Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας
Στο αγιάζι της Ενημέρωσης
Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2020 .-
~ Τα πράγματα βαδίζουν κανονικά , όταν συλλάβουμε το αληθινό νόημα της
ζωής .-
~ Ο Θεός είναι δίκαιος . Η
δικαιοσύνη του Θεού , δεν κάνει
λάθη .-
~ Η ανθρώπινη δικαιοσύνη είναι διαβλητή ,
εναλλασσόμενη , ίσως και ψεύτική .-
~** Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος – Γιορτή σήμερα 12 Οκτωβρίου
~ Τη μνήμη του Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου τιμά σήμερα, 12 Οκτωβρίου, η Εκκλησία μας. Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, γεννήθηκε το έτος 949 μ.Χ. στη Γαλάτη της Παφλαγονίας από γονείς ευσεβείς και εύπορους, τον Βασίλειο και την Θεοφανώ. Ο θείος του Βασίλειος, ο οποίος κατείχε υψηλή θέση στον αυτοκρατορικό οίκο της Κωνσταντινουπόλεως, προσέλαβε νωρίς τον ανεψιό του κοντά του, όπου, όπως ήταν φυσικό, έτυχε καλής παιδείας. Όμως ο Όσιος δεν έδινε προσοχή και δεν έδειχνε ενδιαφέρον για μάθηση. Κατά την εποχή αυτή ο Συμεών γνωρίστηκε με έναν μοναχό της περιωνύμου μονής Στουδίου, ο οποίος ονομαζόταν, επίσης, Συμεών. Ο μοναχός αυτός έγινε από την αρχή ο πνευματικός του πατέρας. Όταν κατά το έτος 963 μ.Χ. πέθανε ο θείος του, ο Συμεών προσήλθε στη μονή του Στουδίου, όπου ζητούσε «τόν εκ νεότητος αυτού χρηματίσαντα πατέρα πνευματικόν καί διδάσκαλον». Ο ίδιος ο Όσιος Συμεών παρομοιάζει τον θείο του με τον Φαραώ, τη διαμονή του στον αυτοκρατορικό οίκο με την αιχμαλωσία των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο και τον πνευματικό του πατέρα με τον Μωυσή. Κάποτε ο Γέροντάς του, του έδωσε ένα βιβλίο με τα συγγράμματα των Αγίων Μάρκου του Ερημίτου και Διαδόχου Φωτικής. Ζωηρή εντύπωση του προξένησε το ακόλουθο απόφθεγμα από το βιβλίο του Αγίου Μάρκου του Ασκητού, που είχε τον τίτλο «Περί Νόμου Πνευματικού»: «Εάν ζητάς ωφέλεια, επιμελήσου τή συνείδησή σου, κάνε όσα σού λέει καί θά εύρεις τήν ωφέλεια». Ο Όσιος Συμεών ήταν σαν να άκουσε το λόγο αυτό από το στόμα του Θεού και άρχισε αμέσως να κάνει ότι τον πρόσταζε η συνείδησή του. Και αυτή, που είναι κάτι θεϊκό, τον παρακινούσε συνεχώς στα ανώτερα, έτσι ώστε αύξησε την προσευχή και την μελέτη του μέχρι την ώρα που άρχιζε να λαλεί ο πετεινός, δηλαδή μέχρι τα χαράματα. Σε αυτό τον βοηθούσε και η συνεχής νηστεία. Έτσι, ακόμα και πριν φύγει από τον κόσμο, ζούσε σχεδόν ασώματο βίο. Δεν του χρειάστηκε λοιπόν πολύς καιρός, για να εκδημήσει εντελώς από τα ορώμενα και να εισδύσει στα αόρατα θεία θεάματα. Κάποια νύχτα, λοιπόν, που προσευχόταν και με καθαρό νου επικοινωνούσε με τον Θεό, είδε ξαφνικά να λάμπει άπλετο φως από τους ουρανούς και να κατεβαίνει προς αυτόν. Φώτισε τα πάντα και τα μετέβαλε σε μια ολοκάθαρη ημέρα. Καθώς ήταν και ο ίδιος τυλιγμένος από αυτό το φως, του φαινόταν σαν να εξαφανίσθηκε ολόκληρη η οικία μαζί με το δωμάτιό του, ενώ ο ίδιος είχε αρπαγεί στον αέρα, νιώθοντας σαν να μην είχε καθόλου σώμα. Κατάπληκτος από το μέγα τούτο μυστήριο κραύγαζε με μεγάλη φωνή το «Κύριε, ελέησον». Καθώς βρισκόταν μέσα σε αυτό το θείο φως, βλέπει στα ύψη του ουρανού μια ολόφωτη νεφέλη, άμορφη και ασχημάτιστη, γεμάτη από την άρρητη δόξα του Θεού. Στα δεξιά της έστεκε ο πνευματικός του πατέρας Συμεών ο Ευλαβής. Έμεινε σε αυτή την εκστατική κατάσταση για πολύ, χωρίς να αισθάνεται, καθώς βεβαίωνε αργότερα, εάν ήταν μέσα στο σώμα ή εκτός του σώματος. Όταν κάποτε εκείνο το φως σιγά – σιγά υποχώρησε, ήλθε στον εαυτό του και κατάλαβε πως βρίσκεται μέσα στο δωμάτιο. Μετά από αυτή τη θεωρία, ο Όσιος Συμεών ικέτευε συνεχώς το Γέροντά του να τον κείρει μοναχό. Αλλά ο πνευματικός του πατέρας τον αναχαίτισε, επειδή ήταν νέος στην ηλικία και έτσι ο Όσιος επέστρεψε στην οικία του θείου του, όπου άρχισε με επιμέλεια να μελετά. Βαθιά εντύπωση απεκόμισε από τα έργα των Αγίων Μάρκου του Ασκητού και Διαδόχου Φωτικής, τα οποία έλαβε από τα χέρια του πνευματικού του. Κατά το έτος 970 μ.Χ. ο Συμεών επισκέφθηκε τους γονείς του και τους ανακοίνωσε την κλίση του για τον μοναχικό βίο. Μάταια εκείνοι προσπάθησαν να μεταβάλλουν την απόφαση του μονάκριβου υιού τους. Η απόφαση του Συμεών ήταν σταθερή. Αρνήθηκε εγγράφως την πατρική περιουσία που του ανήκε και κατέφυγε στη μονή του Στουδίου. Λίγο αργότερα μεταβαίνει στη μονή του Αγίου Μάμαντος του Ξηροκέρκου, υπό τον ηγούμενο Αντώνιο, που βρισκόταν κοντά στη μονή του Στουδίου. Μετά από μία διετία εκάρη εδώ μοναχός, για να φωτίζει όλους τους πιστούς με το φως της γνώσεως, που φώτιζε τον εαυτό του. Όταν μετά από λίγο πέθανε ο ηγούμενος της μονής, ο Όσιος Συμεών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και με την ευλογία του Πατριάρχη Νικολάου του Χρυσοβέργη (984 – 995 μ.Χ.) και την έγκριση των μοναχών του Αγίου Μάμαντος, έγινε ηγούμενος της μονής. Ως ηγούμενος ο Όσιος έπρεπε να αντιμετωπίσει πολλές δυσάρεστες καταστάσεις. Όχι μόνο την κατεστραμμένη μονή, αλλά προ πάντων το ανθρώπινο στοιχείο. Η μονή παρομοιαζόταν με κατάλυμα κοσμικών και νεκρών σωμάτων. Και η μεν μονή ως οικοδόμημα κατελαμπρύνθηκε, η πνευματική όμως συγκρότηση των μοναχών απαιτούσε πολλές ανυπέρβλητες προσπάθειες. Η διδασκαλία του συνάντησε την μεγάλη αδιαφορία ορισμένης ομάδας μοναχών, οι οποίοι έφθασαν στο σημείο, κατά την διάρκεια μια πρωινής κατηχήσεως, να επιτεθούν κατά του Γέροντός τους. Κατά την ώρα της επιθέσεως ο Όσιος, «τάς χείρας δεσμεύσας πρός εαυτόν καί εις ουρανόν άρας αυτού τήν διάνοιαν, επί χώρας άσειστος έστη, υπομειδίων καί φαιδρόν ατενίζων πρός τούς αλάστορας». Αυτό ήταν αρκετό να αφοπλίσει τελείως τους τριάντα εκείνους μοναχούς, οι οποίοι επέδειξαν αυτή την συμπεριφορά. Ο Πατριάρχης Σισίννιος ο Β’ (996 – 998 μ.Χ.) προς τον οποίον κατέφυγαν αμέσως, για να δικαιωθούν προφανώς από αυτόν, εξεπλάγη από την μανία και τον φθόνο των ασύνετων μοναχών και διέταξε να εξορισθούν. Όμως ο Όσιος Συμεών παρακάλεσε θερμώς τον Πατριάρχη να τους συγχωρέσει. Ο Όσιος, παρά τα πολλά καθήκοντά του στη μονή, εύρισκε καιρό να γράφει «τών θείων ύμνων τούς έρωτες», τους «λόγους τών εξηγήσεων», τους «κατηχητικούς λόγους», τα «Πρακτικά, Γνωστικά καί Θεολογικά Κεφάλαια». Δυσάρεστα ζητήματα εναντίων του Οσίου δημιούργησε ο σύγκελλος του Πατριάρχη, Μητροπολίτης Νικομήδειας Στέφανος. Αφορμή γι’ αυτό ήταν η αγαθή φήμη του Οσίου. Επειδή ο σύγκελλος δεν μπορούσε να βρει στον βίο του Οσίου κάποια κατηγορία, στράφηκε προς το πρόσωπο του κοιμηθέντος ήδη Γέροντός του. Η κατηγορία του σύγκελλου ήταν ότι ο Όσιος υμνούσε τον πνευματικό του πατέρα ως Άγιο. Τελικά έπεισε την Σύνοδο να διερευνήσει το ζήτημα. Και μετά την διαδικασία αυτή, όλοι αναγνώρισαν, εκτός του σύγκελλου, το δίκαιο του Συμεών. Τότε ο σύγκελλος συνεργάστηκε με μοναχούς που εχθρεύονταν τον Όσιο και έκλεψε από τη μονή την εικόνα επί της οποίας είχε αγιογραφηθεί ο πνευματικός πατέρας του Οσίου μαζί με τον Χριστό και άλλους Αγίους. Ο Όσιος διατάχθηκε να προσέλθει στη Σύνοδο, για να απολογηθεί. Και πάλι βρέθηκε αθώος. Ο Όσιος παρέμεινε επί είκοσι πέντε χρόνια ως ηγούμενος και το έτος 1005 μ.Χ. αποσύρθηκε σε ησυχαστήριο στο αντίπερα ερημόκαστρο της Χρυσουπόλεως, που εκαλείτο Παλουκητόν και ησύχαζε στη μονή της Αγίας Μαρίνας. Στην ηγουμενία τον διαδέχθηκε ο μαθητής του Αρσένιος. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1022 μ.Χ. Η Σύναξη αυτού ετελείτο στη μονή του Στουδίου, στη μονή του Αγίου Μάμαντος και στη μονή της Αγίας Μαρίνας. Για τη θεολογική του κατάρτιση και δεινότητα, ο Όσιος Συμεών ονομάσθηκε Νέος Θεολόγος, «ο Θεολόγος τού φωτός» ή «ο Άγιος τού φωτός». Κατά τις πνευματικές αναβάσεις του Αγίου, επιδιδόμενος στην ησυχία, ελευθερωνόταν από την ύλη, η γλώσσα του γινόταν γλώσσα πυρός, συνέθετε και θεολογούσε θείους ύμνους, γινόταν ολόκληρος πυρ, ολόκληρος φως και θεωνόταν κατά χάριν. Άλλοτε, μαρτυρείται ότι βρισκόταν επάνω στη γη και έχοντας τα χέρια υψωμένα και προσευχόμενος, ήταν «όλος φωτός καί όλος λαμπρότητος». Από τις συγγραφές του σώζονται 92 λόγοι, 282 πρακτικά και θεολογικά κεφάλαια, καθώς και θρησκευτικά ποιήματα. Για τη θεολογική του δεινότητα ονομάστηκε Νέος Θεολόγος. Απολυτίκιο: Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Θείαν έλλαμψιν, Συμεών Πάτερ, εισδεξάμενος, εν τη ψυχή σου, φωστήρ εν κόσμω εδείχθης λαμπρότατος, διασκεδάζων αυτού την σκοτόμαιναν, και πάντας πείθων ζητείν, ην απώλεσαν, χάριν Πνεύματος. Αυτόν εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
~** Οι συμβολισμοί στο μυστήριο του γάμου
~
Γάμος: 1. Τί συμβολίζει η τριπλή αλλαγή των δακτυλιδιών στα χέρια των μελλονύμφων; Ο παράνυμφος κατά την ακολουθία του αρραβώνα αλλάζει τα δακτυλίδια τρεις φορές. Η πράξη αυτή συμβολίζει την αμοιβαία ένωση των μνηστευομένων και την αναπλήρωση των ελλείψεων του ενός από τις ικανότητες του άλλου. Το ότι ο παράνυμφος αλλάζει τα δακτυλίδια τρείς φορές δηλώνει ότι η πράξη αυτή γίνεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων καθώς επίσης η ίδια η παρουσία του φανερώνει τη δέσμευση των μελλονύμφων που γίνεται έμπροσθέν του για μια πορεία που θα καταλήξει με την ευλογία της Εκκλησίας στο γάμο και όχι στην κραιπάλη και στην ασωτία. Η παρουσία του παρανύμφου κατά την αλλαγή των δακτυλιδιών φανερώνει και τη μαρτυρική παρουσία του στον αρραβώνα, γεγονός που με τίποτα δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ή ακυρώσει. Έτσι και εκ της πράξεως αυτή δηλώνεται πλην σαφώς εμμέσως η σπουδαία θέση που έχει ο παράνυμφος στη ζωή των μελλονύμφων. Να τους υπενθυμίζω ανά πάσα στιγμή αύτη την δέσμευσή τους ενώπιον του Θεού και ενώπιον των ανθρώπων. Τα δακτυλίδια τοποθετούνται στον τέταρτο δάκτυλο του δεξιού χεριού των μελλονύμφων και ποτέ στο αριστερό χέρι. Ο Άγιος Συμεών Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης αναφέρει ότι η τριπλή αλλαγή των δακτυλιδιών στα χέρια των μελλονύμφων εκ μέρους του παρανύμφου φανερώνει την προς την Αγία Τριάδα τιμή, στο όνομα της Οποίας γίνεται η όλη τελετή. Προς τιμήν της Αγίας Τριάδος «ήτις άπαντα τελειοί τε και βεβαιοί». 