο σήμερα Σάββατο (1/8) το απόγευμα, όσο και την προσεχή Τρίτη (4/8) σε ελέγχους για τον covid-19, τηρώντας όλα τα σχετικά πρωτόκολλα. Παράλληλα κλείνει το κολυμβητήριο του Αγίου Κοσμά για να γίνει απολύμανση. Ο αθλητής Μανώλης Πρέκας, που βρέθηκε θετικός στον ιό, είναι πλέον πολύ καλά στην υγεία του (παρουσίασε ελαφρά συμπτώματα με λίγο πυρετό την Πέμπτη) και αναρρώνει στο σπίτι του.

~**


~* ~*~* ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ  2020  :
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ για όλους μας !!
~
1.- Αρφαρά  Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας  Στο αγιάζι της Ενημέρωσης  Σάββατο  01  Αυγούστου  2020 .- ~ ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ !!! ~ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ  ΚΥΡΙΟΥ ΜΗΝΑ  για όλους μας  !!!  :  https://arfara-messinia-stamos.blogspot.com/2020/07/01-2020.html .- 
2.-  ΥΓΕΙΑ για ΟΛΟΥΣ μας Το  Α- Ω ...  ,  ARFARA NEWS  THE NEWSPEEPER ARFARA MESSHNIAS GREECE  Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Σάββατο  01  ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ  2020 https://vlasiosarfara.blogspot.com/2020/08/arfara-news-newspeeper-arfara-messhnias.html  .-  
3.- Αρφαρά Μεσσηνίας  Η Εφημερίδα μας Στο  αγιάζι της Ενημέρωσης Κυριακή 02 Αυγούστου  2020 .- ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ να έχουμε ! : https://dimmetoparfara.blogspot.com/2020/08/02-2020.html  .- 
4.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Δευτέρα 03 Αυγούστου  2020   : https://arfara-kalamata-greece.blogspot.com/2020/08/03-2020-3-3.html . -                                       5.- 

~* ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ   ΙΟΥΛΙΟΥ 2020: 
01.- Αρφαρά Μεσσηνίας  Η Εφημερίδα μας  Στο αγιάζι της Ενημέρωσης  Τετάρτη  01  ΙΟΥΛΙΟΥ  2020: https://dimmetoparfara.blogspot.com/2020/06/01-2020-1-1.html .-
02.-Αρφαρά Μεσσηνίας  Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Πέμπτη 02 Ιουλίου  2020  :  https://snsstamoskal.blogspot.com/2020/07/02-2020-2-2.html  .-
03 .- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας  το αγιάζι της Ενημέρωσης  Παρασκευή 03 Ιουλίου  2020  : https://arfara-kalamata-greece.blogspot.com/2020/07/03-2020.html  .-
04.- .- Αρφαρά Μεσσηνίας  Η  Εφημερίδα μας  Στο αγιάζι  της Ενημέρωσης  Σάββατο  04 Ιουλίου  2020   : https://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.com/2020/07/04-2020.html   .-
 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
26.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας  Στο αγιάζι της Ενημέρωσης  Κυριακή 26  Ιουλίου 2020  : https://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.com/2020/07/26-2020.html .-
27.-.-  Αρφαρά Μεσσηνίας  Η Εφημερίδα μας  Στο αγιάζι της Ενημέρωσης  Δευτέρα  27 Ιουλίου  2020   : https://snsarfara.blogspot.com/2020/07/27-2020.html .-
28.- Αρφαρά Μεσσηνίας  Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Τρίτη  28  Ιουλίου  2020  :  https://stamos-dynami.blogspot.com/2020/07/28-2020-28-28.html .-
29.-.- Αρφαρά Μεσσηνίας  Η Εφημερίδα μας  Στο αγιάζι της Ενημέρωσης  Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020  : https://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.com/2020/07/29-2020-29-29.html.-
30.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης  Πέμπτη  30  Ιουλίου  2020 :  https://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.com/2020/07/30-2020.html  .- 
 21.- ά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας  Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Παρασκευή  31 Ιουλίου  2020 : https://arfara-messinias-stamos.blogspot.com/2020/07/31-2020.html   .- 

~