2. Τί συμβολίζει η τριπλή αλλαγή των στεφάνων στα κεφάλια των νεονύμφων; Αφού ο ιερέας ευλογήσει τα στέφανα επάνω στο άγιο Ευαγγέλιο και αφού πει τους λόγους: «Στέφεται ο δούλος του Θεού (τάδε) την δούλη του Θεού (τάδε)» και τανάπαλιν, τοποθετεί στα κεφάλια των νεόνυμφων πλέον τα στέφανα. Έπειτα τα λαμβάνει ο παράνυμφος, ως ανάδοχος της σωφροσύνης και της ομονοίας του ζεύγους τα στέφανα στα χέρια του και τα αλλάζει στα κεφάλια των νεόνυμφων τρεις φορές. Η τριπλή αλλαγή δηλώνει τον ιερό αριθμό τρία, που είναι η Αγία Τριάδα, τα τρία πρόσωπα, στα ονόματα των οποίων παραδίδει η Εκκλησία τους νεονύμφους. Η τριπλή αλλαγή φανερώνει και την αλληλοσυμπλήρωση των δύο ανθρώπων στη νέα τους συζυγική ευλογημένη από την Εκκλησία ζωή. Ο παράνυμφος μετά την υπό του ιερέως στέψη στέκεται πίσω από τους νεόνυμφους και δέχεται τα στέφανα, τα οποία αλλάζει τρείς φορές, όπως έκανε και με τα δακτυλίδια του αρραβώνα, σταυροειδώς έτσι ώστε το δεξί χέρι να βρίσκεται πάντοτε στο κεφάλι του άνδρα και το αριστερό στο κεφάλι της γυναίκας Έτσι με τον τρόπο αυτό ο παράνυμφος φανερώνει στους νυμφίους, αντί του πατέρα τους, το δάσκαλο της ομοφροσύνης και της αγαθής συζυγίας. Τα στέφανα στα κεφάλια των νεόνυμφων συμβολίζουν τα τρόπαια της νίκης, σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. 3. Τί συμβολίζει ο κυκλικός χορός των νεόνυμφων μετά του παρανύμφου; Η περικύκληση του τραπεζιού από τον όμιλο των συμμετεχόντων στο γάμο, δηλαδή τους ιερωμένους, τους νεόνυμφους και τους παρανύμφους-κουμπάρους, σε σχήμα χορού συμβολίζει τη νοσταλγία του Παραδείσου και την αναζήτηση της αιωνιότητας. Εκφράζει τη φυσική χαρά, την πνευματική ανανέωση και το πανηγυρικό αίσθημα που συνοδεύει το γάμο, αισθήματα τα οποία πάντοτε εκφράστηκαν με χορούς και τραγούδια… Τα τροπάρια που ψάλλονται κατά την τριπλή εισόδευση και περιφορά των νεόνυμφων εκφράζουν την εν Χριστώ χαρά και ευφροσύνη των συζύγων. Ακόμη συμβολίζει την πνευματική και ουράνια ευθυμία των νεονύμφων που προκύπτει με τη μυστηριακή ένωση των ψυχών τους και της ίδιας της τελετουργίας του χριστιανικού γάμου που ευλογεί ο ίδιος ο Κύριος και Θεός μας με απώτερο στόχο τη συνέχιση του απολυτρωτικού μυστηρίου Του. Ο ίδιος ο χορός του Ησαΐα είναι τόσο κεφαλαιώδης πράξη στο γάμο ώστε κάποιος είπε ότι «εάν όλα όσα προηγούνται του χορού του Ησαΐα δεν επικυρωθούν με τον τριπλό χορό γύρω από το δισκέλιον δεν μπορούν να έχουν τη νομική εγκυρότητα του μυστηρίου». Ο ίδιος ο χορός αποτελεί έκφραση ζωηρής πνευματικής αγαλλιάσεως για την Θεία Χάρη που πλούσια κατέρχεται από τον ίδιο τον Κύριο και Θεό μας κατά την ώρα της ιερολογίας του γάμου. Και όπως ακριβώς συμβαίνει και στα υπόλοιπα μυστήρια π.χ. της Βαπτίσεως και της Χειροτονίας, έτσι και στο γάμο ο κυκλικός χορός αποτελεί σημείο της εν Χριστώ ευφροσύνης. Για τον λόγο αυτό εκείνοι οι νέοι που με ευσέβεια και σωφροσύνη αγωνίσθηκαν να κρατήσουν την παρθενία τους μέχρι την ώρα του γάμου τους επέτρεψε ο Θεός να τιμώνται και να γίνονται κοινωνοί μαζί Του, δηλαδή συμμέτοχοι της Βασιλείας του Θεού, του Χριστού και των Αγίων του. Κι αυτό το ουράνιο πανηγύρι ορατά βεβαιώνεται με τον κυκλικό χορό του Ησαΐα. Του π. Θεμιστοκλέους Στ. Χριστοδούλου, Θέλεις να γίνεις Παράνυμφος- Κουμπάρος; Εκδ. Ομολογία σ.40-45.~** Η πολεμική κατά της Θείας Ευχαριστίας: «Σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν»
~
Με πρόφαση την προστασία της υγείας των Ελλήνων, παρατηρούμε να έχει ξεσπάσει τους τελευταίους μήνες μια μανιώδης επίθεση εναντίον της συμμετοχής των πιστών στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Του Ηρακλή Ρεράκη, Καθηγητής Θεολογίας ΑΠΘ Είναι εμφανές ότι οι επιθέσεις αυτές προέρχονται από ιογενείς ψυχικές πολεμικές προθέσεις, με εμφανή τα χαρακτηριστικά του ιού της αθεΐας και του υλισμού και με τελικό στόχο τους τη φθορά της χριστιανικής πίστης. Είναι εμφανές ότι έχουν ως αφετηρία τους τη θεωρία, που θέλει τον άνθρωπο να πιστέψει ότι δεν αποτελεί δισύνθετη, δηλαδή ψυχοσωματική ύπαρξη, αλλά είναι μόνον ύλη. Στο στόχαστρο των επιθέσεων είναι α) η καλλιέργεια του φόβου και της αμφιβολίας έναντι της ζωηφόρου και σωτηριακής χάριτος και δυνάμεως που ενέχει το Κοινό για όλους Άγιο Ποτήριο της Θ. Ευχαριστίας, ως Σώμα και Αίμα Χριστού και β) η διακοπή της συμμετοχής των πιστών σ’ αυτό. Αντιστρέφουν δηλαδή τη θεολογική οντολογία της Θ. Ευχαριστίας ισχυριζόμενοι ότι η συμμετοχή των πιστών στο κοινό Ποτήριο, από την ίδια Λαβίδα, δημιουργεί -ορατό επιστημονικά- τον κίνδυνο μεταδόσεως του ιού Covid-19 και, συνεπώς, μπορεί να θεωρηθεί ως πιθανή αιτία θανάτου. Ωστόσο, οι πιστοί στον Χριστό γνωρίζουν, εδώ και 2000, ότι η συμμετοχή τους στη Θ. Κοινωνία συνδέεται άμεσα τόσο με την ψυχοσωματική τους ζωή και υγεία, την καλλιέργεια και αύξηση της πίστεως και της αγάπης τους προς τον Χριστό όσο και με τον τρόπο ζωής, που Εκείνος τους υπέδειξε να ζουν, δοκιμαζόμενοι σε αυτόν τον κόσμο, προκειμένου να κτίζουν, εν ελευθερία, την ελπίδα τους για την αιώνια Βασιλεία του Θεού. Και αυτό, διότι η επάξια μετάληψη του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι η όντως Αιώνια Ζωή και ο Μόνος που δίδει Αιώνια Ζωή στους άξιους να τη δεχθούν, τους προσφέρει και την ελπίδα, ότι δι΄ Αυτού, θα τους χαριστεί η Ζωή και η Ανάσταση. Ουσιαστικά, αυτό που επιχειρούν οι πολέμιοι της Θ. Ευχαριστίας να πετύχουν είναι να καταρρίψουν ή να φθείρουν το πνευματικό τείχος των Χριστιανών, που είναι η πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ως Σωτήρα και Λυτρωτή. Ο στόχος τους και η πρόθεσή τους, επομένως, μέσα από τις κακόβουλες, υποτιμητικές και συκοφαντικές θέσεις και απόψεις που εκστομίζουν, εναντίον της συμμετοχής των Χριστιανών στο Άγιον Ποτήριον της Θ. Κοινωνίας, με πρόσχημα τον κίνδυνο ότι με αυτή τους την πράξη θα μολυνθούν ή θα μολύνουν, είναι η απιστία και η απομάκρυνση των πιστών από την Εκκλησία τους. Ωστόσο, η Εκκλησία έχει οχυρώσει, εδώ και αιώνες, τους Χριστιανούς, με τη διδασκαλία της αλήθειας, που σχετίζεται με την πίστη και την αγάπη προς τον Χριστό και με την πίστη ότι η μυστηριακή οντολογία και δομή της Θ. Ευχαριστίας αποτελεί εχέγγυο αφθαρσίας και ακινδυνότητας: Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, στην Α΄ Καθολική του Επιστολή, αναφέρει, σχετικά, ότι η έλλειψη ή η μείωση της αγάπης προς τον Χριστό σηματοδοτεί την είσοδο και έκθεση των πιστών στην κατάσταση του φόβου: «Ο Θεός είναι αγάπη και η πηγή της αγάπης και όποιος μένει σ’ αυτήν την αγάπη, μένει στον Θεό και ο Θεός μένει σ’ Αυτόν… Φόβος δεν υπάρχει στην καρδιά εκείνου που αγαπά τον Θεό, διότι η αληθινή και τέλεια προς τον Θεό αγάπη, βγάζει έξω από την ψυχή και διώχνει τον φόβο» (Α΄ Ιω. 4, 16-18). Ο Απ. Παύλος, επίσης, αναφέρει σχετικά: «Ποιός, λοιπόν, θα μπορέσει ποτέ να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Θλίψις, ή εσωτερική στενοχώρια, ή διωγμός εκ μέρους των απίστων […) ή ο οποιοσδήποτε άλλος κίνδυνος; Αλλά σε όλες αυτές τις δυσκολίες και τις απειλές βγαίνουμε με το παραπάνω νικητές, με τη βοήθεια του Χριστού, ο οποίος τόσο πολύ μας έχει αγαπήσει. Διότι έχω απόλυτη πεποίθηση και βεβαιότητα, ότι ούτε ο θάνατος, με τον οποίον μας απειλούν, ούτε αι τέρψεις και αι απολαύσεις της ζωής, τις οποίες μας υπόσχονται, […] ούτε οι περιστάσεις και τα γεγονότα του παρόντος και του μέλλοντος ούτε καμιά άλλη κτίση, διαφορετική απ’ αυτήν που βλέπουμε, θα μπορέσει, ποτέ, να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, όπως μας την φανέρωσε ο ίδιος, δια μέσου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Ρωμ. 8, 35-39). Οι Χριστιανοί γνωρίζουν επίσης ότι ο ίδιος ο Χριστός είναι Εκείνος, που στον Μυστικό του Δείπνο έδωσε εντολή και οδηγία στους μαθητές Του να τελούν τη Θ. Ευχαριστία, βεβαιώνοντάς τους, ότι ο Άρτος και ο Οίνος θα μεταβάλλονται έως το τέλος των αιώνων, μέσω του Αγίου Πνεύματος, σε αληθινό Σώμα και Αίμα Του Χριστού, το οποίο θα προσφέρεται ως πνευματική τροφή στους πιστούς. Ακολουθώντας η Εκκλησία την οδηγία του Χριστού, όρισε σε κάθε Ναό και σε κάθε Λειτουργία (Θ. Ευχαριστία), ο εκάστοτε Κληρικός, εκ μέρους όλων των πιστών, να παρακαλεί και να ικετεύει τον Θεό, λέγοντας: «Κατάπεμψον το Πνεύμα σου το Άγιον εφ’ ημάς και επί τα προκείμενα Δώρα ταύτα και ποίησον τον μεν Άρτον τούτον Τίμιον Σώμα του Χριστού σου, το δε εν τω Ποτηρίω τούτω, Τίμον Αίμα του Χριστού σου, μεταβαλών τω Πνεύματί σου τω Αγίω». Έτσι, οι Χριστιανοί είναι ενδυναμωμένοι, με τη βεβαιότητα της πίστεως ότι με τη Θ. Ευχαριστία ο άνθρωπος τρέφεται με το ίδιο το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, για να ζήσει και να αυξηθεί πνευματικά. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος διασώζει τη διδασκαλία του Χριστού, που αναφέρει σαφώς ότι τα Τίμια δώρα της Θ. Ευχαριστίας, αποτελούν το αντίτυπο του Μάννα της Παλαιάς Διαθήκης: «Οι πατέρες υμών έφαγον το Μάννα εν τη ερήμω και απέθανον. Ούτος εστί ο Άρτος, ο εκ του ουρανού καταβαίνων, ίνα τις εξ’ αυτού φάγη και μη αποθάνη. Εγώ ειμί ο Άρτος ο ζων, ο εκ του ουρανού καταβάς. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα» (Ιω. 6, 49-51). Οι κοινωνοί της Θ. Ευχαριστίας, όπως μαρτυρεί και ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, «ζωούνται», λαμβάνουν ζωή και ανανεώνουν τη ζωή τους εν Χριστώ. Ο ίδιος ο Χριστός αναφέρει, σχετικά, για τη συμμετοχή των Χριστιανών στη Θ. Κοινωνία ότι: «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιω. 6, 56). Συνεπώς, η συμμετοχή των πιστών στο Μυστήριο της Θ. Κοινωνίας έχει πνευματικές συνέπειες. Ο άνθρωπος οφείλει να τρέφει και να διατηρεί υγιή ολόκληρη την ύπαρξή του, τόσο το σώμα όσο και το πνεύμα του. Όπως το σώμα, για να λειτουργεί με πληρότητα, χρειάζεται τροφή και φροντίδα, το ίδιο και το Πνεύμα έχει ανάγκη από πνευματική τροφή, συντήρηση και ανανέωση. Εάν ο πιστός κοινωνεί αξίως, δηλαδή, με την απαιτούμενη κάθαρσή του από τα πάθη, τότε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού γίνεται γι αυτόν τροφή ουράνια, πνευματική και ζωοποιός, με αποτέλεσμα να περνάει από τον θάνατο στη ζωή, από τον φόβο στην αφοβία και την αγάπη και να νικά όλες τις αμφιβολίες και τις δυσπιστίες που γεννά η ολιγοπιστία. Και τούτο, διότι, όταν ο άνθρωπος κοινωνεί το Σώμα και το Αίμα, δηλαδή τον ίδιο τον Χριστό και, επομένως, τον εγκαθιστά στην ύπαρξή του, τότε έχει εντός αυτού Εκείνον, που νίκησε και νικά τον θάνατο και όλους τους θανάτους. Με άλλα λόγια, λαμβάνει φάρμακο του μη αποθανείν, φάρμακο αφθαρσίας και αθανασίας. Όπως λέγει μάλιστα ο ιερός Καβάσιλας, όσο ο Χριστιανός ενώνεται και διατηρείται σταθερά και ακλόνητα στην αγία συνάρθρωσή του με τον χορηγό της ζωής, αντλεί ζωή και αγιασμό, που θανατώνει τον θάνατο. Αυτά είναι τα Θεϊκά δώρα που λαμβάνει από τον Υιό του Θεού, εκείνος που Τον πιστεύει ακλόνητα και τον δέχεται μέσα του, με τη συμμετοχή του στο Μυστήριο της Θ. Κοινωνίας. Επομένως, την αληθινή και αιώνια ζωή επιδιώκουν να στερήσουν από τους πιστούς οι πολέμιοι και συκοφάντες της Θ. Ευχαριστίας, χωρίς να έχουν κανένα επιστημονικό ή στατιστικό δεδομένο, που να δικαιολογεί το επιχείρημά τους ότι η Θ. Ευχαριστία μεταδίδει ασθένειες και ιώσεις. Το γεγονός αυτό, όμως, είναι εκείνο που τους εκθέτει και τους διαψεύδει επιστημονικά και που προβληματίζει τους πλείστους Έλληνες και τους ωθεί να καταλαβαίνουν την αλήθεια του θέματος. Διότι όλοι γνωρίζουν ότι οι άνευ επιστημονικών δεδομένων, επιστημονικοφανείς μόνον ισχυρισμοί ορισμένων μετατρέπουν τις αναπόδεικτες θέσεις τους σε μια ιδεολογικού χαρακτήρα πολεμική, κατά της Ορθοδόξου Πίστεως και ζωής, δηλαδή σε μια -άσχετη με την Επιστήμη- φλυαρία. Με τέτοιες και πολλές άλλες -γνωστές διαχρονικά συκοφαντικές και λασπολογικές μεθόδους- προσπαθούν τον τελευταίο καιρό ορισμένοι, κατά τη γνώμη μας ματαίως, να μειώσουν ή να φθείρουν την πίστη των ορθοδόξων Ελλήνων, η οποία, όμως, όπως συμβαίνει πάντα εδώ και 2000 χρόνια, αντί να λυγίζει, αυξάνεται και ενδυναμώνεται, πάντοτε εν Χριστώ. Ωστόσο, αυτές οι ιδεοληπτικές και μη επιστημονικές αποφάνσεις ορισμένων, δυστυχώς, συντελούν στην ανέγερση τειχών και όχι γεφυρών στις σχέσεις Επιστήμης και Πίστεως, και οδηγούν σε μια πλασματική αντίθεση μεταξύ τους και δικαιώνουν τους σωστούς Επιστήμονες, οι οποίοι θεωρούν ότι η Επιστήμη δεν λειτουργεί επιστημονικά, εάν και όταν επιστήμονες σπεύδουν να αποφαίνονται για θέματα, που δεν έχουν αποδειχθεί πειραματικά και ερευνητικά, χωρίς να βασίζονται δηλαδή οι θέσεις τους σε διαθέσιμες επιστημονικές έρευνες. Η διαχρονική αλήθεια για τη Θ. Ευχαριστία, που αποδεικνύει, μέσα από την εμπειρία και την ιστορία, ότι το Άγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού δεν μεταδίδει ιώσεις και ασθένειες, όχι μόνον δεν έχει διαψευσθεί ποτέ, αλλά, επιπλέον, έχει επιβεβαιωθεί πλειστάκις και επιβεβαιώνεται και τώρα, στην εποχή του Κορωνοϊού. Όσοι Χριστιανοί πειστούν να ακολουθήσουν αυτές τις μη χριστιανικές αλλά και μη επιστημονικές συνταγές του φόβου και της αμφιβολίας και εγκαταλείψουν την πίστη τους προς τον Χριστό, οφείλουν να γνωρίζουν ότι η θεληματική αποχή από τη Θ. Ευχαριστία αποτελεί πτώση του ανθρώπου στην κατάσταση της ακοινωνησίας, που στερεί τον άνθρωπο από τη χάρη της κοινωνίας και εκθέτει την ύπαρξή του σε κίνδυνο πνευματικού θανάτου. *** Ιδού το ανάκτορο που γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος – Νέα στοιχεία για τη μοναδική ανακάλυψη (ΦΩΤΟ)
~
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Το ερχόμενο καλοκαίρι εκτιμάται ότι θα μπορεί να δέχεται επισκέπτες το ανάκτορο στο οποίο γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος στην παραθαλάσσια τότε Πέλλα… Στο κτίριο αυτό, τμήμα του οποίου είχε ανασκαφεί το 1957, όταν κανείς δεν γνώριζε ότι επρόκειτο για το ανάκτορο, μεγάλωσε ο βασιλιάς των Μακεδόνων ενώ στην παλαίστρα που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το κτίσμα, ο διάδοχος αθλούνταν με τους γόνους της αριστοκρατίας και στην τεράστια κολυμβητική δεξαμενή γύμναζαν το σώμα τους. «Το ανάκτορο είχε δημόσιο χαρακτήρα και σε αυτό βρισκόταν η αίθουσα όπου γίνονταν τα συμπόσια, η αίθουσα του θρόνου, αν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση κατ αναλογία» εξηγεί στο ΑΠΕ – ΜΠΕ η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πέλλας, Ελισάβετ Τσιγαρίδα. Η ίδια τονίζει ότι οι εργασίες στο χώρο βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε πλήρη εξέλιξη, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, και σημειώνει ότι το σημείο θα μπορεί να είναι επισκέψιμο το καλοκαίρι του 2021, αν όλα εξελιχθούν ομαλά. Ο επισκέπτης θα βλέπει μπροστά του την κάτοψη του ανακτόρου, σε επίπεδο θεμελίωσης ενώ στόχος της Εφορείας Αρχαιοτήτων είναι η παρουσίαση μιας ψηφιακής ξενάγησης στο κέντρο υποδοχής επισκεπτών που αναμένεται να κατασκευαστεί με χρονικό ορίζοντα το 2023. Εκεί θα μπορεί κανείς να δει και την ψηφιακή αναπαράσταση όχι μόνο του ανακτόρου όπου γεννήθηκε ο Μακεδόνας βασιλιάς αλλά του κτιριακού συνόλου που αποτελούνταν από επτά τεράστια κτίρια, με εσωτερικές αυλές, διαδρόμους, κλιμακοστάσια και στοές που συνδέονταν μεταξύ τους. Το κτιριακό σύνολο των ανακτόρων φτάνει τα 70 στρέμματα «Η συνολική έκταση είναι γύρω στα 70 στρέμματα. Οι διαστάσεις αυτές μπορούν να γίνουν αντιληπτές αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η Πέλλα ήταν τότε η πρωτεύουσα του Μακεδονικού Βασιλείου. Το ανάκτορο ξεκίνησε πιο μικρό, αλλά επεκτάθηκε μετά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η περίοδος από το 320 ως το 250 π.Χ. ήταν μια εποχή τεράστιας ακμής για τη Μακεδονία, ενώ ήταν γνωστός και ο πλούτος του ανακτόρου. Δεν ξεχνάμε ότι σε όλο τον τρίτο και τον δεύτερο π.Χ. αιώνα, η Πέλλα ήταν το κέντρο του Μακεδονικού Βασιλείου, ένα από τα σπουδαιότερα κράτη της εποχής» σχολιάζει η κ. Τσιγαρίδα. 
Αυτοί, ήταν, άλλωστε και οι λόγοι για τους οποίους το ανάκτορο λεηλατήθηκε με μένος από τους Ρωμαίους που όταν ηττήθηκαν οι Μακεδόνες το 168 π.Χ. ήρθαν κατ ευθείαν στην Πέλλα. Όπως αναφέρει η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων, «οι Ρωμαίοι δεν κατέστρεψαν την πόλη αλλά λεηλάτησαν το ανάκτορο, όπου βέβαια υπήρχαν και οι θησαυροί. Πήραν ακόμη και τον βασιλιά και την οικογένειά του ως σκλάβους στη Ρώμη, επιδεικνύοντας τον θρίαμβό τους. Η τύχη της βασιλικής οικογένειας ήταν πολύ σκληρή ενώ το ανάκτορο δεν χρησιμοποιήθηκε πια. Ωστόσο η πόλη συνέχισε να υπάρχει και κατά τη διάρκεια των Ρωμαϊκών χρόνων, καθώς από εκεί περνούσε και Εγνατία Οδός, ένας δρόμος που ένωνε την Ανατολή με τη Δύση». Στα ίχνη του λιμανιού της Πέλλας Στο μεταξύ, οι αρχαιολόγοι της Εφορείας Αρχαιοτήτων βρίσκονται στα ίχνη της ακτογραμμής του λιμανιού της Πέλλας, όπου οι Μακεδόνες αποφάσισαν να μεταφέρουν την νέα πρωτεύουσά τους, φεύγοντας από τις Αιγές. Και μπορεί σήμερα να μην υπάρχει θάλασσα στην Πέλλα, όμως οι πηγές αναφέρουν τον παραθαλάσσιο χαρακτήρα της. Τα επόμενα χρόνια το τοπίο άλλαξε στην περιοχή και λόγω των προσχώσεων από τα ποτάμια που μετέφεραν φερτά υλικά, ο προστατευμένος κόλπος της Πέλλας μετατράπηκε σε λιμνοθάλασσα που αργότερα έγινε η λίμνη των Γιαννιτσών και τελικά αποξηράνθηκε.
«Εργαστήκαμε δύο χρόνια και συγχρόνως κάνουμε σαν εφορεία επιφανειακή έρευνα. Οι αρχαιολόγοι περπατάμε όλη την έκταση για να δούμε πού έχουμε συγκέντρωση ευρημάτων, νησίδες και άλλες ενδείξεις που μας δίνουν στοιχεία. Είναι μια έρευνα που δεν στοιχίζει, ωστόσο μας εφοδιάζει με πολύτιμες λεπτομέρειες. Παράλληλα συνεργαζόμαστε με ειδικούς επιστήμονες οι οποίοι με τον απαραίτητο εξοπλισμό προχωρούν στη γεωφυσική διασκόπηση» σχολιάζει η κ. Τσιγαρίδα. Με τη μέθοδο αυτή, όπως επισημαίνει, που έχει περιορισμένο κόστος σε σχέση με την ανασκαφή, τα μηχανήματα σκανάρουν το έδαφος και μπορούν να ανιχνεύσουν την ύπαρξη θαμμένων αρχαιοτήτων και το σημείο στο οποίο βρίσκονται, χωρίς να είναι απαραίτητες οι απαλλοτριώσεις μεγάλων εκτάσεων. Ήδη, οι αρχαιολόγοι έχουν εντοπίσει την ακτογραμμή του λιμανιού της Πέλλας και το νησάκι Φάκος που βρισκόταν απέναντί της και διέθετε τείχος. Πλέον προσπαθούν να αντιληφθούν τι γινόταν τα πρώτα χρόνια ίδρυσης της πόλης στις αρχές του 5ου αιώνα και τα χρόνια στα οποία λειτουργούσε ως λιμάνι. Για τη συγκεκριμένη λειτουργία, η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων σημειώνει ότι μπορεί η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου να ξεκίνησε από το λιμάνι της Αμφίπολης, όμως στο λιμάνι της Πέλλας κατασκευάστηκαν πάρα πολλά από τα πλοία του Μακεδονικού στόλου. Εκεί γίνονταν επίσης δεκτές οι περισσότερες πρεσβείες ξένων που ερχόταν από άλλες περιοχές ενώ σημαντικός ήταν και ο ρόλος του λιμανιού στην εμπορική ζωή της πόλης και την ανάπτυξη της κεραμοποιίας για την οποία η Πέλλα έγινε πολύ διάσημη. Περισσότερα στοιχεία για την έκταση της παραθαλάσσιας Πέλλας, τον πολεοδομικό της ιστό, το τείχος και τα μνημεία της αναμένεται να προκύψουν από το ερευνητικό πρόγραμμα που αναμένεται να ξεκινήσει στις αρχές του 2021. ΑΠΕ-ΜΠΕ, newsit.gr
*** Μάζης: 4ο Αττίλα βιώνουμε στην Κύπρο – Απαράδεκτη η εγκατάλειψη της
~
Ελληνοτουρκικά ΝΕΑ: Ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης, έκανε λόγο για “τέταρτο Αττίλα στην Κύπρο”, την οποία όπως επισήμανε “εγκαταλείψαμε”. Σε τηλεοπτική του παρέμβαση στο Kontra ο κ.Μάζης εξαπέλυσε δριμύτατη κριτική για τους χειρισμούς που γίνονται σε ελληνοτουρκικά και κυπριακό. Μεταξύ άλλων τόνισε πως: -Βιώνουμε έναν 4ο Αττίλα στην Κύπρο -Η Γερμανία ικανοποίησε το αίτημα της Τουρκίας να διαχωριστεί η στάση της Ελλάδας από την Κύπρο -Ο ΟΗΕ αδιαφορεί για την καταπάτηση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας από την Τουρκία στην Αμμόχωστο -Είναι όμως απαράδεκτον να χαρακτηρίζεται απόρρητο έγγραφο το οποίον είναι πιθανόν να εκχωρεί εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και εθνική κυριαρχία της Ελλάδος -Η εν λόγω διαδικασία «Deconfliction Mechanism» διεξήχθη μεταξύ των δύο Στρατηγών Ελλάδος και Τουρκίας και όχι των Πρέσβεων Μονίμων Αντιπροσώπων κάθε χώρας στο ΝΑΤΟ https://youtu.be/sBZ62GB2o4A .- *** Η μάχη του καλού και του κακού
~ ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: Ο διάβολος από τότε μέχρι σήμερα, πολεμάει να απομακρύνει με χίλιους δυο τρόπους, τον άνθρωπο από τον Θεό και ο άνθρωπος, με τη βοήθεια του Χριστού και τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού, πολεμάει τον διάβολο και τις παγίδες του.
Σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, γίνεται μία μάχη όσο ζούμε, ανάμεσα στον Άνθρωπο και τον διάβολο. Αυτό, είναι κάτι που δεν μπορεί να το αποφύγει κανείς μας. Από τότε που οι πρωτόπλαστοι έφυγαν από τον Παράδεισο, ο διάβολος συνέχισε να τους πολεμάει, νομίζοντας έτσι ότι πολεμάει τον ίδιο τον Θεό. Ο Θεός που δεν εγκατέλειψε όμως, ποτέ τον άνθρωπο και μετά την πτώση του ανθρώπου, είπε στον διάβολο: «και έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματός σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής αυτός σού τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν». Η Εύα, η Παναγία, η Εκκλησία είναι αυτή η γυναίκα. Αυτή η μεταφορική γυναίκα, κτυπάει τον σατανά θανάσιμα στο κεφάλι. Το ίδιο αναφέρεται και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη στο Ευαγγέλιο, στο 12ο Κεφάλαιο: «και ωργίσθη ο δράκων επί τη γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών του σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς του Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού». Ο Θεός έκλαψε, περπατώντας μόνος του στον παράδεισο τη μέρα που έπεσε ο άνθρωπός μας λέει ο Άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς. Τρεις φορές τον ρώτησε τον Αδάμ: «Που είσαι;» γιατί περίμενε μία δικαιολογία να διορθώσει στο καλό. Ο Αδάμ ένιωθε ένοχος και δεν τολμούσε να αντικρύσει τον Θεό. Ο Θεός ποτέ δεν επέμβηκε στο αυτεξούσιο, δηλαδή στην ελευθερία του ανθρώπου και έτσι ο Αδάμ, ακολούθησε το δρόμο που πήρε από την εξαπάτηση του διαβόλου. Ο καλός Θεός όμως από τότε, δεν έπαψε να προστατεύει το δημιούργημά του από τον πονηρό. Έτσι αυτή η μάχη, μέχρι συντέλειας του κόσμου θα γίνεται ανάμεσα στον άνθρωπο και τον διάβολο. Ο διάβολος από τότε μέχρι σήμερα, πολεμάει να απομακρύνει με χίλιους δυό τρόπους, τον άνθρωπο από τον Θεό και ο άνθρωπος, με τη βοήθεια του Χριστού και τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού, πολεμάει τον διάβολο και τις παγίδες του. Έτσι πέρασαν αιώνες και αιώνες και το κακό, δεν διορθώθηκε. Θα πάρει τέλος στην Δευτέρα Παρουσία. Ως τότε ο πονηρός, θα πολεμάει τα παιδιά της γυναίκας που είπαμε πιο πάνω. Ο άνθρωπος θα παλεύει μέσα του, με το καλό το κακό. Μήπως αυτό δεν γίνεται και σε εκείνους, που δεν είναι Χριστιανοί σ᾿ όλη τη γη; Όλοι δεν μιλούν γι᾿ αυτήν την μάχη του καλού και του κακού; Βλέπετε καλοί μου Χριστιανοί, ο Θεός έδωσε τιμόνι στον άνθρωπο, για να βρεί το δρόμο του, τον ηθικό νόμο, την συνείδηση, τη λογική. Ο σατανάς όμως, διαβάλε τη λογική και τη συνείδηση, γι᾿ αυτό ονομάζεται και διάβολος. Μ᾿ αυτόν τον τρόπο κέρδισε και τα όργανά του, μάγους, αστρολόγους, μέντιουμς και τόσους άλλους μετά δόγματα της κόλασής του. Αλλά και αυτό οικονομία Θεού είναι. Γιατί φαίνεται, ότι αυτές οι ψυχές δεν μπορούσαν να καταλάβουν, με καλό τρόπο τον Θεό, το δρόμο του, την Αγάπη του. Να τόσα κακά κάνουν, και γνωρίζουν που υποτάσσονται, κι όμως δεν λένε να διορθωθούν. Φωνάζουν τα δαιμόνια, ζητάνε βοήθεια από τον διάβολο, επομένως γνωρίζουν καλύτερα από τους πολλούς ότι, υπάρχει ο Θεός και οι Άγιοί του, και όμως δεν τους κόβει το μυαλό. Καταδικάζονται μόνοι τους, στην αιωνιότητα του πόνου και της οδύνης. Ο Θεός να τους φωτίσει. Ας προσευχόμαστε για όλους. Ο Θεός τον αγαπάει τον άνθρωπο. Πολύ τον αγαπάει. Γι᾿ αυτό δεν πρέπει ο άνθρωπος που παθαίνει κακό, η περνάει δυσκολία από τον πονηρό και τους ανθρώπους, να γογγύζει, να αγανακτεί, να χάνει το θάρρος του, να στεναχωριέται. Οι Άγιοι χαίρονταν όταν είχαν πειρασμούς και έκλαιγαν όταν δεν είχαν, γιατί νόμιζαν ότι τους εγκατέλειψε ο Θεός για κάποια μεγάλη τους αμαρτία. Ναί, ο Θεός επιτρέπει να δοκιμάζεται ο άνθρωπος. Είναι πολλοί οι λόγοι και για χάρη αυτού, γνωρίζουμε ποιοί είμαστε και πως είμαστε. Έτσι μπορούμε να πλησιάσουμε, να γνωρίσουμε τον Θεό. Όχι όπως νομίζουμε εμείς στο μυαλό μας, με την άποψή μας. Να γιατί, οι Άγιοι άνθρωποι του Θεού λένε ότι, δεν πρέπει ο χριστιανός νάχει άποψη. Όχι γιατί είναι άβουλο ον, γιατί πρώτος ο Θεός έδειξε ότι τον άνθρωπο, τον έχει ελεύθερο από την αρχή της ύπαρξής του, αλλά γιατί ο άνθρωπος, δεν γνωρίζει τι είναι πράγματι το σωστό για τη σωτηρία του, αν δεν τον οδηγήσει ο Θεός. Ο κάθε άνθρωπος έχει έναν δικό του πόλεμο από τον διάβολο, αρκεί να τον καταλάβει, και να μην συγκατατεθεί με τον πονηρό. Οι κύριες αιτίες που επιτρέπει ο Θεός, είναι αυτές που μας λέει ο Άγιος Μάξιμος, ο Ομολογητής. Η πρώτη είναι για να καταλάβουμε με την πείρα του πολέμου, να γνωρίζουμε το καλό από το κακό. Η δεύτερη αιτία, είναι για να γίνουμε σταθεροί, στην Αρετή που αποκτούμε από τον πόλεμο της πρώτης αιτίας. Η τρίτη αιτία, έχει να κάνει με το να μην υπερηφανευόμαστε, όταν νιώθουμε ότι αποκτούμε αρετές και γευόμεθα τη χάρη του Θεού. Η τέταρτη είναι αυτή, που μας δείχνει τους τρόπους και τους λόγους, να μισήσουμε με τη δύναμή μας το κάθε κακό. Και τελευταία η πέμπτη αιτία, να μην ξεχάσουμε ποτέ, πως φθάσαμε στα διάφορα κατορθώματα έναντι του πονηρού με τη δύναμη του Θεού και τη Χάρη Του που μας βοήθησε. Πάντως επειδή ζούμε, σε καιρούς μεγάλης αποστασίας μας από το Θεό και επειδή, εμείς γινόμαστε αιτία των κακών που μας βρίσκουν, ας προσέχουμε. Ας έχουμε φιλότιμο στον Θεό. Να μην γινόμαστε αχάριστοι, φίλαυτοι, υπερήφανοι. Να μην προσβάλουμε την Αγάπη του Θεού. Να μην εκμεταλλευόμαστε την Αγάπη του Θεού. Να μην εγκαταλείπουμε την Αγάπη του Θεού. Ας μην ξεχνάμε ποτέ, ο διάβολος και τα έργα του, δεν αντέχουν αυτή την αγάπη του Θεού στον άνθρωπο. Το μίσος του και τα έργα του αφανίζονται μόνο, με τη δύναμη της Αγάπης, της Αγάπης του Θεού.*** O K.Bελόπουλος ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ! Οι Τούρκοι ξανάρχονται ‘εξ αιτίας’ της μερικής ΑΟΖ με την Αίγυπτοι…
~
Mε βίντεο στο τουίτερ ο Πρόεδρος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ, Κ.Βελόπουλος αναδεικνύει την κυβερνητική ανικανότητα απέναντι στην Τουρκία. Την ίδια στιγμή η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ εκδίδει δελτίο τύπου με απαντήσεις – λύσεις απέναντι στη νέα κίνηση του Oruc Reis Η Ελληνική Λύση είχε προειδοποιήσει ότι οι συμφωνίες που υπέγραψε η κυβέρνηση, ανοίγουν την κερκόπορτα για την εισβολή της Τουρκίας στην ΑΟΖ του Καστελλόριζου. «Μερική επήρεια», «μερική ΑΟΖ», «μερική εξωτερική πολιτική» από μια κυβέρνηση που κυβερνά «μερικώς». Η μοναδική απάντηση που θα εξασφαλίσει τα εθνικά μας δίκαια και την ειρήνη μακροπρόθεσμα, είναι η νηοψία και κατάσχεση στο Oruc Reis και η βύθιση των πολεμικών που θα παραβιάσουν την ελληνική κυριαρχία.
*** Χρυσή Αυγή: Η ώρα των ελαφρυντικών – Τι ποινές προβλέπονται για κάθε περίπτωση..
Αποφασίζει σήμερα η δικαιοσύνη για τα ελαφρυντικά που επικαλούνται τα μέλη της Χρυσής Αυγής. Ποια διαδικασία αναμένεται να ακολουθηθεί. Σε συγκέντρωση κάλεσε ο Γιάννης Λαγός ωστόσο έφαγε “άκυρο” από την αστυνομία. Η ώρα των ποινών φτάνει για την Χρυσή Αυγή και τα μέλη και στελέχη της που κρίθηκαν ένοχοι για διεύθυνση, ένταξη και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Σήμερα στις 10 το πρωί μετά από τρεις συνεδριάσεις το Δικαστήριο θα ανακοινώσει την απόφαση του για το εάν πρέπει να αναγνωριστούν ή όχι ελαφρυντικά στον Νίκο Μιχαλολιάκο και τα υπόλοιπα μέλη του διευθυντηρίου της Χρυσής Αυγής αλλά και τα μέλη των ταγμάτων εφόδου. Πρόκειται για τον Γιάννη Λαγό, τον Ηλία Κασιδιάρη, τον Γιώργο Γερμενή, τον Ηλία Παναγιώταρο, τον Χρήστο Παππά και τον Αρτέμη Ματθαιόπουλο. Η εισήγηση της εισαγγελέως Η εισαγγελέας της έδρας έχει εισηγηθεί την απόρριψη όλων των αιτημάτων περί ελαφρυντικών των καταδικασθέντων πλην ενός που ωστόσο δεν αφορά τα μέλη του πρώην πολιτικού συμβουλίου της Χρυσής Αυγής που καταδικάστηκαν για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Μετά την ανακοίνωση της κρίσης του Δικαστηρίου για τα ελαφρυντικά, το δικαστήριο θα εισέλθει στο κρίσιμο ζήτημα των ποινών. Οι ποινές που αντιμετωπίζουνΤα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής βρίσκονται αντιμέτωπα με την ανώτατη προβλεπόμενη ποινή των 15 ετών. Το πλαίσιο ποινής για το αδίκημα της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης είναι από 5 έως 15 χρόνια κάθειρξης χωρίς την αναγνώριση ελαφρυντικού. Εάν το Δικαστήριο αποφασίσει ότι πρέπει να κάνει δεκτά τα αιτήματα των ενόχων για αναγνώριση ελαφρυντικού, τότε το πλαίσιο ποινής είναι από 2 μέχρι 8 έτη. Για όσους καταδικάστηκαν για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση( 11 πρώην μέλη και 32 μέλη των ταγμάτων εφόδου) εάν δεν αναγνωριστεί ελαφρυντικό, είναι από 5 έως 10 έτη ενώ με ελαφρυντικό από 1 έως 5 έτη. “Φάτσα” με τα ισόβια ο Ρουπακιάς Για τον καθ´ ομολογίαν δολοφόνο του Παύλου Φύσσα η ανώτατη προβλεπόμενη ποινή είναι η ισόβια κάθειρξη εάν το δικαστήριο απορρίψει το αίτημα του για χορήγηση ελαφρυντικών. Παράλληλα, καταδικάστηκε για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και αντιμετωπίζει επιπλέον ποινή κάθειρξης δέκα ετών εάν δεν του αναγνωριστεί ελαφρυντικό. Την ίδια στιγμή όσοι καταδικάστηκαν για συνέργεια στην δολοφονία του Παύλου Φύσσα αντιμετωπίζουν ποινή κάθειρξης μέχρι 10 έτη. Η διαδικασία Το χρονικό πλαίσιο ωστόσο έκδοσης της απόφασης επί των ποινών δεν είναι σαφές καθώς υπάρχουν συνεχείς ανατροπές στο χρονοδιάγραμμα. Με τη γνωστοποίηση από το δικαστήριο της κομβικής σημασίας απόφασης του για τα ελαφρυντικά, θα γίνει και αντιληπτό το πλαίσιο των ποινών που θα επιβληθούν. Το δικαστήριο δεν είναι υποχρεωμένο να αναγνωρίσει ελαφρυντικά αν κρίνει ότι η προσωπικότητα, τα εγκλήματα και η μορφή της δράσης των καταδικασθέντων αποτελούν στοιχεία επικινδυνότητας. Κάτι τέτοιο, εκτιμάται από πολλούς νομικούς ότι δεν είναι απίθανο στην περίπτωση των επτά καταδικασθέντων για την ηγεσία της εγκληματικής οργάνωσης, οι οποίοι σύμφωνα με την απόφαση έχουν διαρκή δράση από το 2008 έως και το 2013. Η διαδικασία αναμένεται να συνεχιστεί με την αγόρευση της Εισαγγελέας επί των ποινών και αμέσως μετά ακολουθούν οι αγορεύσεις της υπεράσπισης. Μετά θα λάβουν το λόγο οι συνήγοροι υπεράσπισης και στη συνέχεια θα αποσυρθεί το δικαστήριο σε σύσκεψη προκειμένου να αποφασίσει τις ποινές των 57 καταδικασθέντων. Μετά θα πρέπει το δικαστήριο να δώσει και πάλι το λόγο στην εισαγγελέα για να προτείνει εάν οι εφέσεις των 57 ενόχων θα έχουν αναστέλλουσα δύναμη. Στη συνέχεια, και πάλι θα δοθεί ο λόγος στους συνηγόρους υπεράσπισης και μετά το δικαστήριο θα αποσυρθεί και πάλι σε σύσκεψη για να αποφανθεί εάν οι καταδικασμένοι θα οδηγηθούν ή όχι στη φυλακή. Το τελικό στάδιο είναι να αποφανθεί το δικαστήριο για τις παρεμπτίπτουσες ποινές (κατασχέσεις, δεσμεύσεις, έξοδο κ.λπ). Οι 57 ένοχοι Υπενθυμίζεται ότι το δικαστήριο έχει κρίνει ενόχους 57 κατηγορούμενους, με επτά να έχουν κηρυχθεί ένοχοι για πλημμελήματα. Από τους υπόλοιπους 50, επτά πρώην βουλευτές, κρίθηκαν ως ηγετική ομάδα της εγκληματικής οργάνωσης και οι υπόλοιποι 43 μέλη της. Στους 43 καταδικασθέντες για ένταξη περιλαμβάνονται και οι καταδικασθέντες για τα κακουργήματα που αφορούν την δολοφονία Φύσσα και την επίθεση κατά των Αιγυπτίων αλιεργατών, αλλά και ένας από την ομάδα που είχε επιτεθεί σε στελέχη του ΠΑΜΕ, υπόθεση που μετατράπηκε σε πλημμέλημα. Σήμερα έχει δηλώσει ότι θα παρουσιαστεί στο δικαστήριο ο Γιαννής Λαγός. Η συγκέντρωση την οποία είχε καλέσει έξω από το Εφετείο απαγορεύτηκε από την ΕΛΑΣ «επικειμένου σοβαρού κινδύνου για τη δημόσια ασφάλεια και τις διατάξεις και διαδικασίες του νομού 4703/2020 περί συναθροίσεων». Ποιοι απαλλάχτηκαν Από τους 68 που κάθισαν στο εδώλιο, πλήρως απαλλάχθηκαν έντεκα. Είναι οι εξής: Αγιοβλασιτης Διονύσιος Αποστολοπουλος Γεώργιος Γαλανάκης Χρήστος Γαροφαλακης Σάββας Καλπιτζης Γιωργος Μαυρικακης Μανώλης Μπενεκη Νικολέτα Περης Γιώργος Πετράκης Γιώργος Σκορδελη Θέμις Ψυλλάκης Μανόλης newsit
*** Δίκη Χρυσής Αυγής: Κανένα ελαφρυντικό στην ηγετική ομάδα αλλά και στον Γιώργο Ρουπακιά
Μόνο σε 4 πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά. Αίτημα εξαίρεσης του δικαστηρίου κατέθεσε ο Λαγός στο παρά ένα της ολοκλήρωσης της διαδικασίας. Κανένα ελαφρυντικό δεν αναγνώρισε το δικαστήριο στην ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής αλλά και στον Γιώργο Ρουπακιά. Μόνο σε 4 από τους πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά. Πρόκειται για τους Ευστάθιο Μπούκουρα, Χρυσοβαλάντη Αλεξόπουλο, Μιχάλη Αρβανίτη και Νίκο Μίχο. Λίγα λεπτά μετά τις 10 έφτασε στο Εφετείο ο καταδικασμένος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Γιάννης Λαγός. Ο ευρωβουλευτής, μπήκε από την πλαϊνή πόρτα. Ο ίδιος μπήκε στο δικαστήριο και αφού ζήτησε και πήρε τον λόγο κατέθεσε αίτημα εξαίρεσης του δικαστηρίου. Το δικαστήριο διέκοψε για μισή ώρα. Είπε απευθυνόμενος στην Πρόεδρο: «Θεωρώ ότι υπάρχει προκατάληψη απέναντί μας. Μέχρι και ο πρωθυπουργός σας έχει πιέσει για την απόφασή σας». Διόρισε δικηγόρο του τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, πατέρα του βουλευτή της ΝΔ, Θάνου Πλεύρη. Ποια είναι η διαδικασία σήμερα Το χρονικό πλαίσιο έκδοσης της απόφασης επί των ποινών δεν είναι σαφές καθώς υπάρχουν συνεχείς ανατροπές στο χρονοδιάγραμμα. Με τη γνωστοποίηση από το δικαστήριο της κομβικής σημασίας απόφασης του για τα ελαφρυντικά, θα γίνει και αντιληπτό το πλαίσιο των ποινών που θα επιβληθούν. Το δικαστήριο δεν είναι υποχρεωμένο να αναγνωρίσει ελαφρυντικά αν κρίνει ότι η προσωπικότητα, τα εγκλήματα και η μορφή της δράσης των καταδικασθέντων αποτελούν στοιχεία επικινδυνότητας. Κάτι τέτοιο, εκτιμάται από πολλούς νομικούς ότι δεν είναι απίθανο στην περίπτωση των επτά καταδικασθέντων για την ηγεσία της εγκληματικής οργάνωσης, οι οποίοι σύμφωνα με την απόφαση έχουν διαρκή δράση από το 2008 έως και το 2013.Η διαδικασία αναμένεται να συνεχιστεί με την αγόρευση της Εισαγγελέας επί των ποινών και αμέσως μετά ακολουθούν οι αγορεύσεις της υπεράσπισης. Μετά θα λάβουν το λόγο οι συνήγοροι υπεράσπισης και στη συνέχεια θα αποσυρθεί το δικαστήριο σε σύσκεψη προκειμένου να αποφασίσει τις ποινές των 57 καταδικασθέντων. Μετά θα πρέπει το δικαστήριο να δώσει και πάλι το λόγο στην εισαγγελέα για να προτείνει εάν οι εφέσεις των 57 ενόχων θα έχουν αναστέλλουσα δύναμη. Στη συνέχεια, και πάλι θα δοθεί ο λόγος στους συνηγόρους υπεράσπισης και μετά το δικαστήριο θα αποσυρθεί και πάλι σε σύσκεψη για να αποφανθεί εάν οι καταδικασμένοι θα οδηγηθούν ή όχι στη φυλακή. Το τελικό στάδιο είναι να αποφανθεί το δικαστήριο για τις παρεμπτίπτουσες ποινές (κατασχέσεις, δεσμεύσεις, έξοδο κ.λπ).
Οι 57 ένοχοι Υπενθυμίζεται ότι το δικαστήριο έχει κρίνει ενόχους 57 κατηγορούμενους, με επτά να έχουν κηρυχθεί ένοχοι για πλημμελήματα. Από τους υπόλοιπους 50, επτά πρώην βουλευτές, κρίθηκαν ως ηγετική ομάδα της εγκληματικής οργάνωσης και οι υπόλοιποι 43 μέλη της. Στους 43 καταδικασθέντες για ένταξη περιλαμβάνονται και οι καταδικασθέντες για τα κακουργήματα που αφορούν την δολοφονία Φύσσα και την επίθεση κατά των Αιγυπτίων αλιεργατών, αλλά και ένας από την ομάδα που είχε επιτεθεί σε στελέχη του ΠΑΜΕ, υπόθεση που μετατράπηκε σε πλημμέλημα. Ποιοι απαλλάχτηκαν Από τους 68 που κάθισαν στο εδώλιο, πλήρως απαλλάχθηκαν έντεκα. Είναι οι εξής: Αγιοβλασιτης Διονύσιος Αποστολοπουλος Γεώργιος Γαλανάκης Χρήστος Γαροφαλακης Σάββας Καλπιτζης Γιωργος Μαυρικακης Μανώλης Μπενεκη Νικολέτα Περης Γιώργος Πετράκης Γιώργος Σκορδελη Θέμις Ψυλλάκης Μανώλης*** Πως χρησιμοποιούν τον φόβο του κορωνοϊού για να ελέγχουν τις μάζες…
Μεσούντος του ενσκήψαντος κορωνοϊού διεθνώς αλλά και στην Πατρίδα μας και με το περιρρέον κλίμα φόβου, πανικού και υπαρξιακής αγωνίας είναι λογικό και επόμενο ο νους μας να ανατρέξει σε ιστορικές περιόδους με ανάλογες συνθήκες, προκειμένου να κάνουμε τους απαραίτητους συσχετισμούς και συγκρίσεις. Γράφει ο Νικόδημος Καλλιντέρης, Υπ. Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Άλλωστε, οι οριακές στιγμές του κοινωνικού βίου αποτελούσαν ανέκαθεν το γονιμότερο έδαφος για την καλλιέργεια ουσιωδών προβληματισμών ζωής που δυσκολότερα και σπανιότερα εκδηλώνονται σε αρυτίδωτες εποχές νηνεμίας και κανονικότητας. Το χαρακτηριστικότερο κείμενο ίσως και σύνολης της ελληνικής γραμματείας, αρχαίας και νεότερης, είναι η περιγραφή μιας λοιμώδους ασθένειας στην Αττική, όπως αποδίδεται στον Β’ βιβλίο της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου του Θουκυδίδη («Ιστορίαι» 2, 47-54). Οι αντιστοιχίσεις με την σημερινή κατάσταση είναι αξιοσημείωτες: «διότι ούτε οι γιατροί ήσαν σε θέση να κάνουν κάτι, αφού αγνοούσαν την φύση της αρρώστιας που για πρώτη φορά αντιμετώπιζαν» [«οὔτε γὰρ ἰατροὶ ἤρκουν τὸ πρῶτον θεραπεύοντες ἀγνοίᾳ»], «φάρμακο, για το οποίο θα μπορούσε κανείς να πει ότι δίνοντάς το στον άρρωστο θα τον βοηθούσε, δεν βρέθηκε ούτε ένα· το ίδιο γιατρικό, που έκανε καλό στον ένα, τον άλλο τον έβλαπτε» [«ἕν τε οὐδὲ ἓν κατέστη ἴαμα ὡς εἰπεῖν ὅ τι χρῆν προσφέροντας ὠφελεῖν· τὸ γάρ τῳ ξυνενεγκὸν ἄλλον τοῦτο ἔβλαπτεν»], «το φοβερότερο όμως απ’ όλα σε τούτο το κακό ήταν η κατάθλιψη, όταν καταλάβαινε κανείς ότι αρρώστησε γιατί τους έπιανε αμέσως απελπισία, παραδίνονταν και δεν αντιστέκονταν)» [«δεινότατον δὲ παντὸς ἦν τοῦ κακοῦ ἥ τε ἀθυμία ὁπότε τις αἴσθοιτο κάμνων (πρὸς γὰρ τὸ ἀνέλπιστον εὐθὺς τραπόμενοι τῇ γνώμῃ πολλῷ μᾶλλον προΐεντο σφᾶς αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀντεῖχον)»], «επειδή φοβούνταν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο» [«εἴτε γὰρ μὴ ᾽θέλοιεν δεδιότες ἀλλήλοις προσιέναι»], «διότι με τις διαστάσεις που είχε πάρει το κακό, οι άνθρωποι, στην απόγνωσή τους, αδιαφορούσαν για τα ιερά και τα όσια» [«ὑπερβιαζομένου γὰρ τοῦ κακοῦ οἱ ἄνθρωποι, οὐκ ἔχοντες ὅ τι γένωνται, ἐς ἀλιγωρίαν ἐτράποντο καὶ ἱερῶν καὶ ὁσίων ὁμοίως»], «και από πολλές απόψεις ο λοιμός έγινε αφρομή για μεγαλύτερη ανομία στην πόλη» [«πρῶτόν τε ἦρξε καὶ ἐς τἆλλα τῇ πόλει ἐπὶ πλέον ἀνομίας τὸ νόσημα»], «κανένας φόβος των θεών ή νόμος των ανθρώπων δεν τους συγκρατούσε» [«θεῶν δὲ φόβος ἢ ἀνθρώπων νόμος οὐδεὶς ἀπεῖργε»]. Ο σπουδαίος Έλληνας Ιστορικός, ο οποίος νόσησε και ο ίδιος από την λοιμώδη ασθένεια, περιγράφει με γλαφυρό τρόπο το κλίμα που επικρατούσε τότε: η ιατρική επιστήμη της εποχής «είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά» μη δυνάμενη να κατανοήσει την φύση του θανατηφόρου για ανθρώπους και ζώα ιού με συνέπεια την μη εύρεση αξιόπιστης φαρμακευτικής αγωγής. Περισσότερο όμως έμφαση δίνεται στην περιγραφή της κατάστασης φόβου, πανικού, απελπισίας και κατάθλιψης στους πολίτες της πόλεως των Αθηνών που δεν τους επέτρεπε να πλησιάζει ο ένας τον άλλο (κοινωνική αποστασιοποίηση), αλλά τους έκανε να χάσουν κάθε ενδιαφέρον για τα ιερά και τα όσιά τους με αποτέλεσμα να χαθεί ο σεβασμός σε κάθε θεϊκό και ανθρώπινο νόμο με δυσμενέστατες επιπτώσεις για την κοινωνική ειρήνη και συνοχή. Οι αναλογίες με την παρούσα κατάσταση ελέω κορωνοϊού είναι αξιομνημόνευτες: εδώ και αρκετούς μήνες η παγκόσμια ιατρική κοινότητα παρά την συστράτευση των σπουδαιότερων ερευνητικών κέντρων και πανεπιστημίων αδυνατεί να ανακαλύψει ένα ασφαλές φάρμακο, ενώ και η σημερινή κοινωνία διακατέχεται από κλίμα φόβου υποδαυλιζόμενο εν πολλοίς από τους δημοσιολογούντες στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Ο εκκλησιαζόμενος κόσμος έχει αισθητά συρρικνωθεί (από τον φόβο μόλυνσης; από αδιαφορία; ή -όπως ειπώθηκε- από ταπεινή υπακοή στο «ο Χριστός δεν περιορίζεται σε τόπους αλλά κατοικεί και στα σπίτια μας»;) ενώ οι εμπρηστικές και βλάσφημες δηλώσεις δημοσίων προσώπων κατά του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας διασαλεύουν έναν από τους καθοριστικότερους παράγοντες για την κοινωνική συνοχή: την Πίστη στον Θεό! Ο Βούλγαρος νομπελίστας συγγραφέας και φιλόσοφος Ελίας Κανέττι στην περιβόητη μελέτη του υπό τον τίτλο «Μάζα και Εξουσία» (“Masse und Macht”) αναλύοντας τις ψυχολογικές αντιδράσεις των κοινωνιών στις εκάστοτε εξουσίες αλλά και το γιατί οι μάζες υποτάσσονται στους κυβερνώντες διαλαμβάνει στο βιβλίο του ένα κεφάλαιο με κεντρικό θέμα την επιβίωση. Γράφει ο Κανέττι: «Η στιγμή της επιβίωσης είναι η στιγμή της εξουσίας. Ο τρόμος μπροστά στον θάνατο μετατρέπεται σε ικανοποίηση, γιατί δεν είμαστε εμείς ο νεκρός. Ο νεκρός είναι σωριασμένος, ο επιζών στέκει όρθιος. Είναι σαν να είχε προηγηθεί πάλη και να είχε ο ίδιος ρίξει κάτω τον νεκρό. Στην επιβίωση καθένας είναι εχθρός των άλλων, σε σύγκριση μ’ αυτόν τον στοιχειακό θρίαμβο, κάθε πόνος είναι ασήμαντος». Αλλά και παρακάτω συνεχίζει εξίσου αποκαλυπτικά: «Όλοι οι πόθοι του ανθρώπου για την αθανασία περιέχουν κάτι από την μανία της επιβίωσης. Δεν θέλουμε απλώς να υπάρχουμε πάντα, θέλουμε να υπάρχουμε όταν άλλοι δεν υπάρχουν πια […]. Αυτό που (ο άνθρωπος) επιθυμεί περισσότερο απ’ όλες τις εξασφαλίσεις είναι ένα αίσθημα του άτρωτου». Σε επόμενο απόσπασμα σημειώνει: «Ο αδιάκοπος τρόμος, στον οποίο κρατούσε τους καλεσμένους του, τους είχε κάνει να βουβαθούν. Μόνον εκείνος μιλούσε και μιλούσε για θάνατο και για θανάτωση. Έτσι ήταν σαν εκείνοι να ήταν νεκροί και μόνο αυτός ζωντανός […]. Έχει την δύναμη να τους πηγαίνει από την ζωή στον θάνατο κι ύστερα να τους ξαναφέρνει από τον θάνατο στη ζωή. Διασκεδάζει πολλές φορές μ’ αυτό το παιχνίδι. Του δίνει μεγαλύτερη αίσθηση της εξουσίας, κανείς δεν θα μπορούσε να επινοήσει μεγαλύτερη». Σε ένα ακόμα σημείο ο λόγος του Κανέττι πλησιάζει τις διατυπώσεις του Θουκυδίδη: «Κανένας φόβος για τους θείους και τους ανθρώπινους νόμους δεν τους συγκρατούσε. Όσον αφορά τους θεούς, φαινόταν πως ήταν το ίδιο είτε τους τιμούσαν είτε όχι, γιατί έβλεπαν πως καλοί και κακοί άνθρωποι πέθαιναν το ίδιο». Στον δε επίλογο του διεισδυτικού συγγράμματός του επισημαίνει: «Ο ίδιος ο επιζών φοβάται. Πάντα φοβόταν. Αλλά μαζί με τις δυνατότητές του ο φόβος αυτός έχει αυξηθεί άπειρα και ανυπόφορα […]. Το μεγαλείο του αντιμάχεται το άτρωτό του. Ο ίδιος έχει γίνει υπερβολικά μεγάλος για τον εαυτό του. Οι εξουσιαστές σήμερα τρέμουν διαφορετικά για τον εαυτό τους, σα να ήταν ίδιοι με τους άλλους ανθρώπους. Η πανάρχαια δομή της εξουσίας, η καρδιά της κι ο πυρήνας της: η επιβίωση του εξουσιαστή σε βάρος όλων των άλλων, έχει πέσει στο κενό, έχει γκρεμιστεί». Ο Κανέττι έρχεται και τοποθετεί τον «Επιζώντα» ως πρωταγωνιστή στο κέντρο της ψυχογραφικής ανάλυσής του. Στην προσπάθεια επιβίωσης ο άνθρωπος αποστασιοποιείται από τον διπλανό του τον οποίο αντιμετωπίζει ως εχθρό. Πρόκειται επί της ουσίας για ένα υπολανθάνον παιχνίδι εξουσίας στο οποίο ο επιζών ισχυροποιείται και αυτοϊκανοποιείται, επειδή ο ίδιος δεν είναι νεκρός. Διακαής πόθος του ανθρώπου είναι το άτρωτο και η αιωνιότητα. Η επιβίωσή του εν αντιθέσει με τον θάνατο των άλλων του δημιουργεί την ψευδαίσθηση του αθανάτου! Πόσο πολύ ταιριάζει ο κατακλυσμός των πληροφοριών περί του κορωνοϊού με την περιγραφή του Κανέττι που θέλει τον εξουσιαστή μόνο να μιλάει ως διαχειριστής της ζωής και του θανάτου και οι υπόλοιποι απλά να ακούν παθητικά τα θλιβερά μαντάτα; Αλλά ο θάνατος έρχεται να εξισώσει τους πάντες: πλούσιους και φτωχούς, καλούς και κακούς, δούλους και ελεύθερους! Η αίσθηση της ασημαντότητας του ανθρώπου μπροστά στο θάνατο προκαλεί οντολογικό και υπαρξιακό ίλιγγο μη εύκολα διαχειρίσιμο! Η κατάσταση γίνεται πιο ακανθώδης, όταν ο άνθρωπος έχει πετύχει τα πάντα στη ζωή του και αντιλαμβάνεται την ευθραυστότητα και το πρόσκαιρό της! Τότε ένα σύννεφο σκοτεινής μελαγχολίας τον περιβάλλει, όπως εύστοχα περιγράφει με την χαρακτηριστική αναλυτική του σκέψη ο Παναγιώτης Κονδύλης στο έργο του «Μελαγχολία και Πολεμική». Μια όμως από τις πιο θεμελιακές έννοιες του έργου τού σπουδαίου Πολιτικού Φιλοσόφου του περασμένου αιώνα είναι αυτή της «αυτοσυντήρησης». Ο άνθρωπος είναι πλάσμα πεπερασμένο, που γεννώντας πνεύμα, το εξαπολύει εναντίον κάθε απειλής, κατατροπώνοντας τους εχθρούς του και εξασφαλίζοντας την πολυπόθητη και στοιχειακή αυτοσυντήρηση.Η αυτοσυντήρηση δεν είναι κάτι δεδομένο και αυτονόητο, αλλά ο άνθρωπος οφείλει να το επιτύχει με κοπιώδη πνευματικό αγώνα εντός ενός μονίμως απειλητικού περιβάλλοντος. Οφείλει με άλλα λόγια να προσκτήσει την απαιτούμενη ισχύ με την οποία θα κατορθώσει να επιβιώσει μέσα σε ένα εχθρικό και πολεμικό πλαίσιο. Στο, ίσως σημαντικότερο απ’ όλα, σύγγραμμά του «Ισχύς και Απόφαση» θα σημειώσει: «Απόφαση είναι η πράξη ή η διαδικασία αποκοπής ή αποχωρισμού, από την οποία προκύπτει μια κοσμοεικόνα κατάλληλη να εγγυηθεί την ικανότητα προσανατολισμού, την αναγκαία για την αυτοσυντήρηση», ενώ παρακάτω επισημαίνει ότι «η απόφαση είναι γνώση θεμελιωμένη σε ορισμένα κριτήρια, στα οποία συγκεκριμενοποιείται η βούληση αυτοσυντήρησης του υποκειμένου». «Η επιτυχής αυτοσυντήρηση έχει eo ipso ως αναγκαίο μακροπρόθεσμο επακόλουθό της την αυτοεπίταση, δηλαδή την διεύρυνση της ισχύος. Η διαδικασία της αυτοσυντήρησης δεν συντελείται σ’ ένα κενό, αλλά σημαίνει – ήδη από βιολογική άποψη – αδιάλειπτο μεταβολισμό, δηλαδή ορισμένη σχέση προς ορισμένο περιβάλλον […]. Αν λοιπόν η αυτοσυντήρηση εννοηθεί συγκεκριμένα και δυναμικά, τότε σημαίνει αξίωση ισχύος και μάλιστα όχι απλώς με την έννοια της συντήρησης της ισχύος, αλλά κυρίως με την έννοια μιας τέτοιας διεύρυνσης της ισχύος, ώστε να διασφαλίζεται η σχετική θέση ισχύος του εκάστοτε υποκειμένου απέναντι στη θέση ισχύος ανταγωνιστικών παραγόντων ικανών να προξενήσουν κατάσταση χρείας». Ο Έλληνας Πολιτικός Φιλόσοφος ανάγει τα πάντα στην επιβίωση και αυτοσυντήρηση ατομική ή συλλογική. Αν οποιοσδήποτε παράγοντας απειλεί να διαταράξει αυτή την κατάσταση, το υποκείμενο θα κάνει με αμείλικτο τρόπο χρήση της ισχύος του προκειμένου να υπερασπιστεί τον ζωτικό του χώρο. Στην εποχή μας που ο κορωνοϊός απεκλήθη από τα πιο επίσημα χείλη ως «αόρατος εχθρός» και «απειλή» παραπέμποντας στην φρασεολογία σχετική με τις τρομοκρατικές επιθέσεις της Αλ Κάιντα στις Η.Π.Α. την 9η Σεπτεμβρίου 2001, η ατομική και συλλογική «αυτοσυντήρηση» επανέρχεται δραματικά, εμφατικά και με επίταση στο προσκήνιο. Ο άνθρωπος παραλύει από τον φόβο για την υγεία και την ζωή του, ενώ οι κρατικές πολιτικές λαμβάνονται υπό την κατάσταση επίθεσης που απειλεί το κοινωνικό σύνολο και την υπόσταση του κράτους. Άλλωστε, δεν έλειψε σε ορισμένα κράτη η πλήρης στρατιωτικοποιημένη αντίδραση της κρατικής μηχανής, ενώ ανάλογη «λύση» έχει δημοσίως προταθεί με αξιοπερίεργη ευκολία από επιφανές μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων! Τρεις, λοιπόν, σπουδαίοι διανοητές έρχονται και προσεγγίζουν σε τρομερό θεωρητικό βάθος ζητήματα με τα οποία η σύγχρονη κατάσταση μας καλεί να λογαριαστούμε. Καθένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο και τις δικές του κοσμοθεωριακές αφετηρίες και αφορμές διεισδύει στα εσώτερα της ανθρώπινης υπάρξεως προκειμένου να αιτιολογήσει και να εξηγήσει συμπεριφορές και αντιδράσεις. Προσηλωμένοι και στοιχισμένοι στην πιο ακραία και αυστηρή εκδοχή μιας ρεαλιστικής και ορθολογικής θεώρησης αγγίζουν τα απώτατα όρια του ανθρωπίνου όντος, αλλά έως εκεί… Ακόμα και η πιο εκτεταμένη προέκταση των προσεγγίσεών τους παραμένει γήινη, εγκόσμια, και άρα πεπερασμένη και υποκείμενη στην αγωνία του τέλους. Αλλά και ο μηδενισμός ως κοσμοθεώρηση, παρασάγγας απέχουσα από την πίστη στην αιωνιότητα, δεν δύναται να προσφέρει την ικανότητα θυσιαστικού φρονήματος που συνδέεται με την βίωση της ζωής με χαρμολύπη. Άλλωστε και οι στωικοί φιλόσοφοι αφικνούνται έως την εγκεφαλική αντιμετώπιση του θανάτου, ώστε να διασωθεί η αξιοπρέπεια του ανθρώπου χωρίς παραδοχή της προοπτικής της αθανασίας. Ενδεικτικό είναι το απόσπασμα από το έργο του Μάρκου Αυρήλιου «Εις εαυτόν»: «Τι ομορφιά που ‘χει η ψυχή η έτοιμη, αν χρειαστεί, να βγει στη στιγμή από το σώμα και ή να σβήσει ή να σκορπιστεί ή να διατηρηθεί! Και η ετοιμότητά της να είναι από δική της απόφαση κι όχι από σκέτη εναντίωση, αλλά να βασίζεται σε ώριμη σκέψη, και να εκδηλώνεται με αξιοπρέπεια και – για να γίνει πιστευτή – χωρίς θεατρινισμούς». Ο Ελληνισμός ανέκαθεν αναζητούσε με πείσμα και απύθμενη ένταση εναργείς απαντήσεις σε όλους τους ανωτέρω προβληματισμούς! Στην εναγώνια περιδιάβασή του βρήκε το σωτήριο διέξοδο με την έλευση επί της γης και ενσάρκωση του Θεανθρώπου εντοπίζοντας την Αλήθεια που ακολούθως συνεπάγεται την εφαρμογή της υπέρβασης: «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς» (Κατά Ματθαῖον, ε’ 44)! Μόνο η Ορθόδοξη Πίστη εγγυάται το ασφαλές άλμα στο υπέρλογο κι εν τέλει στην υπέρβαση του προβλήματος της επιβίωσης και του θανάτου. Ο Άγιος των ημερών μας όσιος Πορφύριος έλεγε με την θαυμαστή απλότητα και σαφήνεια: «Μπορούμε να ζούμε μέσα στη χαρά του Θεού και ποτέ να μη σκεπτόμαστε τον θάνατο. Και να έρθει το τέλος της ζωής σου και να είναι το πόδι σου μέσα στο λάκκο. Εσύ μπορείς να φυτεύεις συκιές, καρυδιές, κυπαρίσσια, να φτιάχνεις περβόλια για τους συνανθρώπους σου, να φτιάχνεις εκκλησίες και να είναι το ποδάρι σου μέσα στο λάκκο. Γιατί τα κάνεις αυτά; Από την αγάπη» (Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 198). Αλλά και ο έτερος Όσιος του περασμένου αιώνα Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, αγράμματος κατά κόσμον αλλά πλήρης θείας χάριτος, έλεγε χαρακτηριστικά: «Αυτοί που φοβούνται τον θάνατο και αγαπούν την μάταιη ζωή, φοβούνται ακόμη και τα μικρόβια και βρίσκονται συνέχεια νικημένοι από την δειλία, που τους κρατάει πάντα στην πνευματική νέκρα. Οι τολμηροί άνθρωποι ποτέ δεν φοβούνται τον θάνατο, γι’ αυτό και αγωνίζονται με φιλότιμο και αυταπάρνηση. Επειδή βάζουν μπροστά τους τον θάνατο και τον σκέφτονται καθημερινά, ετοιμάζονται πιο πνευματικά και αγωνίζονται τολμηρότερα. Έτσι νικούν την ματαιότητα και ζουν από εδώ στην αιωνιότητα με την παραδεισένια χαρά» («Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι, Β΄ Πνευματική Αφύπνιση», σελ. 218-219). Από την άλλη ο Ρωμηός Φώτης Κόντογλου στα έργα του οποίου αναβλύζεται ζωή και κατά Θεόν χαρά γράφει: «Ποτέ δεν φοβόταν τόσο πολύ ο άνθρωπος την φτώχεια, την αρρώστια και τον θάνατο, όσο τα φοβάται τώρα που δεν φοβάται τον Θεό». Ο δε εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός με απαράμιλλη γλαφυρότητα μας παρουσιάζει την προοπτική της αιωνιότητας και της Ανάστασης στον «Λάμπρο»: «Καθαρώτατον ἥλιο ἐπρομηνοῦσε τῆς αὐγῆς τὸ δροσᾶτο ἀστέρι, σύγνεφο, καταχνιά, δὲν ἀπενοῦσε τ᾿ οὐρανοῦ σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μέρη· καὶ ἀπὸ ῾κεῖ κινημένο ἀργοφυσοῦσε τόσο γλυκὸ στὸ πρόσωπο τ᾿ ἀέρι, ποὺ λὲς καὶ λέει μὲς τῆς καρδιᾶς τὰ φύλλα· «γλυκειὰ ἡ ζωή κι᾿ ὁ θάνατος μαυρίλα».
Χριστὸς ἀνέστη! Νέοι, γέροι, καὶ κόρες,
ὅλοι, μικροί, μεγάλοι, ἑτοιμαστῆτε·
μέσα στὲς ἐκκλησίες τὲς δαφνοφόρες
μὲ τὸ φῶς τῆς χαρᾶς συμμαζωχτῆτε·
ἀνοίξετε ἀγκαλιὲς εἰρηνοφόρες
ὀμπροστὰ στοὺς ἁγίους, καὶ φιληθῆτε·
φιληθῆτε γλυκὰ χείλη μὲ χείλη,
πέστε· Χριστὸς ἀνέστη, ἐχθροὶ καὶ φίλοι».
Δεδομένης της προϊούσας εξέλιξης της κατάστασης με τον κορωνοϊό διαμορφώνεται σταδιακά η κονίστρα όπου θα αναμετρηθούν με τον πιο ωμό και αβυσσαλέο τρόπο ο ορθολογισμός, ο επιστημονισμός και ο ουμανισμός της Δύσης με την υπέρλογη Ορθόδοξη Πίστη των Πατέρων και των Αγίων! Η έκβαση αυτής της διαπάλης είναι προδιαγεγραμμένη από τώρα καθώς η εμπειρία δύο χιλιάδων (2000) και πλέον ετών το πιστοποιεί αδιαμφισβήτητα! Αυτή η Πίστη έκανε τους Αγίους και Μάρτυρες να ιεραρχήσουν πάνω ακόμα κι από την υγεία και την ζωή τους την κατά Θεόν Ελευθερία που οδηγεί στην Αιωνιότητα! Αυτό το φρόνημα γέννησε τους Τρεις Ιεράρχες, τον Μέγα Φώτιο, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά αλλά και το νέφος των Νεομαρτύρων οι οποίοι διατήρησαν υπό άκρως αντίξοες συνθήκες αναμμένη την φωτιά της Ρωμαίικης Παράδοσης! Εν μέσω του ήδη διαμορφωμένου και διάχυτου κλίματος φόβου και έντονης υπαρξιακής αναζήτησης ο άνθρωπος θα κληθεί να κάνει το άλμα προς την Αιωνιότητα και την Ανάσταση αψηφώντας τις ιαχές του θανάτου που τον θέλουν ελεγχόμενο και εξανδραποδισμένο! Μόνον με αυτήν την «μέθοδο» θα εξασφαλίσει την όντως «επιβίωση», «αυτοσυντήρηση» και σωτηρία του! Άλλωστε, ειδικά στην Πατρίδα μας έχουμε απτή την εμπειρία τής μετά θάνατον ζωής στα «κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά» που μυροβλύζουν, ευωδιάζουν και μεταδίδουν σωστική χάρη! romfea.gr
*** Βίντεο με χτυπήματα αρμενικών δυνάμεων κατά αζέρικων θωρακισμένων
Νέο βίντεο που δείχνει αζέρικα θωρακισμένα οχήματα και προσωπικό να δέχονται χτυπήματα από αρμενικές δυνάμεις . Νέο βίντεο που δείχνει αζέρικα θωρακισμέναNew video shows Azerbaijani armor and personnel taking direct hits from Armenian ATGMs.
*** Αρμενία: Τα Ρωσικά ΜΜΕ παίρνουν ανοικτά το μέρος των Ορθοδόξων Αρμενίων
Ασφυκτική πίεση στον πρόεδρο Πούτιν να παρέμβει υπέρ της Αρμενίας ασκούν τα ΜΜΕ της Ρωσίας. Ο Πούτιν προσπαθεί όλο αυτό τον καιρό να κρατήσει ίσες αποστάσεις αλλά η κοινή γνώμη και τα ΜΜΕ στη Ρωσία έχουν άλλη γνώμη.
Ο γνωστός Ρώσος δημοσιογράφος που κανει ανταπόκριση εδώ κ πολλές μέρες από το πολεμικό μέτωπο στον Ναγκόρνο Καραμπαχ, παρουσιάζει πλάνα δίπλα σε Αρμένιους σνάιπερς.
* ** Ουγγαρία: Ο Βίκτορ Όρμπαν διατήρησε την πλειοψηφία 2/3 στο ουγγρικό κοινοβούλιο
Η ουγγρική αντιπολίτευση δεν κατάφερε χθες Κυριακή να στερήσει από τον Βίκτορ Όρμπαν την πλειοψηφία δύο τρίτων που διαθέτει στο κοινοβούλιο, αφού η υποψήφια της παράταξης του ούγγρου πρωθυπουργού επικράτησε σε τοπική ψηφοφορία για μια έδρα, κατά τα πρώτα μερικά αποτελέσματα. Το εθνικιστικό, συντηρητικό κυβερνών κόμμα Fidesz διατήρησε την έδρα της 6ης εκλογικής περιφέρειας στο Μπόρσοντ (ανατολικά), καθώς η υποψήφιά του Ζόφια Κοντς επικράτησε συγκεντρώνοντας το 51% των ψήφων του κοινού υποψήφιου της αντιπολίτευσης, του Λάσλο Μπίρο (46%). Μετά τη νίκη της στις δημοτικές εκλογές στην πρωτεύουσα, στην αναμέτρηση με στενό συνεργάτη του Βίκτορ Όρμπαν, πριν από έναν χρόνο, η ουγγρική αντιπολίτευση προσπαθεί να παρουσιάζεται ενωμένη στις εκλογές έναντι του Φίντες, που βρίσκεται στην εξουσία επί δέκα χρόνια. Το Φίντες διατηρεί τις 133 από τις 199 έδρες στο ουγγρικό κοινοβούλιο. ΠΗΓΗ: ΑΠΕ – ΜΠΕ*** Πρέπει να ξαναποκτήσουμε εγωισμό!
Καταβάλλοντας πάντοτε και συνειδητά κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να εκφέρω την προσωπική μου γνώμη δίχως την παραμικρή υπόνοια επιρροής από εξωτερικούς παράγοντες και από τον καταιγισμό των εξελίξεων σε κάθε γεγονός με την ανάλυση του οποίου καταπιάνομαι, με αυτοσκοπό την εξασφάλιση της αντικειμενικότητας των άρθρων μου και την ανεμπόδιστη κοινωνία των πεποιθήσεών μου με το φίλο αναγνωστικό κοινό, καλούμαι να ομολογήσω ότι η παρούσα κατάσταση στο αρμενικό μέτωπο δεν μου επέτρεψε να διατηρήσω ακέραια την αντικειμενική φύση της κρίσης μου. Οπότε απολογούμαι εκ των προτέρων. Η παραπάνω εκδηλωθείσα αδυναμία προέκυψε αβίαστα από την εκ βαθέων συγκίνηση και θαυμασμό συνάμα, κατόπιν του ακούσματος της είδησης της εθελούσιας αποστολής του υιού του Αρμένιου πρωθυπουργού στον πόλεμο για την συμμετοχή του στην προσπάθεια αναχαίτισης των ξένων δυνάμεων που επιβουλεύονται μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας διά της ενόπλου εισβολής στην επικράτεια της πατρίδας τους. Ωστόσο, ιδιαίτερα συγκινητικός υπήρξε ο αποχαιρετισμός της μητέρας του, ήτοι της Πρώτης Κυρίας της Αρμενίας, κας. Anna Hakobyan, η οποία είπε εγκάρδια και με μεγαλείο ψυχής «Υιέ μου, σε λατρεύω! Αλλά δεν υπάρχει τίποτα υψηλότερο από το να πεθάνεις για την πατρίδα!». Όλως τυχαίως, η προαναφερόμενη δήλωση, ούσα η πλέον απόλυτη ένδειξη υγιούς φιλοπατρίας και ερχόμενη πλήρως να υπενθυμίσει στους χαλεπούς τούτους καιρούς του άκρατου εθνομηδενισμού και της μετανεωτερικής καινογλωσσίας την επιζήσασα από την αρχαιότητα και ανά τους αιώνες και διαδεδομένη στα πέρατα της οικουμένης συμβουλή της Σπαρτιάτισσας μάνας προς τον πολεμιστή υιό της «ή τάν ή επί τάς», προξένησε εντύπωση σε κάθε σκεπτόμενο νου, καθώς μία έκφραση πατριωτικού αισθήματος έχαιρε της φιλοξενίας από άπαντα μέσα μαζικής ενημέρωσης της ημεδαπής και μη, γεγονός ανήκουστο στην εποχή της μαζικής δημοκρατίας και της εντεταλμένης κατάλυσης κάθε αξιακού πλαισίου του δυτικού-αστικού πολιτισμού, όπως θα χαρακτήριζε δικαίως ο μεγάλος φιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης τα συγκαιρινά «δρώμενα», όπου τα θεμελιώδη στοιχεία της ούτως καλουμένης παγκοσμιοποίησης, ο διεθνισμός και ο κακώς νοούμενος apolitique προοδευτισμός της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διά την εξυπηρέτηση ιδιαιτέρων συμφερόντων, έχουν κατ’ ουσίαν κυριεύσει κάθε έκφραση της καθημερινής ζωής.Συνάμα, κρίνω ότι η περίπτωση της κας Hakobyan γεννά την αδήριτη και καθ’ όλα επιτακτική ανάγκη όλων όσων (μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος) επιμένουν κατά συρροή να πιστεύουν σε κάποια παρωχημένα για την πλειονότητα των συστημικών πνευματικών ταγών αλλά και των πλείστων γνωμηγητόρων ανά την υφήλιο αξιών και ιδεωδών να εκφράσουν μερικές σκέψεις αλλά και τις κοινωνικές τους ανησυχίες. Συγκαταλέγοντας, λοιπόν, εαυτόν σε αυτή την ολιγάριθμη και τρόπον τινά διωκόμενη μειονότητα, καλούμαι να διατυπώσω ευσύνοπτα, μέσω του παρόντος άρθρου, έναν υγιή προβληματισμό, ορμώμενος της εντονότατης διαφοροποίησης που συνάγεται από την αυτόματη σύγκριση μεταξύ των νέων Αρμενίων και της ελληνικής μαθητιώσας νεολαίας (η οποία μονοπωλεί εσχάτως το ενδιαφέρον των δελτίων ειδήσεων κάθε τηλεοπτικού σταθμού) καθώς και της έκαστης κουλτούρας που η κάθε πλευρά πρεσβεύει, θέτοντας πρώτα-πρώτα αξιωματικά ως θέσφατο ότι οι νέοι αποτελούν το μέλλον κάθε κοινωνίας. Οφείλω, ωστόσο, να δηλώσω εξ αρχής την αποποίησή μου από όποια αξίωση περί λήψης του παρόντος κειμένου ως επιστημονικού κοινωνιολογικού δημιουργήματος, παρά μόνον ως μίας ταπεινής προσπάθειας προσέγγισης ενός λεπτού κοινωνικού ζητήματος. Αποτελεί κοινό τόπο η άποψη περί ανικανότητας ύπαρξης και προόδου παντός έθνους, δίχως την καλλιέργεια του αισθήματος της εθνικής υπερηφάνειας από την παιδική κιόλας ηλικία. Θα μπορούσε κανείς να εκφράσει άνετα την άποψη ότι το συναίσθημα τούτο λογίζεται ανάλογο του καλώς νοούμενου ατομικού εγωϊσμού, του μετρημένου και του συμβαδίζοντος με τα προγονικά ρητά «μέτρον άριστον» και «μηδέν άγαν», ως καθοριστικού παράγοντα προόδου και ευδοκίμησης του ατόμου. Η παντελής έλλειψη τούτου του εγωϊσμού, ήτοι η ολοκληρωτική απουσία αυτοπεποίθησης από την προσωπικότητα ενός ανθρώπου, ενθαρρύνει την άκρατη πλεονεξία και, εν ολίγοις, τη θρασύτητα των υπολοίπων, με άμεσο αποτέλεσμα την μετατροπή του σε έρμαιο και στόχο εκμετάλλευσης και καταπάτησης, επιφέροντας τον μαρασμό, την αθλιότητα και τα άλλα συμπαρομαρτούντα δεινά στο άτομο αυτό. Δικαίως, λοιπόν, ο Άγγλος κοινωνιολόγος Χέρμπερτ Σπένσερ υποστήριξε ότι ο υπέρμετρος ατομικός εγωϊσμός πιθανόν να θεωρηθεί κάποτε ως ελάττωμα, ο εθνικός όμως εγωϊσμός, εννοώντας την εθνική υπερηφάνεια, είναι πάντοτε η ευγενέστερη εκ των κοινωνικών αρετών, ούσα απαραίτητο και ζωτικό συστατικό στοιχείο διά την αυτονομία, την ελευθερία και, τελικά, διά την ευδαιμονία του έθνους. Η απουσία εθνικής υπερηφάνειας, υγιούς νοουμένης και όχι υπερβολικής η οποία οδηγεί τους ανθρώπους σε ανήθικες και υπέρμετρες αξιώσεις και δεικνύει την τάση προς επικίνδυνα και απάνθρωπα εγχειρήματα εις βάρος άλλων λαών, είναι συνυφασμένη άρρηκτα με την απουσία φιλοπατρίας, της απαραίτητης επί των ημερών μας εθνικής φιλαυτίας. Η περίπτωση του αρμενικού λαού αποτελεί αναντίρρητα περίτρανη απόδειξη φιλοπατρίας, διαρκούς και φλογεράς αγάπης προς την πατρώα γη! Για την αξία αυτή παλεύει τα τελευταία εικοσιτετράωρα η αρμενική νεολαία εναντίον των ενόπλων δυνάμεων του κράτους των Αζέρων και κατά της μεγαλοϊδεατικής, χαλιφατικών και οθωμανικών καταβολών, επεκτατικής πολιτικής αναθεωρητισμού της τουρκικής ιθύνουσας πολιτικής ελίτ με πρωτοστάτη της τον Τούρκο πρόεδρο, κο. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον επουσιώδη και πασιφανή λόγο οι νέοι Αρμένιοι, μεταξύ των οποίων και ο υιός του Αρμένιου πρωθυπουργού ως ίσος μεταξύ ίσων, μετά προθυμίας προστρέχουν να υπηρετήσουν την πατρίδα, εκτελώντας το καθήκον τους, το άσβηστο αυτό χρέος. Ομολογώ ότι θλίβομαι για την αδυναμία αντιστοίχισης και εύρεσης κοινών τόπων μεταξύ της αρμενικής και της ελληνικής νεολαίας. Η συνειδητοποίηση αυτή προέκυψε από τον αφηρημένο συσχετισμό, στον οποίο προέβην, ανάμεσα στην ισχύουσα μέχρι τώρα κατάσταση στην περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ (και την εκεί πατριωτική δράση των νέων Αρμενίων) και τα αιτήματα των, σε πολλές περιπτώσεις, καθοδηγούμενων καταλήψεων στα δημόσια ελληνικά σχολεία, ανάμεσα στα οποία διάβασα και την άρνηση αύξησης της στρατιωτικής θητείας από 9 έως 12 μήνες. Εν αντιθέσει με το παράδειγμα της Αρμενίας, η ελληνική περίπτωση ενός αξιοπρόσεκτου τμήματος της μαθητιώσας (και φοιτητιώσας) νεολαίας αποτελεί δυσάρεστο παράδειγμα. Η έλλειψη της σεμνής φιλοπατρίας και εθνικής αυτοπεποίθησης διαδραματίζει αδιαμφισβήτητα επικίνδυνο ρόλο για το μέλλον της πατρίδας μας, διότι μακροπρόθεσμα ματαιώνεται πάσα σημειωθείσα πρόοδος, ενώ παράλληλα εκτίθενται τοιουτοτρόπως σε άμεσο κίνδυνο τα εθνικά μας δίκαια, καθώς ο τολμηρότερος όμορος λαός, εν προκειμένω η φασίζουσα νεοθωμανική Τουρκία, θα εύρει την πολυπόθητη ευκαιρία να επιτύχει το καίριο χτύπημα που θα καθορίσει και την έκβαση του άτυπου (υβριδικής μορφής) πολέμου. Όπως με περίσσια γλαφυρότητα έχει περιγράψει με άκρως αφηγηματικό και παραστατικό τρόπο ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης στο χωρίο του Διαλόγου Αθηναίων και Μηλίων εν τη διαρκεία του Πελοποννησιακού Πολέμου «Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του». Δυστυχώς, ουδέποτε ακούσαμε τις συμβουλές των προγόνων μας, καθώς πάντοτε ήμασταν (και εξακολουθούμε) κατά κόρον θαυμαστές και θιασώτες του κάθε τι ξενόφερτου και της δυτικόστροφης, υπερκαταναλωτικής κουλτούρας του συρμού, η οποία έχει πλέον αναχθεί σε αιτία και προϋπόθεση ύπαρξης για την κοινωνία των μαζών. Έτσι γαλουχήθηκε επί συναπτά έτη η ελληνική νεολαία από τους εγχώριους ιδεολογικούς μηχανισμούς, δίχως ιδανικά και δίχως «ψυχή», παρά μονάχα με τα υλικά αγαθά του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης. Μακάριος ο Ραλφ Ουάλντο Έμερσον, ηγετική φυσιογνωμία του φιλοσοφικού κινήματος του Υπερβατισμού, που τόνισε το ασυμβίβαστο της ηθικοπνευματικής προόδου με τον υλικό πολιτισμό. Ας συνειδητοποιήσουμε, έστω και τώρα, ότι λαός που θέλει να ζει ελεύθερος οφείλει πρωτίστως στον εαυτό του να είναι φιλόπατρης. Κάθε λαός με αυτοσεβασμό καλείται να μιμηθεί τα χρηστά ήθη και την ανδραγαθία των προγόνων του, ούτως ώστε να αποβεί άξιος του ονόματος και της κληρονομιάς που αυτό φέρει. Κάθε λαός καλείται, τέλος, και δικαιούται να πιστεύει στο μέλλον του. Ειδάλλως, είναι καταδικασμένος σε μαρασμό και θάνατο. Επί τέλους, ας κατανοήσουμε την επιτακτικότητα της ανάγκης επανάκτησης του εθνικού μας εγωϊσμού, πριν είναι οριστικώς αργά! Σε αυτό το εγχείρημα οφείλουν οι εντεταλμένοι της διαπαιδαγώγησης, η οικογένεια και η σχολική παιδεία, να προβούν σε δραστικά μέτρα, αποσκοπούντες στην καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης και την προαγωγή της ηθικής προόδου έναντι του τερατουργήματος του υλιστικού πολιτισμού. Και, σε αυτό το εγχείρημα, τον επιτελικό ρόλο καλείται να αναλάβει το ίδιο το κράτος και οι φορείς του σε συνεργασία με το σύνολο των εγχώριων ιδεολογικών μηχανισμών, εντάσσοντας την διάπλαση της εθνικής συνείδησης των παίδων στο πλαίσιο μίας ευρύτερης εθνικής, πατριωτικής στρατηγικής. Ας μην λησμονούν οι εκάστοτε εθνοπατέρες ημών το διδακτικό παράδειγμα προς μίμηση του Σπαρτιάτη βασιλιά Αγησίλαου, όπως αυτό μας έρχεται αυτούσιο και αψεγάδιαστο από τον θείο Ξενοφώντα και το ανεκτίμητο έργο του, κατά το οποίο ο ηγέτης οφείλει πρώτος να αναλάβει ευθύνη και, εμποτισμένος στο ελληνικό ιδεώδες του «καλοκάγαθου ανδρός», να εμπνεύσει διά των πράξεών του τον απαίδευτο λαό, ώστε εν συνεχεία να ακολουθήσει μιμητικώς το υπόδειγμα του αρχηγού και οδηγητή του. Δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικός τρόπος συνέτισης από τον στοργικό παραδειγματισμό. Από την άλλη, το εκπαιδευτικό σύστημα επιβάλλεται να ακολουθήσει σύσσωμο και ομόφωνα τα δέοντα μορφωτικά προγράμματα, ώστε να μυήσει την μαθητιώσα νεολαία στην φλογερή προς την πατρώα γη αγάπη των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, με χαρακτηριστικότερο των πλείστων παραδειγμάτων τον μεγάλο Σωκράτη ο οποίος ανέπτυξε υπέρ παντός άλλου την ύψιστη σημασία της πατρίδας ως το πλέον σεμνότερο και αγιώτερο αγαθό. Το ίδιο σημαντική κρίνεται και η κατ’ ουσίαν και όχι επιδερμική και διεκπεραιωτική επαφή με την αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία, με σκοπό την μεταλαμπάδευση των απαραίτητων αρετών, ώστε να καταστούν κτήμα των νέων και ασπίδα απέναντι στη μάστιγα ευτελών ψευδοδιεθνιστικών δοξασιών. «Είναι έντιμον το θνήσκειν υπέρ πατρίδος» θα επαναλάμβανε σήμερα ο κορυφαίος Ρωμαίος λυρικός ποιητής Οράτιος, εάν αντίκριζε τις ανδραγαθίες και την θαρραλέα αυταπάρνηση των αδελφών Αρμενίων απέναντι στον έσχατο κίνδυνο, το θάνατο. Δημήτρης Μελισσάρης. Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 8 Οκτωβρίου 2020. antibaro.gr
***
***Αθλητική Ενημέρωση :
~** ΧΘΕΣ ,... Κυριακή 11-10-2020 , ποδόσφαιρο :
ΕΛΛΑΔΑ - ΜΟΛΔΑΒΙΑ 2-0 ,(1-0) .-
Τα γκολ : 45+1' Πέναλτι για την Εθνική. 45+3' ΓΚΟΟΟΟΟΛ ο Αναστάσιος Μπακασέτας 1-0 και με παίκτη παραπάνω η Εθνική μας. , 50΄ Πέτρος Μάνταλος , 88΄ πεναλτι αποκρούει ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος ,που κτύπησε ο Νicolae Milinceanu . , και το έκανε ο Λάζαρος Ρότα , .-
Διαιτητής : Dennis Higler , Κόκκινη : ο Veaceslav Posmac ,
Ελλάδα: Βλαχοδήμος, Χατζηδιάκος, Γιαννούλης, Τζαβέλας, Σβάρνας, Ζέκα, Κουρμπέλης, Λημνιός, Μπακασέτας, Μάνταλος, Παυλίδης
Στον πάγκο για την Ελλάδα: Διούδης, Μπάρκας, Λαμπρόπουλος, Μιχαηλίδης, Μπουχαλάκης, Κυριακόπουλος, Τζόλης, Πέλκας, Φορτούνης, Φούντας, Ρότα, Λυκογιάννης.
Μολδαβία: Ναμάσκο, Άρμας, Πόσματς, Μούντρατς, Ρεάμπτσιουκ, Πλάτιτσα, Τσότσιουτς, Ράτσα, Τσάϊμάτσοβ, Ιονίτσα, Νικολαέσκου
Στον πάγκο για την Μολδαβία: Τσεμποτάρι, Κοσέλεβ, Επουρεάνου, Τσαρπ, Μποΐτσιουτς, Ράτσου, Σουβόροβ, Μαραντίτσι, Μιλιντσεάνου, Τσράτσιουν, Γκράουρ
~ ** Για την 4η αγωνιστική Τετάρτη 14-10-2020 :
ΕΛΛΑΔΑ - ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟ ;
~** Η ΕΛΑΔΑ στους Αγώνες που έγιναν :
1η Αγωνιστική : ΣΛΟΒΕΝΙΑ -ΕΛΛΑΔΑ 0-0 .- ^ {03-09-2020} .- ^
2η Αγωνιστική : ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟ - ΕΛΛΑΔΑ 1-2 ,- ^ {06-09-2020 } .- ( 2΄ Δημ. Λημνιός , 51΄Δημήτρης Σιόβας , 82΄Μπερνάρντ Μπερίσα ) .- ^
3η Αγωνιστική : ΕΛΛΑΔΑ -ΜΟΛΔΑΒΙΑ 2-0 .- { 11-10-2020 } .- (45+3΄πεν, Μπακασέτας , 50΄ Μάνταλος ) .- ^
~** Αναβάλλεται το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός…
~*
Την ερχόμενη Δευτέρα θα ανακοινωθεί όλο το πρόγραμμα του πρώτου γύρου του Σούπερ Λίγκας, όμως η 6η αγωνιστική θα έχει μία… απουσία… Την αναβολή του αγώνα ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός στην Τούμπα θα ανακοινώσει εκτός απροόπτου η Σούπερ Λίγκας. Συγκεκριμένα, η αναμέτρηση της 6ης αγωνιστικής επρόκειτο να διεξαχθεί σε δύο εβδομάδες, όμως οι υποχρεώσεις των δύο ομάδων στο Champions League και το Europa League δεν επιτρέπουν την διεξαγωγή του μεταξύ τους ματς. Οι Πειραιώτες αντιμετωπίζουν την Μαρσέιγ την Τετάρτη και ο ΠΑΟΚ την Ομόνοια, όμως οι κανονισμοί δεν επιτρέπουν τη διεξαγωγή αγώνα αν δεν έχουν μεσολαβήσει τρεις ημέρες από την προηγούμενη υποχρέωση κάποιας ομάδας. Το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός θα διεξαγόταν στις 24 ή στις 25 Οκτωβρίου (Σάββατο ή Κυριακή), αλλά την επόμενη Τρίτη (27/10) οι «ερυθρόλευκοι» αντιμετωπίζουν εκτός έδρας την Πόρτο και κάπως έτσι ήρθε η αναπόφευκτη αναβολή σε αυτό το παιχνίδι. Πηγή: Sport-FM~**
~* ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020 :
1.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Πέμπτη 01 Οκτωβρίου 2020: ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΥΡΙΟΥ ΜΗΝΑ για όλους μας ! https://www.blogger.com/blog/post/edit/6943628292516320571/1085161594806063335 .- 2.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Παρασκευή 01 Οκτωβρίου 2020 : https://www.blogger.com/blog/post/edit/6158774951472089344/8947210630002704439 .- 3.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Σάββατο 03 Οκτωβρίου 2020: https://www.blogger.com/blog/post/edit/6910645553969710540/3945385915535895562 .- 4.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Κυριακή 04 Οκτωβρίου 2020 : https://www.blogger.com/blog/post/edit/1047189602891109572/5905486449328473077 .-
5.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Δευτέρα 05 Οκτωβρίου 2020 ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ! : https://www.blogger.com/blog/post/edit/1047189602891109572/8853664283930348821 .- 6.- ΥΓΕΙΑ για ΟΛΟΥΣ μας Το Α και το Ω .. ΘΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ για όλους και για όλα Δευτέρα 05 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020: https://www.blogger.com/u/1/blog/post/edit/3666665882673385054/2734293542425667302 .- 7.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Τρίτη 06 Οκτωβρίου 2020 : https://www.blogger.com/blog/post/edit/6943628292516320571/6065947248081086253 .- 8.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Τετάρτη 07 Οκτωβρίου 2020 : https://www.blogger.com/blog/post/edit/6943628292516320571/7604654310987614204 .- 9.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Πέμπτη 08 Οκτωβρίου 2020 : https://www.blogger.com/blog/post/edit/6158774951472089344/4132585393703003620 .- 10.- .- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Παρασκευή 09 Οκτωβρίου 2020 : https://www.blogger.com/blog/post/edit/6910645553969710540/2695216647583881613 ,- 11.-.- Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2020 : https://www.blogger.com/blog/post/edit/1047189602891109572/3314490210637143986 .- 12.-Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2020 : https://www.blogger.com/blog/post/edit/6943628292516320571/5879203454650200803 . .- 13.-Αρφαρά Μεσσηνίας Η Εφημερίδα μας Στο αγιάζι της Ενημέρωσης Δευτέρα
12 Οκτωβρίου 2020 : https://www.blogger.com/blog/post/edit/6158774951472089344/3557779784318129496 .- 14.-
ANΑΡΤΗΣΕΙΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2012 :
~** http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2012/06/01-2012.html , Στο αγιάζι της καθημερινής μας ενημέρωσης Παρασκευή 01 Ιουνίου 2012 .-
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΑΪΟΥ 2012 :
*** http://dimmetoparfara.blogspot.com/2012/05/1-2012.html , 1η του ΜΑΪ 2012 Τρίτη , Στο αγιάζι της ενημέρωσης .-
~** http://arfara-kalamata-greece.blogspot.com/2012/05/2-2012.html , * Στο αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 2 Μαϊου 2012 ,.-
~** http://stamos-dynami.
.com/2012/05/blog-post.html
~**ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΑΪΟΥ 2017 :
~* Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Δευτέρα 01 Μαΐου 2017 :ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ !!... ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για όλους μας !!!
~ Στο αγιάζι της ενημέρωσής μας : http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2017/05/arfara-news-01-2017.html
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017 :
~* Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Σάββατο 01 Απριλίου 2017 : Στο αγιάζι της ενημέρωσής μας : http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2017/04/arfara-news-01-2017.html .-
~** ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018 :
~** ARFARA NEWS Η Εφημερίδα μας Τα Νέα από το Αρφαρά . Σάββατο 01 Δεκεμβρίου 2018 ,Στο αγιάζι της ενημέρωσης . : https://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.com/2018/12/arfara-news.html .-
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2019 :
1.- ARFARA NEWS Η Εφημερίδα μας Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας. Παρασκευή 01 Φεβρουαρίου 2019 Στο αγιάζι της ενημέρωσης .- : https://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.com/2019/02/arfara-news.html .-
** ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2019 :
1.- ARFARA NEWS Η Εφημερίδα μας Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας Δευτέρα 07 Ιανουαρίου 2019 : https://arfara-messinia-stamos.blogspot.com/2019/01/arfara-news-07-2019.html .—
Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Αρφαρών : https://youtu.be/gNGkGQGDsjM .-
~** Τι σημαίνει Ιθαγένεια και τι υπήκοος ή πολυτικογραφημενος 08-10-2020 : https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas/videos/10219623124422156/ .-
Ιθαγένεια : «ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ , ΔΕΝ ΓΙΝΝΕΣΑΙ !»
~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου